Ρύθμιση παραγόντων κινδύνου σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο και η συμβολή του νοσηλευτή στην δευτερογενή πρόληψή της

Abstract

Introduction: There is ample evidence highlighting the contribution of interdisciplinary supervised cardiac rehabilitation programs in reducing the risk of future cardiac events. However, relatively little is known about the effectiveness of nursing care after coronary heart disease (post-CHD).Objective: The aim of this study is to evaluate a nursing education program for patients following CHD and to document perspectives on the development of a new nursing role. Design: A mixed-method approach (quantitative and qualitative research) was employed. A prospective follow-up comparative approach was applied to a single group of CHD patients. The modified clinical assessment questionnaire of the European Society of Cardiology was used to determine baseline pre- and post-clinical measurements. The structured program, led by nurses, covered eight key topics: stress management, physical activity, dietary habits, weight control, smoking cessation, alcohol consumption reduction, family engagement, and adherence to the care plan. Participants received tailored nursing interventions addressing psychological and behavioral needs from a specialized CHD nurse. Subsequently, semi-structured interviews were conducted to record patients’ perspectives. Results: The 66.2% were male, with an average age of 68.5 ± 12.5 years. Patients with coronary heart disease showed significantly lower levels of anxiety between measurements (54.27 [1st measurement] vs. 49.63 [2nd measurement], p < 0.05), total cholesterol (163.27 [1st measurement] vs. 134.44 [2nd measurement], p < 0.001), BMI (obesity) (33.69 [1st measurement] vs. 32.79 [2nd measurement], p < 0.001), smoking (42.18 [1st measurement] vs. 22.55 [2nd measurement], p < 0.001), and adherence to the care program (78.90 [1st measurement] vs. 89.10 [2nd measurement], p < 0.01). A Generalized Estimating Equations model showed that patients with higher anxiety were significantly less adherent to the care plan (beta -0.10, p < 0.001) and that those with a family history of coronary heart disease were also less adherent (beta -0.71, p = 0.04) compared to those without such a history. The qualitative research showed that their inclusion in the programme assisted them in taking their medication regularly and systematically, they felt more secure, confident and less stressed while the interaction alongside the cooperation between the specialized nurse and the family environment was excellent and harmonious. The difficulties were the initial adaptation to the programme and the issue of interaction and they believe that the programme will be improved through more regular consultations and more frequent communication and meetings with the specialized nurse. Overall, the patients considered the contribution of the program and the specialized nurse to be extremely important/significant. Conclusion: The study's findings demonstrate that the nursing education program for patients with coronary heart disease is feasible and effective. Participants highlighted the crucial and essential role of both the program and the specialized nurse. The need to institutionalize this role and implement educational programs by nurses is deemed imperative, aiming for optimal care and support for patients after angioplasty

Εισαγωγή: Υπάρχουν άφθονα στοιχεία για τη συμβολή της διεπιστημονικής εποπτευόμενης καρδιακής λειτουργίας με προγράμματα αποκατάστασης για μειωμένο κίνδυνο σε μελλοντικά καρδιακά συμβάντα. Ωστόσο, σχετικά λίγα είναι γνωστά σχετικά με την αποτελεσματικότητα της νοσηλευτικής φροντίδας μετά από στεφανιαία νόσο (μετα-CHD). Σκοπός: Η αξιολόγηση νοσηλευτικού προγράμματος εκπαίδευσης σε ασθενείς μετά τη ΣΝ και η καταγραφή των απόψεων για την δημιουργία του νέου νοσηλευτικού ρόλου. Σχεδιασμός: Χρησιμοποιήθηκε μικτή μέθοδος προσέγγισης (ποσοτικής και ποιοτικής έρευνας). Με μια προοπτική παρακολούθησης σύγκρισης εφαρμόστηκε προσέγγιση σε μία μόνο ομάδα ασθενών με ΣΝ. Εφαρμόστηκε το τροποποιημένο ερωτηματολόγιο κλινικής αξιολόγησης της Ευρωπαϊκής Καρδιολογικής Εταιρείας για τον προσδιορισμό των προ-μετακλινικών βασικών μετρήσεων. Το δομημένο πρόγραμμα υπό τη διεύθυνση νοσηλευτών περιλάμβανε οκτώ θέματα (διαχείριση άγχους, σωματική δραστηριότητα, διατροφικές συνήθειες, έλεγχος βάρους, διακοπή του καπνίσματος, μετριασμός της κατανάλωσης αλκοόλ, δέσμευση της οικογένειας και τήρηση του σχεδίου φροντίδας). Τα άτομα έλαβαν προσαρμοσμένες νοσηλευτικές παρεμβάσεις για ψυχολογικές και συμπεριφορικές ανάγκες από ειδικό νοσηλευτή στη ΣΝ. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκαν ημιδομημένες συνεντεύξεις για την καταγραφή των απόψεων των ασθενών. Αποτελέσματα: Το 66.2% ήταν άνδρες, με μέση ηλικία τα 68,5±12,5 χρόνια. Οι ασθενείς με ΣΝ έδειξαν σημαντικά λιγότερα ποσοστά άγχους μεταξύ των μετρήσεων (54,27 [1ο m] έναντι 49,63[2ο m], p < 0,05), της ολικής χοληστερόλης (163,27 [1ο m] έναντι 134,44 [2ο m], p <0,001), BMI (παχυσαρκία) (33,69 [1ο m] έναντι 32,79 [2ο m] p <0,001), κάπνισμα (42,18 [1ο m] vs. 22,55 [2ο m], p <0,001), και συμμόρφωση σε πρόγραμμα φροντίδας (78,90 [1ο m] έναντι 89,10 [2ο m], p < 0,01). Ένα μοντέλο Γενικευμένων Εξισώσεων Εκτίμησης έδειξε ότι οι ασθενείς με υψηλότερο άγχος τήρησαν σημαντικά λιγότερο το σχέδιο φροντίδας (βήτα -0,10, p <0,001) καθώς και εκείνοι με οικογενειακό ιστορικό ΣΝ (βήτα -0,71, p = 0,04) σε σύγκριση με εκείνους χωρίς ιστορικό ΣΝ. Η ποιοτική έρευνα κατέδειξε ότι η ένταξή τους στο πρόγραμμα βοήθησε να κάνουν κανονική και συστηματική λήψη φαρμάκων, ένιωσαν μεγαλύτερη σιγουριά, αυτοπεποίθηση και λιγότερο στρες, ενώ η επικοινωνία όσο και η συνεργασία του εξειδικευμένου νοσηλευτή με το οικογενειακό περιβάλλον ήταν άριστη και αρμονική. Οι δυσκολίες ήταν η αρχική προσαρμογή στο πρόγραμμα και αυτό της επικοινωνίας και πιστεύουν ότι το πρόγραμμα θα βελτιωθεί αν γίνουν περισσότερες συνεδριάσεις και συχνότερες τηλεφωνικές επικοινωνίες και συναντήσεις με τον εξειδικευμένο νοσηλευτή. Συνολικά, οι ασθενείς θεώρησαν εξαιρετικά σημαντική τη συμβολή του προγράμματος και του εξειδικευμένου νοσηλευτή.Συμπέρασμα: Τα ευρήματα της μελέτης καταδεικνύουν ότι το νοσηλευτικό πρόγραμμα εκπαίδευσης για ασθενείς με στεφανιαία νόσο είναι εφικτό και αποτελεσματικό. Οι συμμετέχοντες ανέδειξαν τον καίριο και ουσιαστικό ρόλο τόσο του προγράμματος όσο και του εξειδικευμένου νοσηλευτή. Η ανάγκη θεσμοθέτησης του ρόλου αυτού και η εφαρμογή εκπαιδευτικών προγραμμάτων από νοσηλευτές κρίνονται επιτακτικές, με στόχο τη βέλτιστη φροντίδα και υποστήριξη των ασθενών μετά από αγγειοπλαστική