Διαταραχές της αιμόστασης στους ασθενείς με κίρρωση του ήπατος: μελέτη των διαταραχών της κινητικότητας του θρόμβου

Abstract

The patient with liver cirrhosis present hemostasis disorder, which in the past was considered the most common cause of secondary bleeding. The liver is the organ of synthesis of most coagulation factors and, when liver function is impaired, the prothrombin time (PT) and, secondarily, the activated partial thromboplastin time (APTT) are prolonged primarily. However, the classic concept, which prevailed for a number of years, that prolongations of clotting times indicate a bleeding tendency in cirrhotic patients, is now considered obsolete. Newer data prove that the reality is completely different, much more complex. The hemostasis of the cirrhotic patient is now considered to be balanced between bleeding and thrombosis ("rebalanced hemostasis"), a fragile balance that can easily be disturbed and deviate either toward bleeding or toward thrombosis. It is reported that viscoelastic methods offer a more global and clearer assessment of hemostasis compared to conventional methods. The study in question shows that the role of rotational thromboelastometry in patients with liver cirrhosis has a high prognostic value, while it is not related to the increased risk of bleeding.

Ο ασθενής με κίρρωση του ήπατος εμφανίζει διαταραχή της αιμόστασης, η οποία θεωρείτο στο παρελθόν, ως η συνηθέστερη αιτία της δευτεροπαθούς αιμορραγικής διάθεσης. Το ήπαρ είναι το όργανο σύνθεσης των περισσότερων παραγόντων πήξης και, όταν η ηπατική λειτουργία διαταραχθεί, παρατείνεται κυρίως ο χρόνος προθρομβίνης (prothrombin time, PT) και, δευτερευόντως, ο χρόνος μερικής θρομβοπλαστίνης (activated partial thromboplastine time, APTT). Ωστόσο, η κλασσική αντίληψη, που κυριαρχούσε επί σειρά ετών, ότι δηλαδή οι παρατάσεις των χρόνων πήξης υποδεικνύουν αιμορραγική διάθεση στους κιρρωτικούς θεωρείται πλέον παρωχημένη. Νεότερα δεδομένα αποδεικνύουν, ότι η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική, αρκετά πιο σύνθετη. Η αιμόσταση του κιρρωτικού ασθενούς θεωρείται πλέον, ότι ισορροπεί μεταξύ αιμορραγίας και θρόμβωσης (διατήρηση της ισορροπίας στην αιμόσταση, “rebalanced hemostasis”), μια εύθραυστη ισορροπία, που μπορεί εύκολα να διαταραχθεί και να αποκλίνει είτε προς την αιμορραγία ή προς στην θρόμβωση.Αναφέρεται ότι οι ιξωδοελαστικές μέθοδοι προσφέρουν σφαιρικότερη και σαφέστερη εκτίμηση της αιμόστασης συγκριτικά με τις συμβατικές μεθόδους. Απο την εν λογω μελέτη προκύπτει οτι ο ρόλος της περιστροφικής θρομβοελαστομετρίας στους ασθενείς με κίρρωση του ήπατος εχει υψηλή προγνωστική αξία ενώ δεν σχετίζεται με τον αυξημένο αιμορραγικό κίνδυμο.