[Δημοσθένους] 58 'ενδειξις κατά Θεοκρίνου': ερμηνευτικό υπόμνημα

Abstract

Against Theocrines (or. 58) is a speech delivered around 340 BCE by a prosecutor in an endeixis “denunciation”, a public suit brought against persons exercising rights to which they were not entitled. Although the speech is attributed to Demosthenes, his authorship has been disputed since antiquity, and it is now commonly believed that it is not his work, since, inter alia, the Athenian orator is treated with hostility. This dissertation consists of three parts. The first is an Introduction, which discusses the case, the date, the legal issues, the persons involved, the authorship and the style, and other important aspects of the speech. The second includes the ancient text, mainly based on Dilts’ edition, and a translation into Modern Greek, which aspires to save, as much as is feasible, both the letter and the spirit of the text. The third part offers a detailed, lemmatic, literary commentary on various aspects of the speech (e.g. language and style, rhetoric, law, ideology, politics etc.), with the aim of informing the reader as completely and accurately as possible.

Ο Κατὰ Θεοκρίνου (or. 58) είναι λόγος κατηγορίας που εκφωνήθηκε περί το 340 π.Χ. σε υπόθεση ἐνδείξεως, δηλαδή σε δίκη δημόσιου ενδιαφέροντος που έχει κινηθεί εναντίον προσώπoυ που ασκεί κάποιο δικαίωμα το οποίο έχει στερηθεί διά νόμου. Παρότι ο λόγος προσγράφεται στον Δημοσθένη, η πατρότητά του έχει αμφισβητηθεί ήδη από την αρχαιότητα και πλέον αποτελεί κοινή πεποίθηση ότι ο Αθηναίος ρήτορας δεν μπορεί να είναι ο συγγραφέας του, γιατί μεταξύ άλλων αντιμετωπίζεται με εχθρότητα. Η παρούσα διατριβή αποτελείται από τρία μέρη. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει μια εκτενή εισαγωγή στην οποία συζητούνται η υπόθεση, η χρονολόγηση, το νομικό πλαίσιο, η ταυτότητα και η σκιαγράφηση των διαδίκων, η πατρότητα, το ύφος και άλλα κεντρικά ζητήματα του λόγου. Έπειτα ακολουθεί το αρχαίο κείμενο που βασίζεται κυρίως στην πρόσφατη έκδοση του Dilts. Παραπλεύρως του κειμένου υπάρχει μετάφραση, με βασική μέριμνα την απόδοση του αρχαιοελληνικού κειμένου σε σύγχρονο νεοελληνικό λόγο που διασώζει, στο μέτρο του εφικτού, το γράμμα και το πνεύμα του πρωτοτύπου. Το τρίτο μέρος αποτελείται από το ερμηνευτικό υπόμνημα στο οποίο σχολιάζονται κατά λήμμα ποικίλα ζητήματα (γλώσσας και ύφους, ρητορικής, δικαίου, ιδεολογίας, πολιτικής κ.α.), με στόχο την κατά το δυνατόν πληρέστερη και εγκυρότερη ενημέρωση του αναγνώστη.