Η επιμήκυνση και η εγκατάλειψη των σπουδών στα ελληνικά πανεπιστήμια: μελέτη περίπτωσης: η επιμήκυνση και η εγκατάλειψη των σπουδών στη Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών, μέσα από την οπτική των φοιτητών που επιμήκυναν ή εγκατέλειψαν τις σπουδές τους

Abstract

This PhD thesis aims to investigate the phenomenon of dropout and the prolongation of studies at the School of Humanities and Social Sciences (SHSS) of the University of Patras in the decade 2010-2020, to determine its extent and to identify the individual variations in its manifestation. It also seeks to highlight the composition of the specific student population and its individual characteristics. Finally, it aims to study the factors that constitute the phenomenon and to interpret the specific social practice. The research, which utilizes P. Bourdieu's theory for the analysis and interpretation of the research data, adopts a multi-methodological approach and uses quantitative and qualitative techniques for the collection and analysis of research data. The results of the research showed that the percentage of students dropping out of SHSS in the period 2010-2020 is on average 19.1%, while in the individual departments of the School the dropout rates vary significantly. In terms of lengthening studies, the number of students beyond the regular semesters is less than twice the number of regular students. Furthermore, uninterrupted attendance and timely completion of studies are influenced by financial, academic and individual factors. Finally, for the majority of students enrolled in the School's departments, despite the individual differences that exist, both the individual habitus and the amount of social and cultural capital they possess co-determine their social practices within the field. From this perspective, these students develop a variety of strategies, which are not always effective.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή έχει σκοπό να διερευνήσει το φαινόμενο της εγκατάλειψης και της επιμήκυνσης των σπουδών στη Σχολή Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών τη δεκαετία 2010 – 2020, να προσδιορίσει την έκτασή του και να εντοπίσει τις επιμέρους διαφοροποιήσεις στην εκδήλωσή του. Επιδιώκει, ακόμη, να αναδείξει τη σύνθεση του συγκεκριμένου φοιτητικού πληθυσμού και τα επιμέρους χαρακτηριστικά του. Τέλος, αποσκοπεί να μελετήσει τους παράγοντες συγκρότησης του φαινομένου και να ερμηνεύσει τη συγκεκριμένη κοινωνική πρακτική. Η έρευνα, η οποία για την ανάλυση και την ερμηνεία των ερευνητικών δεδομένων αξιοποίησε η θεωρία του P. Bourdieu, υιοθετεί πολυμεθοδολογική προσέγγιση και χρησιμοποιεί ποσοτικές και ποιοτικές τεχνικές συλλογής και ανάλυσης των ερευνητικών δεδομένων. Τα αποτελέσματα της έρευνας κατέδειξαν ότι το ποσοστό των φοιτητών που εγκαταλείπουν τις σπουδές τους στη Σ.Α.Κ.Ε. την περίοδο 2010 -2020 είναι κατά μέσο όρο 19,1% ενώ στα επιμέρους Τμήματα της Σχολής τα ποσοστά εγκατάλειψης διαφοροποιούνται σημαντικά. Ως προς την επιμήκυνση των σπουδών, ο αριθμός των πέραν των κανονικών εξαμήνων φοιτητών είναι υποδιπλάσιος του αριθμού των τακτικών φοιτητών. Ακόμη, η απρόσκοπτη φοίτηση και η έγκαιρη ολοκλήρωση των σπουδών επηρεάζονται από οικονομικούς, ακαδημαϊκούς και ατομικούς παράγοντες. Τέλος, για την πλειονότητα των φοιτητών που εγγράφονται στα Τμήματα της Σχολής, παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις οι οποίες υπάρχουν, τόσο το ατομικό habitus όσο και ο όγκος του κοινωνικού και πολιτισμικού κεφαλαίου που διαθέτουν συν-καθορίζουν τις κοινωνικές πρακτικές τους εντός του πεδίου. Υπό αυτή την οπτική οι συγκεκριμένοι φοιτητές αναπτύσσουν ποικιλία στρατηγικών, οι οποίες δεν είναι πάντα αποτελεσματικές.