Exploring the lifeworld of elderly individuals undergoing physical rehabilitation and their perceptions of well-being with formalised care systems

Abstract

Background: The increasing ageing population and the profound life-changing consequences of ABI make it critical to reorient the focus of care and rehabilitation for older adults towards promoting their potential for a fulfilling and prosperous life. Consequently, there is a growing need to investigate well-being qualitatively, especially in the context of enhancing rehabilitation systems. This necessitates current research to give more attention to older adults’ experiences of well-being and satisfaction levels concerning their care during ABI rehabilitation. Aim: To acquire an in-depth understanding of the lived experiences of older individuals (+65) living with acquired brain injury when undergoing physical rehabilitation in relation to their sense of well-being during care provision within the Greek Healthcare System. To provide an interpretive exposition illustrating the impact that Greece’s healthcare and rehabilitation system has on older individuals’ felt sense of well-being. Design: A qualitative study design with a hermeneutic phenomenological approach was developed to provide a comprehensive exploration and interpretation of the well-being subjective experiences of older individuals living with acquired brain injury, undergoing physical rehabilitation. Method: A total of 14 semi-structured interviews with older individuals living with acquired brain injury were purposively conducted. A thematic analysis of the interviews’ transcriptions was carried out within the perspective of a hermeneutic phenomenological paradigm, following van Manen’s and Clarke and Braun's methods. Findings: Four themes emerged from the analysis: 1) Challenges of new life situation, 2) Seeking emotional and practical support through social interaction, 3) Identifying contextual processes of rehabilitation, 4) The felt sense of self in the aftermath of ABI. The different subjective experiences, intersubjective relations and contextual clinical conditions influence and determine older individuals’ sense of well-being and by extension the realisation of the new changes in their life, leading to various well-being or suffering possibilities. Conclusions: The exploration of the interrelation between these dimensions is crucial to understand further older individuals’ needs regarding their rehabilitation as well as for the enhancement of their mental and physical state. A deep and comprehensive knowledge of the factors impacting older individuals’ felt sense of well-being during rehabilitation can contribute to the provision of more dignified and humanising health care.

Υπόβαθρο: Δεδομένης της επικείμενης αύξησης του ηλικιωμένου πληθυσμού και των σημαντικών αλλαγών που μπορούν να προκαλέσουν οι επίκτητες εγκεφαλικές βλάβες στη ζωή του ατόμου, η περίθαλψη και η φροντίδα για τα ηλικιωμένα άτομα που έχουν υποστεί επίκτητη εγκεφαλική βλάβη πρέπει να επικεντρωθεί περισσότερο στη βελτίωση της ευεξίας τους, δηλαδή στις δυνατότητες αυτών των ανθρώπων να ζουν καλά και με αξιοπρέπεια. Υπό τις επικρατούσες συνθήκες, η ποιοτική διερεύνηση της ευεξίας κατά τη φυσική αποκατάσταση καθίσταται ιδιαίτερα σημαντική και χρήζει μεγαλύτερης προσοχής, ειδικά για τη βελτίωση και ενίσχυση των εν λόγω προγραμμάτων αποκατάστασης. Κατά συνέπεια, παρίσταται η ανάγκη να διερευνηθούν εις βάθος οι προσωπικές εμπειρίες των ηλικιωμένων που ζουν με επίκτητη εγκεφαλική βλάβη σχετικά με την περίθαλψή τους και την αίσθηση ευεξίας τους κατά τη διάρκεια της φυσικής αποκατάστασής τους. Σκοπός: Η παρούσα έρευνα επιχειρεί να αναπτύξει μία εις βάθος κατανόηση του βιόκοσμου των ηλικιωμένων ατόμων (+65 ετών) που χρήζουν φυσικής αποκατάστασης μετά από επίκτητη εγκεφαλική βλάβη με σκοπό να παράσχει μια ερμηνεία που θα απεικονίζει τον αντίκτυπο που έχει το σύστημα υγείας και οι υπηρεσίες αποκατάστασης της Ελλάδας στην αίσθηση ευεξίας και γενικότερα στις εμπειρίες αποκατάστασης των ηλικιωμένων ατόμων. Σχεδιασμός: Αναπτύχθηκε ένας σχεδιασμός ποιοτικής μελέτης με φαινομενολογική-ερμηνευτική προσέγγιση για την ολοκληρωμένη διερεύνηση και ερμηνεία της υποκειμενικής εμπειρίας των ηλικιωμένων ατόμων που ζουν με επίκτητη εγκεφαλική βλάβη, αναφορικά με την αίσθηση ευεξίας τους όταν υποβάλλονται σε φυσική αποκατάσταση. Μέθοδος: Διενεργήθηκαν συνολικά 14 ημι-δομημένες συνεντεύξεις με ηλικιωμένα άτομα που ζουν με επίκτητη εγκεφαλική βλάβη. Πραγματοποιήθηκε θεματική ανάλυση των απομαγνητοφωνημένων συνεντεύξεων στο πλαίσιο ενός ερμηνευτικού φαινομενολογικού παραδείγματος, ακολουθώντας τις μεθόδους των van Manen και Clarke και Braun. Ευρήματα: Τέσσερα θέματα προέκυψαν από την ανάλυση των δεδομένων: 1) Προκλήσεις της νέας πραγματικότητας μετά την ΕΕΒ· 2) Αναζητώντας συναισθηματική και πρακτική υποστήριξη μέσω της κοινωνικής αλληλεπίδρασης· 3) Προσδιορίζοντας το ευρύτερο πλαίσιο των διαδικασιών αποκατάστασης· 4) Η αίσθηση του εαυτού μετά την ΕΕΒ. Η ευεξία των ηλικιωμένων ατόμων καθώς και η διαδικασία συνειδητοποίησης των αλλαγών στη ζωή τους καθορίζονται και βιώνονται ως μια αλληλοσυσχέτιση διαφορετικών υποκειμενικών εμπειριών, διυποκειμενικών σχέσεων και περικειμενικών συνθηκών, προκαλώντας ποικίλες ενδείξεις ευφορίας ή δυσθυμίας. Συμπεράσματα: Η διερεύνηση της αλληλοσυσχέτισης αυτών των διαστάσεων είναι ζωτικής σημασίας για την περαιτέρω κατανόηση των αναγκών των ηλικιωμένων ατόμων σχετικά με τη διαδικασία αποκατάστασή τους, καθώς και για τη βελτίωση της ψυχικής και σωματικής τους κατάστασης. Η ολοκληρωμένη και εις βάθος γνώση των παραγόντων που επηρεάζουν την αίσθηση ευεξίας των ηλικιωμένων ατόμων με επίκτητη εγκεφαλική βλάβη κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης μπορεί να συνεισφέρει στην παροχή πιο αξιοπρεπούς και εξανθρωπισμένης υγειονομικής φροντίδας.