Η τροπονίνη ως δείκτης μετεγχειρητικού εμφράγματος σε ασθενείς μετά από ενδομυελική ήλωση ισχίου

Abstract

Background: The purpose of the study was to evaluate the trends of Troponin I (cTnI) levels and to determine whether the increased levels of this marker are associated with the presence of perioperative myocardial infarction (MI), in patients following hip intramedullary nailing, for hip fracture treatment. Furthermore to find out parameters that predict the elevation in Troponin I (cTnI) after intramedullary hip nailing. Methods: One hundred thirty-two patients with risk factors for coronary artery disease, who underwent hip intramedullary nailing for intertrochanteric hip fracture, were participated in this prospective study. Troponin trends observed after hip nailing were recorded in association with demographic and clinical data. Besides, the cases of MI developed in the operated patients were also recorded and analyzed. Results: Sixty-two (46.96%) patients, who underwent hip surgery, had raised Troponin levels during the postoperative period. However, only 5 (8.06%) patients of them with elevated Troponin levels experienced MI. Significant increase of Troponin levels, more than 300 folds was reported in all patients sustained MI after hip surgery. It was noteworthy that all the patients sustained MI had cTnI levels more than 230 pg/ml on the first postoperative day. Elevated Troponin levels was significantly associated with older age (p=0.02), history of angina (p=0.00001), more than two units blood transfusion (p=0.032), ASA score >2 (p=0.003) and heart failure stage C (p=0.023). Discussion: Elevated cTnI levels are common in the early post-operative period after hip intramedullary nailing, in patients with risk factors for MI. So, the routine use of cardiac Troponin assays should be encouraged, especially in older patients with ASA score>2, transfused with more than 2 units of blood postoperatively and risk factors especially angina or heart failure, in order to detect clinical silent MI and improve the mortality rates postoperatively.

ΣΚΟΠΟΣ/ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Να καταγραφεί η διακύμανση των επιπέδων Τροπονίνης Ι και η συχνότητα εμφάνισης οξέως εμφράγματος του μυοκαρδίου, μετά από ενδομυελική ήλωση περιτροχαντήριου κατάγματος ισχίου. Επιπλέον να αναδειχθούν οι προγνωστικοί δείκτες αύξησης της Τροπονίνης Ι μετά από ενδομυελική ήλωση ισχίου για περιτροχαντήριο κάταγμα ισχίου. Έ ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Στην προοπτική μελέτη συμμετείχαν 132 ασθενείς (75 γυναίκες, 57 άνδρες, ηλικίας 84.7±4.8) με προδιαθεσικούς παράγοντες για στεφανιαία νόσο, που υπέστησαν περιτροχαντήριο κάταγμα ισχίου και χειρουργήθηκαν με ενδομυελική ήλωση ισχίου. Καταγράφηκαν τα επίπεδα Τροπονίνης Ι μετεγχειρητικά και συσχετίστηκαν με δημογραφικά και με το καρδιολογικό ιστορικό. Παράλληλα καταγράφηκε η συχνότητα εκδήλωσης οξέως εμφράγματος του μυοκαρδίου και έγινε ανάλυση των περιστατικών αυτών. Η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων έγινε με το στατιστικό πακέτο STATA 8.0. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Εξήντα δύο ασθενείς παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα Τροπονίνης Ι μετεγχειρητικά. Από αυτούς μόνο 5 (8.06%) εκδήλωσαν οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Όλοι οι ασθενείς που εκδήλωσαν οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, είχαν επίπεδα μεγαλύτερα από 230 pg/ml την 1η μετεγχειρητική ημέρα. Επιπλέον βρέθηκε στατιστικώς σημαντική συσχέτιση μεταξύ αυξημένων επιπέδων Τροπονίνης Ι και προχωρημένη ηλικία (p=0.02), ASA score>2 (p=0.003), μετάγγιση αίματος > 2 μονάδες (p=0.032), ιστορικό στηθάγχης (p=0.00001), ιστορικό καρδιακής ανεπάρκειας σταδίου ΙΙΙ (p=0.023). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η αύξηση των επιπέδων Τροπονίνης Ι μετά από ενδομυελική ήλωση ισχίου είναι συνήθης, ιδίως σε ηλικιωμένα άτομα με ιστορικό στηθάγχης ή καρδιακής ανεπάρκειας. Εντούτοις η αύξηση αυτή πολύ σπάνια υποδηλώνει την εμφάνιση οξέως εμφράγματος του μυοκαρδίου