Διερεύνηση δυσμενών προγνωστικών δεικτών προερχόμενων από το μικρό-περιβάλλον του όγκου στα επιθετικά B λεμφώματα

Abstract

Diffuse large B-cell lymphoma (DLBCL) is the most common and aggressive form of non-Hodgkin ’s lymphoma, accounting for approximately 30-40% of cases. Despite advances in diagnostic and therapeutic approaches, it remains a heterogeneous entity, with significant variations in prognosis and therapeutic response. This heterogeneity arises from both molecular and genetic variations as well as the complexity of the tumor microenvironment (TME). The TME plays a critical role in therapeutic resistance and disease progression through immunosuppressive mechanisms and pro-inflammatory mediators. This study focused on unfavorable prognostic markers, including sCD163, IL-10, CCL2, CCL4, and MMP-9, which are associated with immune evasion, relapse, and therapy resistance. This study aimed to elucidate the mechanisms by which these markers affect tumor prognosis and progression. Identifying novel therapeutic targets within the TME could facilitate the development of personalized therapies and improve clinical outcomes in patients with DLBCL.

Το διάχυτο λέμφωμα από μεγάλα Β-κύτταρα (DLBCL) αποτελεί την πιο συχνή και επιθετική μορφή μη-Hodgkin λεμφώματος, καλύπτοντας περίπου το 30-40% των περιπτώσεων. Παρά την πρόοδο στη θεραπευτική και διαγνωστική προσέγγιση, παραμένει μια ετερογενής οντότητα με σημαντικές διαφορές στην πρόγνωση και την ανταπόκριση στη θεραπεία. Η ετερογένεια αυτή οφείλεται τόσο σε μοριακές και γενετικές παραλλαγές όσο και στην πολυπλοκότητα του μικροπεριβάλλοντος του όγκου (TME). Το TME διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη θεραπευτική αντίσταση και την εξέλιξη της νόσου μέσω ανοσοκατασταλτικών μηχανισμών και προ-φλεγμονωδών διαμεσολαβητών. Η παρούσα μελέτη εστιάζει σε δυσμενείς προγνωστικούς δείκτες του μικροπεριβάλλοντος του λεμφώματος και την ισορροπία μεταξύ τους, όπως οι sCD163, IL-10, CCL2, CCL4 και MMP-9, οι οποίοι συνδέονται με την ανοσολογική διαφυγή, επιβίωση και ανθεκτικότητα στη θεραπεία. Η εργασία αυτή στοχεύει στην κατανόηση των μηχανισμών μέσω των οποίων οι προαναφερθέντες δείκτες επηρεάζουν την πρόγνωση και την ανάπτυξη του όγκου. Η ταυτοποίηση νέων θεραπευτικών στόχων στο TME μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη εξατομικευμένων θεραπειών και στη βελτίωση της κλινικής έκβασης των ασθενών με DLBCL.