Διερεύνηση της προγνωστικής αξίας αναίμακτων δεικτών στα πλαίσια πρωτογενούς πρόληψης αιφνίδιου καρδιακού θανάτου σε μετεμφραγματικούς ασθενείς με διατηρημένο κλάσμα εξώθησης αριστερής κοιλίας

Abstract

Background: Risk stratification for sudden cardiac death in post-myocardial infarction (post-MI) patients remains a challenging task. Several electrocardiographic noninvasive risk factors (NIRFs) have been associated with adverse outcomes and were used to refine risk assessment. This study aimed to evaluate the performance of NIRFs extracted from 45-min short resting Holter ECG recordings (SHR), in predicting ventricular tachycardia inducibility with programmed ventricular stimulation (PVS) in post-MI patients with preserved left ventricular ejection fraction (LVEF). Methods: We studied 99 post-MI ischemia-free patients (mean age: 60.5 ± 9.5 years, 86.9% men) with LVEF ≥ 40%, at least 40 days after revascularization. All the patients underwent PVS and a high-resolution SHR. The following parameters were evaluated: mean heart rate, ventricular arrhythmias (premature ventricular complexes, couplets, tachycardias), QTc duration, heart rate variability (HRV), deceleration capacity, heart rate turbulence, late potentials, and T-wave alternans. Results: PVS was positive in 24 patients (24.2%). HRV, assessed by the standard deviation of normal-to-normal R–R intervals (SDNN), was significantly decreased in the positive PVS group (42 vs. 51 msec, p = 0.039). SDNN values < 50 msec were also associated with PVS inducibility (OR 3.081, p = 0.032 in univariate analysis, and 4.588, p = 0.013 in multivariate analysis). No significant differences were identified for the other NIRFs. The presence of diabetes, history of ST-elevation MI (STEMI) and LVEF < 50% were also important predictors of positive PVS. Conclusions: HRV assessed from SHR, combined with other noninvasive clinical and echocardiographic variables (diabetes, STEMI history, LVEF), can provide an initial, practical, and rapid screening tool for arrhythmic risk assessment in post-MI patients with preserved LVEF.

Εισαγωγή: Η διαστρωμάτωση κινδύνου για αιφνίδιο καρδιακό θάνατο σε μετεμφραγματικούς ασθενείς με διατηρημένο κλάσμα εξώθησης αριστερής κοιλίας (ΚΕΑΚ) παραμένει μία πρόκληση. Αρκετοί μη επεμβατικοί ηλεκτροκαρδιογραφικοί δείκτες (ΜΕΗΔ) έχουν συσχετιστεί με δυσμενή έκβαση και χρησιμοποιήθηκαν για τη βελτίωση της διαστρωμάτωσης κινδύνου. Αυτή η μελέτη έχει στόχο να αξιολογήσει την απόδοση των ΜΕΗΔ που εξάχθηκαν από σύντομες (45λεπτες) ηλεκτροκαρδιογραφικές καταγραφές (ΣΗΚ) Holter σε ηρεμία, στην πρόβλεψη της πρόκλησης κοιλιακής ταχυκαρδίας με προγραμματισμένη κοιλιακή διέγερση (ΠΚΔ) σε μετεμφραγματικούς ασθενείς με διατηρημένο ΚΕΑΚ. Μέθοδοι: Μελετήσαμε 99 μετεμφραγματικούς ασθενείς (μέση ηλικία: 60,5 ± 9,5 έτη, 86,9% άνδρες) χωρίς ενεργή ισχαιμία, με ΚΕΑΚ ≥ 40%, τουλάχιστον 40 ημέρες μετά την επαναγγείωση. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ΠΚΔ και ΣΗΚ υψηλής ανάλυσης. Αξιολογήθηκαν οι ακόλουθες παράμετροι: μέση καρδιακή συχνότητα, κοιλιακές αρρυθμίες (έκτακτες κοιλιακές συστολές, ζεύγη, ταχυκαρδίες), διάρκεια QTc, μεταβλητότητα καρδιακής συχνότητας (ΜΚΣ), ικανότητα επιβράδυνσης του καρδιακού ρυθμού, στροβιλισμός καρδιακού ρυθμού, όψιμα δυναμικά και εναλλαγές κυμάτων Τ. Αποτελέσματα: Η ΠΚΔ ήταν θετική σε 24 ασθενείς (24,2%). Η ΜΚΣ, που αξιολογήθηκε με την τυπική απόκλιση των διαστημάτων R-R από φυσιολογικό προς φυσιολογικό (SDNN), ήταν σημαντικά ελαττωμένη στην ομάδα θετικής ΠΚΔ (42 έναντι 51 msec, p = 0,039). Οι τιμές SDNN < 50 msec συσχετίστηκαν επίσης με θετική ΠΚΔ (OR 3,081, p = 0,032 στη μονοπαραγοντική ανάλυση και 4,588, p = 0,013 στην πολυπαραγοντική ανάλυση). Δεν εντοπίστηκαν σημαντικές διαφορές για τους άλλους ΜΕHΔ. Η παρουσία σακχαρώδη διαβήτη, το ιστορικό εμφράγματος μυοκαρδίου με ανάσπαση του ST (STEMI), και το ΚΕΑΚ < 50% ήταν επίσης σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες θετικής ΠΚΔ. Συμπεράσματα: Η ΜΚΣ μετρούμενη σε ΣΗΚ, σε συνδυασμό με άλλες μη επεμβατικές κλινικές και ηχοκαρδιογραφικές μεταβλητές (σακχαρώδης διαβήτης, ιστορικό STEMI, ΚΕΑΚ), μπορεί να παρέχει ένα αρχικό, πρακτικό και γρήγορο εργαλείο διαλογής για την εκτίμηση του αρρυθμιολογικού κινδύνου σε μετεμφραγματικούς ασθενείς με διατηρημένο ΚΕΑΚ.