Ξενοφών και Καστιλιόνε για την αισθητική της πολιτικής επικοινωνίας

Abstract

This thesis begins with a discussion of the Principles of Political Communication. Key milestones in the development of the discipline of Political Communication, its influences from different disciplines, such as psychology, and technologies, such as television and the Internet, are listed, as well as some typical examples of Political Communication practices in the 20th century. A more theoretical and philosophical approach to the principles of Political Communication is then attempted, as a conflation of the terms ‘Politics’ and ‘Communication.’ In the main chapters of the thesis we deal on the one hand with four works of Xenophon, Hiero, the Oeconomicus, Cyropaedia and Agesilaus, and on the other hand with the Book of the Courtier by Baldassare Castiglione. We examine the Political Direction of each work, that is, the way in which the political direction of each work is structured, which in turn generates specific political staging and consequently communication necessities. We isolate the different parties practicing Political Communication, their aspirations and subsequently firstly their communication strategy and secondly the ways of implementing this strategy. In the last chapter we group our findings in terms of the conditions of political staging and the type of social contract that shapes them, the paradigm of the leader and other political actors in each context, the objectives and means of Political Communication as well as constant anthropological characteristics whose different combinations shape different conditions of Political Action and Communication.

Η παρούσα διατριβή εκκινά με μία παράθεση των Αρχών Πολιτικής Επικοινωνίας. Παρατίθενται βασικά ορόσημα της εξέλιξης του επιστημονικού κλάδου της Πολιτικής Επικοινωνίας, των επιρροών του από διαφορετικές επιστήμες, όπως της Ψυχολογίας, και τεχνολογίες, όπως η τηλεόραση και το διαδίκτυο, καθώς και ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα πρακτικής εφαρμογής Πολιτικής Επικοινωνίας τον 20ο αιώνα. Στη συνέχεια επιχειρείται μία πιο θεωρητική και φιλοσοφική προσέγγιση των αρχών της Πολιτικής Επικοινωνίας, ως συγκερασμός των όρων της Πολιτικής και της Επικοινωνίας. Στα κύρια κεφάλαια της διατριβής ασχολούμαστε αφενός με τέσσερα έργα του Ξενοφώντα, τον Ιέρωνα, τον Οικονομικό, την Κύρου Παιδεία και τον Αγησίλαο, αφετέρου με το Εγχειρίδιο του Καλού Αυλικού του Μπαλτασσάρε Καστιλιόνε. Εξετάζουμε την Πολιτική Σκηνοθεσία του κάθε έργου, δηλαδή τον τρόπο κατά τον οποίο είναι δομημένο το πολιτικό περιβάλλον του κάθε έργου, το οποίο με τη σειρά του γεννά συγκεκριμένες πολιτικής συνθήκες και κατά συνέπεια επικοινωνιακές αναγκαιότητες. Απομονώνουμε τα διαφορετικά μέρη που ασκούν Πολιτική Επικοινωνία, τις επιδιώξεις τους και εν συνεχεία πρώτον τη στρατηγική επικοινωνίας τους και δεύτερον τους τρόπους υλοποίησης αυτής της στρατηγικής. Στο τελευταίο κεφάλαιο ομαδοποιούμε τα ευρήματά μας ως προς τις συνθήκες πολιτικής σκηνοθεσίας και το είδος του κοινωνικού συμβολαίου που τις διαμορφώνει, το πρότυπο του ηγέτη και των λοιπών πολιτικών δρώντων του κάθε περιβάλλοντος, τις στοχεύσεις και τα μέσα Πολιτικής Επικοινωνίας καθώς και σταθερά ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά των οποίων οι διαφορετικοί συνδυασμοί διαμορφώνουν διαφορετικές συνθήκες Πολιτικής Πράξης και Επικοινωνίας.