Διερεύνηση των λαθών στη νοσηλευτική πράξη σε σχέση με την ψυχοσωματική υγεία, ανθεκτικότητα και επαγγελματική εξουθένωση των νοσηλευτών

Abstract

Introduction: The health and well-being of nurses are critical aspects for providing safe care. Stress and burnout affect patient care. Developing a safety culture promotes proper care delivery and reduces nursing errors. Commitment from both nurses and management in this direction is crucial. The aim of this research study was to identify errors in daily nursing practice in relation to their interaction with nurses' psychosomatic health, resilience, stress, and professional burnout. Methodology: This is a concurrent study of review and correlation. The study commenced on 20/07/2020 and concluded on 20/07/2023 with approval from the Research Ethics and Deontology Committee of the University of West Attica and the scientific committees of the five participating hospitals. The research tools approved in the study's research protocol included the demographic questionnaire, the error recording questionnaire (Taxonomy of Error, Root Cause Analysis Practice-Responsibility-TERCAP), the General Health Questionnaire (General Health Questionnaire-GHQ28, Cronbach’s α=0,91), the Positive And Negative Affect Schedule (PANAS, Cronbach’s α=0,82 ), the Brief Resilience Scale (BRS, Cronbach’s α=0,75), and the Expanded Nurse Stress Scale (ENSS, Cronbach’s α=0,94). The questionnaire completion process was anonymous and voluntary for the participants. The data were analyzed using SPSS 26.0 software. Pearson correlation analysis was conducted to examine the relationship between the variables. Multiple linear regression analysis was employed to assess the association of error with the research scales. Additionally, linear regression was utilized to describe the scales of general health, emotional state, psychological resilience, and nursing stress. The sample of the study included 597 nurses, who completed valid questionnaires in-person and via electronic platform. It is characterized as a convenience sample. 39% of the nurses were aged 22-35 years, 36% were 36-45 years old, and 22.9% were 46-55 years old. Only 2.2% of the sample were over 56 years old. The mean age of the sample was 37 years (±3.4). 86.6% of the sample were female nurses and 13.4% were male nurses. 83.9% were registered nurses and 16.1% were nursing assistants. Among the 83.9%, 21.3% held a position in the nursing hierarchy. The mean duration of work experience in the hospital was 11.6 years. Results: A total of 69.7% of nurses reported experiencing an error in their workplace. Among them, 48.5% indicated that the error was committed by themselves, while 74.5% reported it was committed by another colleague. Errors occurred predominantly during the morning shift (39.4%), followed by the afternoon shift (35.7%), and the night shift (17.3%). The patient's room was the primary location of errors (22.4%). High workload (82.9%) and staff shortages (74.6%) were identified as major contributing factors to errors. Multifactorial analysis revealed several factors associated with nurses' likelihood of committing errors in their workplace. Specifically, nurses with higher levels of negative emotions and without a specific position in the nursing hierarchy appeared to be more susceptible to errors (p=0.010 and p=0.009, respectively). Additionally, nurses with higher income and longer tenure in the hospital seemed to report errors less frequently (p=0.001 and p=0.049, respectively). Furthermore, factors such as stress due to patient death, conflicts with physicians, and the Positive And Negative Affect Schedule were also associated with the likelihood of committing errors (p=<0.001, p=0.023, and p=0.016, respectively). For pediatric nurses, only the negative emotions scale was significantly associated with the occurrence of errors. Specifically, more negative emotions were associated with a higher likelihood of facing errors committed by another colleague (p=0.018). Moreover, the positive emotions scale was significantly related to the occurrence of errors due to personal responsibility (p=0.019). Specifically, more positive emotions were associated with a lower likelihood of committing errors in the workplace for pediatric nurses. The error rates were significantly lower among nurses in specialized departments. Additionally, it was found that nurses who had made a mistake in their workplace, in a specialized department, had significantly less tenure in the current hospital (p=0.048). Conclusions: The low psychosomatic health and professional burnout of nurses affect the safety of nursing care. Interventions by nursing management to address nurse exhaustion, including support and stress management training, are crucial. Additionally, creating a balanced work environment and promoting a culture of safe care are essential. Finally, strengthening psychological resilience can help reduce stress and exhaustion through psychological support and training in stress management techniques.

Εισαγωγή: Η υγεία και η ισορροπία των νοσηλευτών είναι κρίσιμες πτυχές στην παροχή ασφαλούς φροντίδας στον ασθενή. Το στρες και η εξουθένωση επηρεάζουν τη φροντίδα του ασθενούς. Η ανάπτυξη κουλτούρας ασφαλείας προάγει την ορθή παροχή φροντίδας και περιορίζει τα νοσηλευτικά λάθη. Η δέσμευση των νοσηλευτών και των διοικήσεων τους αυτή την κατεύθυνση είναι καθοριστικής σημασίας. Ο σκοπός τους παρούσας μελέτης ήταν ο προσδιορισμός των λαθών στην καθημερινή νοσηλευτική πρακτική σε σχέση με την ψυχοσωματική υγεία, την ανθεκτικότητα, το στρες και την επαγγελματική εξουθένωση των νοσηλευτών. Μεθοδολογία: Πρόκειται για μια συγχρονική μελέτη επισκόπησης και συσχέτισης. Η εν λόγω μελέτη ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2020 και ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 2023 με άδεια από την Επιτροπή Ηθικής και Δεοντολογίας τους Έρευνας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και τους επιστημονικές επιτροπές των πέντε νοσοκομείων που συμμετείχαν στη μελέτη. Τα ερευνητικά εργαλεία που εγκρίθηκαν στο πρωτόκολλο της μελέτης περιελάμβαναν το ερωτηματολόγιο δημογραφικών δεδομένων, το ερωτηματολόγιο καταγραφής λαθών (Taxonomy of Error, Root Cause Analysis Practice-Responsibility-TERCAP), το ερωτηματολόγιο Γενικής Υγείας (General Health Questionnaire-GHQ-28, Cronbach’s α=0,91), την κλίμακα θετικών και αρνητικών συναισθημάτων (Positive And Negative Affect Schedule-PANAS, Cronbach’s α=0,82), την κλίμακα ψυχικής ανθεκτικότητας (Brief Resilience Scale-BRS, Cronbach’s α=0,75) και την κλίμακα νοσηλευτικού στρες (Expanded Nurse Stress Scale-ENSS, Cronbach’s α=0,94). Η συμπλήρωση των ερωτηματολογίων ήταν ανώνυμη και εθελοντική. Τα δεδομένα αναλύθηκαν μέσω του προγράμματος SPSS 26.0. Για τη συσχέτιση του λάθους με τις ερευνητικές κλίμακες πραγματοποιήθηκε πολυπαραγοντική λογαριθμιστική παλινδρόμηση. Για την περιγραφή των κλιμάκων γενικής υγείας, συναισθηματικής κατάστασης, ψυχικής ανθεκτικότητας και νοσηλευτικού στρες χρησιμοποιήθηκε η γραμμική παλινδρόμηση. Το δείγμα τους μελέτης περιελάμβανε 597 νοσηλευτές, οι οποίοι συμπλήρωσαν έγκυρα ερωτηματολόγια δια ζώσης και μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας με τη μέθοδο της χιονοστιβάδας. Το 39% των νοσηλευτών ήταν ηλικίας 22-35 ετών, το 36% ήταν 36-45 ετών και το 22,9% ήταν 46-55 ετών. Το 2,2% του δείγματος ήταν άνω των 56 ετών. Η μέση ηλικία του δείγματος ήταν τα 37 έτη (±3,4). Το 86,6% του δείγματος ήταν νοσηλεύτριες και το 13,4% ήταν νοσηλευτές. Το 83,9% ήταν πτυχιούχοι νοσηλευτές και το 16,1% ήταν βοηθοί νοσηλευτών. Από το 83,9%, το 21,3% κατείχε θέση στη νοσηλευτική ιεραρχία. Η μέση χρονική διάρκεια προϋπηρεσίας στο νοσοκομείο ήταν 11,6 έτη. Αποτελέσματα: Το 69,7% των νοσηλευτών ανέφερε ότι είχε συμβεί κάποιο λάθος στον εργασιακό του χώρο. Από τους, το 48,5% δήλωσε ότι το λάθος είχε γίνει από τους τους τους νοσηλευτές και το 74,5% από κάποιον άλλο νοσηλευτή. Το 39,4% των λαθών συνέβη κατά την πρωινή βάρδια, το 35,7% κατά την απογευματινή και το 17,3% κατά τη νυχτερινή βάρδια. Το 22,4% δήλωσε ότι τα λάθη έγιναν κυρίως τους θαλάμους των ασθενών. Αναφέρθηκε από τους νοσηλευτές ότι ο υψηλός φόρτος εργασίας (82,9%) και η έλλειψη ικανού αριθμού νοσηλευτών (74,6%) είναι οι κύριοι παράγοντες τους εμφάνισης των συμβάντων λάθους. Από την πολυπαραγοντική ανάλυση διαπιστώθηκε ότι οι νοσηλευτές με υψηλότερο επίπεδο αρνητικών συναισθημάτων και χωρίς κάποιο αξίωμα στη νοσηλευτική ιεραρχία φαίνεται να είναι πιο επιρρεπείς στη διάπραξη λαθών (p=0,010 και p=0,009 αντίστοιχα). Επιπλέον, οι νοσηλευτές με υψηλότερο εισόδημα και μεγαλύτερη προϋπηρεσία στο νοσοκομείο φαίνεται να αναφέρουν λιγότερο συχνά τη διάπραξη λαθών (p=0,001 και p=0,049 αντίστοιχα). Οι παράγοντες τους το στρες λόγω του θανάτου του ασθενούς και οι διαμάχες με τους ιατρούς φαίνεται να αυξάνουν την πιθανότητα διάπραξης λαθών με προσωπική ευθύνη από τους νοσηλευτές (p=<0,001 και p=0,016 αντίστοιχα). Η κλίμακα θετικών και αρνητικών συναισθημάτων, τους, σχετίζεται με την πιθανότητα διάπραξης λαθών από τους νοσηλευτές, όπου τα περισσότερα αρνητικά συναισθήματα συνδέονται με περισσότερα λάθη από τους ίδιους (p=0,019). Για τους παιδιατρικούς νοσηλευτές, μόνο η κλίμακα αρνητικών συναισθημάτων είχε συσχέτιση με την εμφάνιση λαθών (p=0,018). Συγκεκριμένα, περισσότερα αρνητικά συναισθήματα συσχετίστηκαν με την υψηλότερη πιθανότητα ύπαρξης λαθών χωρίς προσωπική ευθύνη (p=0,018). Επιπλέον, η κλίμακα θετικών συναισθημάτων είχαν σημαντική συσχέτιση με την εμφάνιση λαθών λόγω προσωπικής ευθύνης (p=0,019). Συγκεκριμένα, η ύπαρξη περισσότερων θετικών συναισθημάτων τους παιδιατρικούς νοσηλευτές συνδέονταν με χαμηλότερη πιθανότητα διάπραξης λαθών στον εργασιακό τους χώρο. Τα ποσοστά λάθους ήταν σημαντικά χαμηλότερα τους νοσηλεύτριες των ειδικών τμημάτων. Τους, βρέθηκε ότι οι νοσηλευτές που είχαν κάνει οι ίδιοι κάποιο λάθος στον εργασιακό τους χώρο, σε ειδικό τμήμα, είχαν σημαντικά μικρότερη προϋπηρεσία στο παρόν νοσοκομείο (p=0,048). Συμπεράσματα: Η χαμηλή ψυχοσωματική υγεία και η επαγγελματική εξουθένωση των νοσηλευτών επηρεάζουν την ασφάλεια τους παρεχόμενης νοσηλευτικής φροντίδας στον ασθενή. Οι παρεμβάσεις τους νοσηλευτικής διοίκησης για την αντιμετώπιση τους εξουθένωσης των νοσηλευτών, συμπεριλαμβανομένης τους υποστήριξης και τους εκπαίδευσης για τη διαχείριση του στρες, είναι σημαντικές για την εύρυθμη λειτουργία τους οργανισμού υγείας. Επιπλέον, η δημιουργία τους ισορροπημένου εργασιακού περιβάλλοντος και η προαγωγή μιας κουλτούρας ασφαλούς φροντίδας είναι απαραίτητες. Τέλος, η ενίσχυση τους ψυχικής ανθεκτικότητας των νοσηλευτών μπορεί να συμβάλει στη μείωση του στρες και τους εξουθένωσης μέσω ψυχολογικής υποστήριξης και εκπαίδευσής τους σε τεχνικές αντιμετώπισης του στρες.