Καθυστέρηση εισαγωγής στη μονάδα εντατικής θεραπείας και εκβάσεις βαρέως πασχόντων ασθενών: συγκριτική αναδρομική - προοπτική μελέτη παρατήρησης

Abstract

SUMMARY Purpose: This study aimed to investigate the associations between delayed admission of critically ill patients to the ICU due to their stay in the ICU, ED, PACU, other unit, or clinic, with patient clinical outcomes. Background: There are conflicting findings on whether delayed ICU admission is associated with worse patient outcomes due to the absence of optimal care. In several studies of patients who remained outside the ICU, their ICU mortality, hospital and ICU length of stay, and length of stay on mechanical ventilation were not significantly different compared with those of patients admitted directly to the ICU. Study design and methods: This was a single-center, prospective, observational study. Patients consecutively admitted to the ICU from January 2021 to May 2023 were included. Recorded data included the demographic elements, clinical severity, multiorgan dysfunction and comorbidities of the patients, as well as the area / length of stay outside the ICU. Adverse patient outcomes included prolonged length of stay on mechanical ventilation, prolonged length of ICU stay, frequency of infections, and mortality during ICU and hospital stays. Results: 302 ICU patients were included, 147 of whom were admitted within 24 hours to the ICU, while 155 patients were admitted >24 hours late. 27.5% (N = 83) of patients remained in the ICU with a median duration of 72.0 (48.0 – 144.0) hours, 5.0% (N = 15) remained in another unit with a median duration of at 72.0 (32.0 – 120.0) hours, 3.0% (N = 9)ρ remained in ED with a mean duration of 48.0 (24.0 – 240.0) hours, and 15.9% (N = 48) remained in the clinic with a mean duration of 60.0 (24.0 – 138.0) hours. The differences in these outcomes between patients with immediate and delayed ICU admission, as well as based on length of stay outside the ICU, were evaluated at singlevariable and multivariable level. The median length of stay on mechanical ventilation was 17.0 (6.0 – 38.5) days, with 148 (49.0%) patients having a prolonged length of stay on mechanical ventilation. Median ICU length of stay was 21.0 (9.0 – 45.0) days, with 142 (47.0%) patients having a prolonged ICU length of stay. Patients with delayed ICU admission due to a PACU stay were more likely to be diagnosed with a surgical wound infection (p = 0.023) but less likely to be diagnosed with pneumonia (p = 0.008), patients who remained in another unit were also less likely to be diagnosed with pneumonia (p=0.011) compared to those with immediate ICU admission. For patients with a length of stay <48 hours in a clinic, microbiemia was less frequent (p = 0.037) compared to those directly admitted to the ICU. At the multivariate level, an association was identified between the stay outside the ICU and its duration with the onset of pneumonia, for a delay of 24 - 48 hours (OR 0.48, 95% CI 0.26 – 0.90, p = 0.021) and for a delay >48 hours there was a correlation with the manifestation of pneumonia during their stay in the ICU (OR 0 .56, 95% CI 0.32 – 0.96, p = 0.036) and sepsis (OR 2.72, 95% CI 1.19 – 6.19, p = 0.017). Conclusion: Delayed admission of patients to the ICU due to their stay in another clinical area was not associated with higher mortality, length of stay on mechanical ventilation or in the ICU, but with an increased risk of infections in certain areas, possibly related to suboptimal, or inadequately provided nursing care.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ Σκοπός: Η μελέτη αυτή αποσκοπούσε στη διερεύνηση των συσχετίσεων μεταξύ της καθυστερημένης εισαγωγής των βαρέως πασχόντων ασθενών στη ΜΕΘ λόγω της παραμονής τους στο ΤΕΠ, στη ΜΜΑΦ, σε άλλη μονάδα, ή στην κλινική, με τις κλινικές εκβάσεις ασθενών. Ανασκόπηση βιβλιογραφίας: Υφίστανται αντικρουόμενα ευρήματα σχετικά με το εάν η καθυστερημένη εισαγωγή στη ΜΕΘ σχετίζεται με την επιδείνωση των εκβάσεων των ασθενών λόγω της απουσίας βέλτιστης φροντίδας. Σε αρκετές μελέτες ασθενών που παρέμειναν εκτός της ΜΕΘ, η θνητότητά τους στη ΜΕΘ, η διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο και στη ΜΕΘ και η διάρκεια παραμονής σε μηχανικό αερισμό δεν διέφεραν σημαντικά σε σύγκριση με αυτές των ασθενών που εισήχθησαν απευθείας στη ΜΕΘ.Υλικό και μέθοδοι: Η παρούσα ήταν μια μονοκεντρική, προοπτική μελέτη παρατήρησης. Συμπεριλήφθηκαν ασθενείς που εισήχθησαν διαδοχικά στη ΜΕΘ από τον Ιανουάριο του 2021 έως τον Μάιο του 2023. Τα καταγραφόμενα στοιχεία περιλάμβαναν τα δημογραφικά δεδομένα, την κλινική βαρύτητα, την πολυοργανική δυσλειτουργία και συννοσηρότητες των ασθενών, καθώς και το χώρο / διάρκεια παραμονής εκτός της ΜΕΘ. Οι αρνητικές εκβάσεις των ασθενών περιλάμβαναν την παρατεταμένη διάρκεια παραμονής σε μηχανικό αερισμό, την παρατεταμένη διάρκεια παραμονής στη ΜΕΘ, τη συχνότητα των λοιμώξεων και τη θνησιμότητα κατά τη διάρκεια της παραμονής στη ΜΕΘ και στο νοσοκομείο. Οι διαφορές στις εκβάσεις αυτές μεταξύ των ασθενών με άμεση και καθυστερημένη εισαγωγή στη ΜΕΘ, καθώς και βάσει της διάρκειας παραμονής σε χώρους εκτός της ΜΕΘ, αξιολογήθηκαν σε μονοπαραγοντικό και πολυπαραγοντικό επίπεδο. Αποτελέσματα: Συμπεριλήφθηκαν 302 ασθενείς της ΜΕΘ, 147 από τους οποίους εισήχθηκαν εντός 24 ωρών στη ΜΕΘ, ενώ 155 ασθενείς εισήχθηκαν με καθυστέρηση >24 ωρών. Το 27,5% (Ν = 83) των ασθενών παρέμεινε στη ΜΜΑΦ με διάμεση διάρκεια τις 72,0 (48,0 – 144,0) ώρες, το 5,0% (Ν = 15) παρέμεινε σε άλλη μονάδα με μέση διάρκεια τις 72,0 (32,0 – 120,0) ώρες, το 3.0% (Ν = 9) παρέμεινε στο ΤΕΠ με μέση διάρκεια τις 48,0 (24,0 – 240,0) ώρες, και το 15,9% (Ν = 48) παρέμεινε στην κλινική με μέση διάρκεια τις 60,0 (24,0 – 138,0) ώρες. Η διάμεση διάρκεια παραμονής σε μηχανικό αερισμό ήταν 17,0 (6,0 – 38,5) ημέρες, με 148 (49,0%) ασθενείς να έχουν παρατεταμένη διάρκεια παραμονής σε μηχανικό αερισμό. Η διάμεση διάρκεια παραμονής στη ΜΕΘ ήταν 21,0 (9,0 – 45,0) ημέρες, με 142 (47,0%) ασθενείς να έχουν παρατεταμένη διάρκεια παραμονής στη ΜΕΘ. Οι ασθενείς με καθυστερημένη εισαγωγή στη ΜΕΘ λόγω παραμονής στη ΜΜΑΦ ήταν πιθανότερο να διαγνωστούν με λοίμωξη χειρουργικού τραύματος (p = 0,023), αλλά λιγότερο πιθανό να διαγνωστούν με πνευμονία (p =0,008), οι ασθενείς που παρέμειναν σε άλλη μονάδα επίσης είχαν λιγότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με πνευμονία (p=0,011) σε σύγκριση με εκείνους με άμεση εισαγωγή στη ΜΕΘ. Για τους ασθενείς με χρόνο παραμονής <48 ωρών σε κλινική, η μικροβιαιμία ήταν λιγότερο συχνή (p = 0,037) σε σύγκριση με τους άμεσα εισαχθέντες στη ΜΕΘ. Στο πολυπαραγοντικό επίπεδο, εντοπίστηκε συσχέτιση μεταξύ της παραμονής εκτός της ΜΕΘ και της διάρκειάς της με την εκδήλωση πνευμονίας, για καθυστέρηση 24 - 48 ωρών (OR 0,48, 95% CI 0,26 – 0,90, p = 0,021) όσο και για καθυστέρηση >48 ωρών υπήρξε συσχέτιση με την εκδήλωση πνευμονίας κατά την παραμονή τους στη ΜΕΘ (ΟR 0,56, 95% CI 0,32 – 0,96, p = 0,036) και σήψης (OR 2,72, CI 95% 1,19 – 6,19, p = 0,017). Συμπέρασμα: Η καθυστερημένη εισαγωγή των ασθενών στη ΜΕΘ λόγω της παραμονής τους σε άλλο κλινικό χώρο δεν συσχετίστηκε με υψηλότερη θνητότητα, διάρκεια παραμονής σε μηχανικό αερισμό ή στη ΜΕΘ, αλλά με αυξημένο κίνδυνο προσβολής από λοιμώξεις σε ορισμένους χώρους, ο οποίος ενδεχομένως σχετίζεται με τη μη βέλτιστη, ή την ανεπαρκώς παρεχόμενη, νοσηλευτική φροντίδα.