Η επίδραση της φυσικής δραστηριότητας και συμβουλών διατροφής στην ποιότητα ζωής ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας

Abstract

The purpose of the research was to examine and compare the quality of life, physical activity, adoption of healthy/unhealthy behaviours, and levels of depression and anxiety in people with and without MS. The participants in the research was 90 subjects from the general population and 26 patients with multiple sclerosis. All participants came from the wider area of Thessaly. The results showed that people with MS choose a mild physical activity (PA) compared to healthy people who chose a moderate PA. Healthy subjects have higher levels of PA leisure time, sports PA and total PA. Statistically significant differences were also observed between people with and without MS, in relation to depression, anxiety, quality of life and educational level, while no differences were observed in the individual factors related to smoking habits and intention to adopt a healthier nutrition lifestyle in the future. In conclusion, it was observed that the profile of people with MS is associated with a mild PA, low perceived quality of life, higher anxiety and depression. The majority of research on MS practitioners internationally has examined separately the effect of exercise and nutrition on improving the level of physical activity and adoption of healthy behaviors, with combined research of this kind being minimal, especially in the case of self-setting of goals by the patients themselves. The purpose of the 2nd study was to examine the effect of a combined program of physical activity, nutrition advice and smoking reduction with self-setting goals, on improving quality of life and reducing anxiety and depression in people with MS. The sample consisted of 30 MS patients, 15 men and 15 women, aged 23 to 65 years, randomly divided into two equal groups, the experimental group and the control group. The control group did not participate in any of the research procedures. Statistical significance was set at p<.05. The results showed that participants in the experimental group appeared to choose more moderate-intensity physical activities and more leisure-time physical activities compared to the control group after the intervention program. They also reduced smoking and improved their eating habits after the intervention program. Participants in the experimental group showed increased levels of physical functioning after the intervention program. In addition, they showed that after the intervention program they had better results in vitality, role emotional, mental health and general mental health. It also seems that due to the exercise and its beneficial effects, both their mood and mental health improved, and ultimately their overall mental health. After the intervention program we observe that the participants of the experimental group had less anxiety and lower levels of depression than at the beginning. Also, participants in the experimental group reported lower depression scores compared to those in the control group after the intervention program.

Σκοπός της έρευνας ήταν να εξετάσει και να συγκρίνει την ποιότητα ζωής, την φυσική δραστηριότητα, την υιοθέτηση υγιεινών/ανθυγιεινών συμπεριφορών και τα επίπεδα κατάθλιψης και άγχους ατόμων με και χωρίς ΣκΠ. Στην έρευνα συμμετείχαν 90 άτομα τυπικού πληθυσμού και 26 ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας. Όλοι οι συμμετέχοντες προέρχονταν από τον ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα άτομα με ΣκΠ επιλέγουν ήπιας μορφής φυσικής δραστηριότητας (ΦΔ) σε σύγκριση με τα υγιή άτομα που επέλεξαν μια μέτρια μορφή ΦΔ. Τα υγιή άτομα έχουν υψηλότερα επίπεδα στη ΦΔ του ελεύθερου χρόνου, στη ΦΔ των αθλημάτων και στη ΦΔ συνολικά. Στατιστικά σημαντικές διαφορές παρατηρήθηκαν επίσης μεταξύ των ατόμων με και χωρίς ΣκΠ, σε σχέση με την κατάθλιψη, το άγχος, την ποιότητα ζωής και το μορφωτικό επίπεδο, ενώ δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στους επιμέρους παράγοντες που σχετίζονταν με τις συνήθειες καπνίσματος και την πρόθεση υιοθέτησης μιας πιο υγιεινής διατροφής στο μέλλον. Συμπερασματικά παρατηρήθηκε ότι το προφίλ των ατόμων με ΣκΠ σχετίζεται με ήπιας μορφή ΦΔ, χαμηλή αντιλαμβανόμενη ποιότητα ζωής, υψηλότερο άγχος και κατάθλιψη. Η πλειοψηφία των ερευνών σε ασκούμενους με ΣκΠ διεθνώς έχει εξετάσει ξεχωριστά την επίδραση της άσκησης και της διατροφής στην βελτίωση επιπέδου φυσικής δραστηριότητας και υιοθέτησης υγιεινών συμπεριφορών υγείας, με τις συνδυαστικές έρευνες αυτού του είδους να είναι ελάχιστες, ιδίως στην περίπτωση αυτο-καθορισμού των στόχων από τους ίδιους τους ασθενείς. Σκοπός της 2ης έρευνας ήταν να εξετάσει την επίδραση ενός συνδυασμένου προγράμματος φυσικής δραστηριότητας, συμβουλών διατροφής και μείωσης καπνίσματος με αυτό-καθορισμό στόχων, στη βελτίωση της ποιότητας ζωής και τη μείωση του άγχους και της κατάθλιψης ατόμων με ΣκΠ. Το δείγμα αποτελούνταν από 30 ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας, 15 άνδρες και 15 γυναίκες, ηλικίας 23 έως 65 ετών, χωρισμένα τυχαία σε δύο ισάριθμες ομάδες, την πειραματική ομάδα και την ομάδα ελέγχου. Η ομάδα ελέγχου, δεν συμμετείχε σε καμία από τις διαδικασίες έρευνας. Η στατιστική σημαντικότητα ορίστηκε στο p<.05. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες στην πειραματική ομάδα έδειξαν να επιλέγουν περισσότερες φυσικές δραστηριότητες μέτριας έντασης και περισσότερες φυσικές δραστηριότητες κατά τον ελεύθερο χρόνο σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου μετά το πρόγραμμα παρέμβασης. Επίσης, μείωσαν το κάπνισμα και βελτίωσαν τις διατροφικές τους συνήθειες, μετά το πρόγραμμα παρέμβασης. Οι συμμετέχοντες της πειραματικής ομάδας έδειξαν να αυξάνουν τα επίπεδα της σωματικής λειτουργικότητας μετά το πρόγραμμα παρέμβασης. Επιπλέον, έδειξαν ότι μετά το πρόγραμμα παρέμβασης είχαν καλύτερα αποτελέσματα στη ζωτικότητα, στον συναισθηματικό ρόλο, τη ψυχική υγεία και τη γενική ψυχική υγεία. Επίσης φαίνεται ότι λόγω της άσκησης και των ευεργετικών αποτελεσμάτων της βελτιώθηκε τόσο η διάθεση τους όσο η ψυχική υγεία και εν τέλει τη γενικότερη ψυχική υγεία. Μετά το πρόγραμμα παρέμβασης παρατηρούμε ότι οι συμμετέχοντες της πειραματικής ομάδας είχαν λιγότερο άγχος και χαμηλότερα επίπεδα κατάθλιψης απ’ ότι στην αρχή. Επίσης, οι συμμετέχοντες στην πειραματική ομάδα ανέφεραν χαμηλότερες βαθμολογίες στην κατάθλιψη σε σύγκριση με εκείνους της ομάδας ελέγχου μετά το πρόγραμμα παρέμβασης.