Η θέση και ο ρόλος της Ρόδου και των νησιών της Δωδεκανήσου στο θαλάσσιο δίκτυο επαφών και ανταλλαγών του Νοτίου Αιγαίου με τη Μινωική Κρήτη, τη Μυκηναϊκή Ελλάδα, τα παράλια της Μ. Ασίας και τις περιοχές της Νοτιοανατολικής Μεσογείου την εποχή του χαλκού: από τα ανασκαφικά δεδομένα στον σχεδιασμό εκπαιδευτικών προγραμμάτων στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση

Abstract

The southeast Aegean of the Late Bronze Age should be considered in the light of its own - more internal - dynamic and not simply as a Mycenaean overseas part of the Greek continental area. This is aided by the understanding of the relations between the two regions (the southeastern Aegean and the Greek mainland), as evidenced by the burial exavated data. The creation in Rhodes and the diffusion in the rest of the regions of the south-east Aegean of a new - however Mycenaean - identity can be traced through the Rhodian imprint both in the rest of the islands of the south-east Aegean (Dodecanese) and in south-west coastal Anatolia during the Late Period of Copper. From the burial excavation data to date, it seems - quite well - that the southeast Aegean can be considered as an autonomous (or semi-autonomous) Mycenaean state entity with its center, at least during the Mycenaean Palatial period (according to the excavation data up to date) to be located on the island of Rhodes and more specifically in Ialyssos (Trianda region).

Το νοτιοανατολικό Αιγαίο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού θα πρέπει να θεωρείται υπό το πρίσμα μιας δικής του -περισσότερο εσωτερικής- δυναμικής και όχι απλώς ως μυκηναϊκό υπερπόντιο τμήμα του ελληνικού ηπειρωτικού χώρου. Σε αυτό συνεπικουρεί η κατανόηση των σχέσεων μεταξύ των δύο περιοχών (του νοτιοανατολικού Αιγαίου και της ηπειρωτικής χώρας), όπως αυτές μαρτυρούνται από τα ταφικά σύνολα που έχουν έρθει στο φως. Η δημιουργία στη Ρόδο και η διάχυση στις υπόλοιπες περιοχές του νοτιοανατολικού Αιγαίου μιας νέας -ωστόσο μυκηναϊκής- ταυτότητας, είναι δυνατό να ανιχνευθεί μέσω του ροδιακού αποτυπώματος τόσο στα υπόλοιπα νησιά του νοτιοανατολικού Αιγαίου (Δωδεκάνησα) όσο και στη νοτιοδυτική παράκτια Ανατολία κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού. Από τα μέχρι σήμερα ταφικά ανασκαφικά δεδομένα, φαίνεται -αρκετά καλά- ότι το νοτιοανατολικό Αιγαίο μπορεί να θεωρηθεί ως μια αυτόνομη (ή ημιαυτόνομη) μυκηναϊκή πολιτειακή οντότητα με το κέντρο της, τουλάχιστον κατά την ΥΕIIIA2 περίοδο να βρίσκεται στο νησί της Ρόδου και πιο συγκεκριμένα στην Ιαλυσό (περιοχή Τριάντα).