Σύγκριση της επίδρασης των αναστολέων της ιντεγκράσης και των αναστολέων της πρωτεάσης στη μείωση της ανοσολογικής διέγερσης και στη βακτηριακή αλλόθεση, σε HIV (+) άτομα υπο αγωγή και που έχουν πετύχει αριθμό CD4+>350/μL και μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο για τουλάχιστον πάνω απο 6 μήνες

Abstract

Background and Objectives: The success of combined antiretroviral therapy (cART) has led to a dramatic improvement in the life expectancy of people living with HIV (PLWH). However, there has been an observed increase in cardiometabolic, bone, renal, hepatic, and neurocognitive manifestations, as well as neoplasms, known as serious non-AIDS events/SNAEs, compared to the general population of corresponding age. This increase is linked to a harmful phenomenon called inflammaging/immunosenescence, which is driven by chronic immune activation and intestinal bacterial translocation. In this study, we examined immunological and metabolic parameters in individuals receiving current cART. Materials and Methods: The study was conducted at Laiko General Hospital in Athens, Greece. Plasma concentrations of sCD14, IL-6, SuPAR, I-FABP, and LBP were measured in virally suppressed PLWH under cART with at least 350 CD4+ lymphocytes/µL. We compared these levels between PLWH receiving integrase strand transfer inhibitors (INSTIs) and protease inhibitors (PIs) and attempted to correlate them with chronic immune activation and metabolic parameters. Results: Data from 28 PLWH were analyzed, with a mean age of 52 and 93% being males. Among the two comparison groups, IL-6 levels were higher in the PIs group (5.65 vs. 7.11 pg/mL, p = 0.03). No statistically significant differences were found in the other measured parameters. A greater proportion of PLWH under INSTIs had normal-range LBP (33% vs. 0%, p = 0.04). When using inverse probability of treatment weighting, no statistically significant differences in the measured parameters were found between the two groups (sCD14 p = 0.511, IL-6 p = 0.383, SuPAR p = 0.793, I-FABP p = 0.868, and LBP p = 0.663). Glucose levels were found to increase after viral suppression in the entire sample (92 mg/dL vs. 98 mg/dL, p = 0.009). Total (191 mg/dL vs. 222 mg/dL, p = 0.005) and LDL cholesterol (104 mg/dL vs. 140 mg/dL, p = 0.002) levels were higher in the PIs group. No significant differences were observed in liver and renal function tests. Conclusions: Further investigation is warranted for PLWH on cART-containing INSTIs regimens to explore potential reductions in chronic immune activation and intestinal bacterial translocation.

Εισαγωγή: Η σύγχρονη χορήγηση της συνδυασμένης αντιρετροϊκής θεραπείας (cART) έχει οδηγήσει σε θεαματική βελτίωση του προσδόκιμου επιβίωσης των ατόμων που διαβιούν με HIV (PLWH). Ωστόσο, έχει παρατηρηθεί αύξηση των καρδιομεταβολικών, οστικών, νεφρικών, ηπατικών και νευρογνωστικών διαταραχών, καθώς και των νεοπλασιών, γνωστών ως σοβαρών νοσολογικών οντοτήτων που δε σχετίζονται, άμεσα τουλάχιστον, με το σύνδρομο ανάπτυξης AIDS/ serious non-AIDS events/SNAEs, σε σύγκριση με το γενικό πληθυσμό της αντίστοιχης ηλικίας. Αυτή η αύξηση συνδέεται με ένα επιβλαβές φαινόμενο που ονομάζεται ανοσογήρανση (inflammaging/immunosenescence), το οποίο επάγεται από τη χρόνια, απρόσφορη ανοσολογική ενεργοποίηση και την εντερική βακτηριακή αλλόθεση. Σε αυτή τη μελέτη, εξετάσαμε ανοσολογικές και μεταβολικές παραμέτρους σε άτομα που λάμβαναν σύγχρονη cART. Υλικά και Μέθοδοι: Η μελέτη διεξήχθη στη Μονάδα Λοιμώξεων της Α΄ Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής, στο Λαϊκό Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών. Οι συγκεντρώσεις στο πλάσμα των sCD14, IL-6, SuPAR, I-FABP και LBP προσδιορίσθηκαν σε PLWH υπό cART, τα οποία ευρίσκονταν σε πλήρη ιολογική καταστολή και είχαν απόλυτο αριθμό CD4+ λεμφοκυττάρων>350/μL, για τουλάχιστον πάνω από 6 μήνες. Συγκρίναμε τα επίπεδα των ανωτέρω βιοδεικτών μεταξύ PLWH που ελάμβαναν αναστολείς ιντεγκράσης/ενσωματάσης (INSTIs/Integrase Strand Transfer Inhibitors) και αναστολέων πρωτεάσης (PIs/Protease Inhibitors) και διερευνήθηκε τυχόν πιθανή συσχέτισή τους με τη χρόνια ανοσολογική ενεργοποίηση και με τις μεταβολικές παραμέτρους. Αποτελέσματα: Αναλύθηκαν δεδομένα από 28 PLWH, με μέση ηλικία 52 ετών, εκ των οποίων το 93% ήταν άνδρες. Μεταξύ των δύο ομάδων σύγκρισης, τα επίπεδα της IL-6 ήταν υψηλότερα στην ομάδα που ελάμβαναν PIs (5,65 έναντι 7,11 pg/mL, p = 0,03). Δεν ανευρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στις άλλες μετρούμενες παραμέτρους. Ένα μεγαλύτερο ποσοστό PLWH που ελάμβανε INSTIs είχε επίπεδα LBP εντός φυσιολογικού εύρους (33% έναντι 0%, p = 0,04). Όταν χρησιμοποιήθηκε η μεθοδολογία αντίστροφης πιθανότητας στάθμισης θεραπείας, δεν ανευρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στις μετρούμενες παραμέτρους μεταξύ των δύο ομάδων (sCD14 p = 0,511, IL-6 p = 0,383, SuPAR p = 0,793, I-FABP p = 0,868 και LBP p = 0,663). Τα επίπεδα γλυκόζης βρέθηκαν να αυξάνονται μετά από την επιτυχή ιογενή καταστολή σε ολόκληρο το δείγμα συμμετεχόντων (92 mg/dL έναντι 98 mg/dL, p = 0,009). Τα επίπεδα ολικής (191 mg/dL έναντι 222 mg/dL, p = 0,005) και LDL χοληστερόλης (104 mg/dL έναντι 140 mg/dL, p = 0,002) ήταν υψηλότερα στην ομάδα των PLWH που ελάμβαναν PIs. Δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές στους δείκτες ηπατικής και νεφρικής λειτουργίας. Συμπεράσματα: Απαιτείται περαιτέρω έρευνα στα PLWH που λαμβάνουν INSTIs παράγοντες στη χορηγούμενη cART για να διερευνηθούν τυχόν πιθανές μειώσεις στη χρόνια ανοσολογική ενεργοποίηση και την εντερική βακτηριακή αλλόθεση.