Μusikalische verfahren in der neugriechischen literatur: intermedialität vom symbolismus zum modernismus

Abstract

This study explores the interplay between music and Modern Greek prose within the wider ideological, cultural, and aesthetic context spanning from the 1890s to the late 1930s. Focused on articulating a historical narrative of distinct epochs of Modern Greek aesthetic modernity and operating within the theoretical framework of musico-literary intermediality, this approach aims to clarify and interpret how the shift in modern Greek literature towards the musical paradigm functions as both a groundwork for expressing broader aspirations and a source of innovative narrative models for representative prose works in modern Greek literature.

Καλύπτοντας μια ευρεία χρονική περίοδο, που εκτείνεται από το 1890 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1930, η παρούσα μελέτη εξετάζει τη σχέση ανάμεσα στη μουσική και τη νεοελληνική πεζογραφία στο ευρύτερο ιδεολογικό, πολιτισμικό και αισθητικό πλαίσιο της εκάστοτε εποχής. Στη λογική της προσπάθειας αφήγησης μιας ιστορίας επιμέρους εποχών της νεοελληνικής αισθητικής νεοτερικότητας και κινούμενη εντός του θεωρητικού πλαισίου της «μουσικο-λογοτεχνικής διακαλλιτεχνικότητας», η παρούσα προσέγγιση έχει ως στόχο κυρίως να επισημάνει και να ερμηνεύσει τους τρόπους, με τους οποίους η στροφή της νεοελληνικής λογοτεχνίας προς το μουσικό παράδειγμα λειτουργεί αφενός ως πεδίο προβολής ευρύτερων αιτημάτων, και αφετέρου δημιουργεί νέα αφηγηματικά μοντέλα για επιλεγμένα, ενδεικτικά, πεζογραφήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας.