Narrative production in high-functioning children with autism during the preschool period

Abstract

Introduction: The bulk of research examining the narrative production skills of individuals with autism have been compared to groups of typically developing individuals or those with other developmental disorders. In addition, very few studies have compared the narrative skills of children with autism across early childhood. That means we do not know which difficulties are present at early developmental stages so that we can intervene for optimal outcomes. The purpose of this study: The purpose of the study was to investigate the existence of developmental progression for narrative production within early childhood and to identify which component skills present the greatest challenges for mastery in that population. Such insights have value as indicators for directing further research as well for the development of effective intervention strategies in early childhood which can improve overall academic and social outcomes. To the purpose of the study two research questions were examined (1) How does narrative ability evolve in children with high functioning autism, during the preschool years in three different age groups regarding a)narrative macrostructure and b) narrative microstructure? (2) Is there a positive relation between language abilities, Theory of Mind abilities, and narrative production, is there a positive relation between and narrative production (3) across different ages?Method: Participants: A sample of 96 children (76 male) identified with high-function autism (IQ >70; DSM-V Level 1) in three age groups: 4-, 5-, and 6-year-olds. Each age group consisted of 32 children (M4yo =4.6, M5yo =5.4, M6yo =6.4). Tasks: Narrative production was assessed through retelling tasks for two different stories using sequences of pictures. Retellings were rated for macrostructural (narrative length, episodic structure, character development, main information units recalled, and internal state terms used) and microstructural (lexical diversity and syntactic complexity) aspects. The children were also tested for expressive and receptive language abilities as well as Cognitive and Affective Theory of Mind skills.Results: No developmental progress was found regarding narrative microstructure. On the other hand, there was a significant improvement from four to six years regarding narrative length in terms of important information units recalled. However, even by six years of age, children faced considerable difficulty in organizing their narrative at a macrostructure level. They could not apply these skills to organize their narratives in a global schema. Moreover, despite the growth of Theory of Mind abilities from 4-years to six years, participants experienced significant difficulty to describe character perspectives through mental state language or take into account listener perspectives to explicitly introduce the main story characters, affecting the coherence of their narration. Very few relations between language ability and narrative production were found. More specifically, in the younger age group (4-year olds) the number of information units used per story was related to morphosyntactic comprehension, while in the oldest age groups (5- and 6-year-olds) with grammatical proficiency. On the other hand, the only relation between ToM abilities and macrostructure parameters revealed was between ToM and the main information units recalled. The correlation was present in all three age groups.Conclusion: This study addressed the need for within ASD group investigation of developmental trajectories in narrative production, and clinical implications for therapeutic intervention designs targeting specific competencies to better support the HFA population. A key difficulty identified, to be addressed through intervention, was the development of the ability of a global organization in narrative production. Despite skill levels indicated by performance on standardized language tests, pragmatic deficits 3 continue to impair appropriate language use in context among preschool-age children with High functioning autism.

Εισαγωγή: Οι περισσότερες έρευνες σχετικά με την παραγωγή αφηγηματικού λόγου σε αυτιστικά παιδιά συγκρίνουν τις δεξιότητές τους με άλλες νευροαναπτυξιακές διαταραχές ή παιδιά τυπικής ανάπτυξης (ΤΑ). Παράλληλα, καθώς πολύ λίγες μελέτες έχουν διερευνήσει την παραγωγή αφηγηματικού λόγου σε αυτιστικά παιδιά στην προσχολική ηλικία, υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα σχετικά με τις δυσκολίες που παρατηρούνται σε αυτές τις ηλικίες έτσι ώστε να αποτελούν συγκεκριμένους στόχους παρέμβασης και συνεπώς βέλτιστα αποτελέσματα. Σκοποί: Σκοπός της διατομεακή αυτής μελέτης ήταν η διερεύνηση της αναπτυξιακής εξέλιξη της παραγωγής αφηγηματικού λόγου στην προσχολική ηλικία και η εξαγωγή των παραμέτρων που αποτυπώνουν την μεγαλύτερη δυσκολία στις εξεταζόμενες ηλικίες με σκοπό την διαμόρφωση θεραπευτικών στόχων για την βελτίωση των αφηγηματικών δεξιοτήτων που είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις μελλοντικές μαθησιακές και κοινωνικές δεξιότητες των αυτιστικών παιδιών. Οι στόχοι ήταν η διερεύνηση του: (1) πώς εξελίσσονται οι αφηγηματικές δεξιότητες στα αυτιστικά παιδιά προσχολικής ηλικίας (χωρισμένα σε τρείς διαδοχικές ηλικιακές ομάδες) στο επίπεδο της: α) μακροδομής και β) μικροδομής, και (2) αν υπάρχει θετική συσχέτιση μεταξύ γλωσσικών δεξιοτήτων, δεξιοτήτων Θεωρίας του Νου (ΘτΝ) και παραγωγής αφηγηματικού λόγου στις εξεταζόμενες ηλικιακές ομάδες. Mέθοδος: Συμμετέχοντες: 96 αυτιστικά παιδιά (76 αγόρια) αυτισμό (IQ >70; DSM-V Level 1) τριών ηλικιακών ομάδων: τεσσάρων, πέντε, και έξι ετών συμμετείχαν στην έρευνα. Η κάθε ηλικιακή ομάδα αποτελούνταν από 32 παιδιά (Mηλικίας =4.6, Mηλικίας =5.4, Mηλικίας =6.4, αντίστοιχα). Εργαλεία: Για τον έλεγχο των αφηγηματικών δεξιοτήτων χρησιμοποιήθηκαν δύο ιστορίες με εικόνες με την μορφή της αναδιήγησης. Τα αφηγήματα εξετάστηκαν ως προς την μακροδομή (μήκος αφηγήματος, οργάνωση επεισοδίων, ανάπτυξη χαρακτήρων και σύνολο των μονάδων πληροφόρησης, και τη μικροδομή (λεξιλογική πολυπλοκότητα και συντακτική πολυπλοκότητα). Παράλληλα αξιολογήθηκαν οι γλωσσικές δεξιότητές των παιδιών (γλωσσική αντίληψη και έκφραση), η αντίληψη και η ΘτΝ. Αποτελέσματα: Δεν παρατηρήθηκε αναπτυξιακή εξέλιξη στις στο επίπεδο της μικροδομής των ιστοριών που αναδιήγηθηκαν τα παιδιά. Παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση σε σχέση με το μήκος αφηγήματος των παιδιών που ήταν έξι ετών σε σχέση με τις μικρότερες ηλικιακές ομάδες και μπορούσαν ν ανακαλούν περισσότερες κύριες πληροφοριακές μονάδες της ιστορίας που άκουσαν. Παρ’ όλα αυτά ακόμη και τα παιδιών που ήταν έξι ετών όπως οι προηγούμενες ηλικιακές ομάδες παρουσίαζαν σημαντικές δυσκολίες στην οργάνωση των αφηγημάτων τους σε επίπεδο μακροδομής. Επίσης παρά την βελτίωση των δεξιοτήτων της ΘτΝ που παρατηρήθηκαν στις ομάδες των παιδιών που ήταν έξι ετών, τα εξάχρονα δεν μπόρεσαν να χρησιμοποιήσουν κατάλληλα τις δεξιότητες αυτές ώστε να εισαγάγουν σωστά τους χαρακτήρες του αφηγήματος ούτε για να αναφερθούν στην εσωτερική κατάσταση των χαρακτήρων της ιστορίας με αποτέλεσμα να επηρεάζεται σημαντικά η συνοχή των ιστοριών τους. Παρατηρήθηκαν επίσης πολύ λίγες θετικές συσχετίσεις μεταξύ γλωσσικών δεξιοτήτων και παραγωγής αφηγηματικού λόγου. Συγκεκριμένα στην ομάδα των παιδιών ηλικίας τεσσάρων ετών, ο αριθμός των κυρίων πληροφοριακών μονάδων που ανακλήθηκαν συσχετίζονταν σημαντικά με τη μορφοσυντακτική κατανόησή τους ενώ, στις μεγαλύτερες ηλικίες (πέντε και έξι ετών, αντίστοιχα) προέκυψε θετική συσχέτιση με την γραμματική επάρκεια. Η μοναδική συσχέτιση που βρέθηκε μεταξύ ΘτΝ και παραμέτρων μακροδομής ήταν αυτή μεταξύ της ΘτΝ και του αριθμού πληροφοριακών μονάδων που ανακλήθηκαν από τα παιδιά και των τριών ομάδων. Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη ανέδειξε την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα σε αυτιστικά παιδιά για την διερεύνηση των αναπτυξιακών οροσήμων της αφηγηματικής ικανότητας τους και τον σχεδιασμό στόχων θεραπευτικής παρέμβασης. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισαν τα παιδιά της παρούσας μελέτης ήταν η αδυναμία τους να οργανώσουν τον αφηγηματικό λόγο τους, μια δυσκολία που φαίνεται να αποτελεί τον κύριο στόχο κάθε σχετικής θεραπευτικής παρέμβασης. Παρά τη βελτίωση των γλωσσικών τους δεξιοτήτων (όπως αυτές αξιολογήθηκαν από σταθμισμένες γλωσσικές δοκιμασίες) χάρη στην αναπτυξιακή ωριμότητα, τα πραγματολογικά ελλείματα φάνηκαν να επηρεάζουν σημαντικά οργάνωση των παραγόμενων ιστοριών και στις τρεις ηλικιακές ομάδες.