Η σχέση μεταξύ των φόρων και της οικονομικής ανάπτυξης στην Ελλάδα και σε δείγμα χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Abstract

Bibliography supports that endogenous growth models predict that fiscal policy which targets to tax measures and government expenditures, either temporarily or permanently, leads to steady growth. The relationship between taxes and growth is negative. Which taxes affect future and steady growth, which is the most suitable tax policy mix and furthermore which expenditures lead to growth, for example health expenditures or public buildings expenditures, are some of the questions that arise. The empirical analysis will be fulfilled by initially using time series for Greece in order to extract results about how different kinds of taxes affect growth, then by using panel data for the E.U. countries with the use of generalized method of moments with a time dummy which purposes to the extraction of conclusions about tax policy of the E.U. countries, that is the affects of total and partial taxes and expenditures on growth. It is important to note that this particular review focuses on the empirical research in order to extract quantitive conclusions based on the bibliography and other reviews. Taxation has an exogenous effect on growth in economic growth models but according to(Arnold, 2008), it also causes endogenity in econometric models which is supported in the current review. Older reviews support that a tax on corporate decrease by 10 units leads to an annual growth rate increase by 1 or 2 percentage units. It is also noted that distortionary taxation reduces growth, while non distortionary taxations does not affect growth rate negatively. In case that estimators are inconsistent, generalized method of moments is used (Han & Phillips, 2010, 2013). According to results, it is concluded that tax on property and income from taxes affect growth negatively in all estimated empirical models concerning both Greece analysis and 21 E.U. used analysis. Furthermore, tax on goods and services affects GDP per capita logarithm significantly and negatively, so we could conclude that these taxes are the most detrimental. In addition, total taxation affects GDP per capita logarithm negatively. To sum up, this review tries to analyze questions such as, whether growth can be amplified in the long term with the improvement of partial taxes and with the detection of the most productive expenditures targeting the most developmental mix of fiscal policy. Therefore, the review is separated in two parts which use different econometric analysis models each. Specifically, in the first part the classical method of time series is used in order to extract results about the relationship between taxation and growth in Greece. In the next part, where the endogenity caused by taxation on growth is detected, generalized method of moments is used for 21 European countries.

Η βιβλιογραφία υποστηρίζει πως τα μοντέλα ενδογενούς ανάπτυξης προβλέπουν πως οι δημοσιονομικές πολιτικές οι οποίες στοχεύουν σε φορολογικά μέτρα και σε κυβερνητικές δαπάνες, τόσο προσωρινά όσο και μόνιμα, οδηγούν σε σταθερή ανάπτυξη. Η σχέση μεταξύ των φόρων και της ανάπτυξης είναι αρνητική. Τα ερωτήματα όμως που προκύπτουν είναι ποιοι φόροι επηρεάζουν τη μελλοντική και σταθερή ανάπτυξη, ποιο είναι το πιο κατάλληλο μείγμα φορολογικής πολιτικής και επιπλέον ποιες κατηγορίες δαπανών οδηγούν στην ανάπτυξη, για παράδειγμα δαπάνες για την υγεία ή για εγκαταστάσεις δημοσίων κτιρίων. Προκειμένου να εξεταστεί η επίδραση των φόρων στην ανάπτυξη αρχικά θα πραγματοποιηθεί μια εμπειρική ανάλυση η οποία θα χρησιμοποιεί χρονοσειρές για την Ελλάδα. Η έρευνα θα συνεχιστεί χρησιμοποιώντας πάνελ δεδομένα για 21 χώρες της Ε.Ε. χρησιμοποιώντας και την γενικευμένη μέθοδο των ροπών συμπεριλαμβανομένης και ψευδομεταβλητής χρόνου. Οι παραπάνω εμπειρικές αναλύσεις έχουν ως στόχο να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με τη επίδραση των διαφόρων τύπων των φόρων καθώς και της συνολικής φορολογίας στην ανάπτυξη με σκοπό την εύρεση της βέλτιστης φορολογικής πολιτικής των κρατών μελών της Ε.Ε και της Ελλάδας. Σημαντικό είναι να τονιστεί ότι στη συγκεκριμένη διατριβή δίνεται βάρος στην εμπειρική μελέτη προκειμένου να εξαχθούν ποσοτικά συμπεράσματα με βάση πάντα την παράθεση της βιβλιογραφίας και άλλων μελετών. Η φορολογία επηρεάζει εξωγενώς την ανάπτυξη στα υποδείγματα μεγέθυνσης αλλά σύμφωνα με την ανάλυση του (Arnold, 2008; Arnold et al., 2011), προκαλεί και ενδογένεια στα οικονομετρικά μοντέλα κάτι που υποστηρίζεται στην παρούσα διατριβή. Παλαιότερες έρευνες υποστηρίζουν πως η μείωση του συντελεστή φορολογίας των εταιρειών κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες οδηγεί σε αύξηση του ετήσιου ρυθμού ανάπτυξης κατά 1 ή 2 εκατοστιαίες μονάδες. Επιπλέον, παρατηρείται πως η στρεβλωτική φορολογία μειώνει την ανάπτυξη, ενώ η μη στρεβλωτική δεν επηρεάζει αρνητικά το ρυθμό ανάπτυξης. Σε περίπτωση που οι εκτιμητές είναι ασυνεπείς τότε χρησιμοποιείται η γενικευμένη Μέθοδος των Ροπών (Han & Phillips, 2010, 2013). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα διαπιστώνουμε πως οι φόροι στην περιουσία θεωρούνται πιο φιλικοί στην ανάπτυξη όσον αφορά το δείγμα της Ελλάδας. Επιπροσθέτως, οι φόροι εισοδήματος φυσικών και νομικών προσώπων επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη. Επιπλέον, τα έσοδα από φόρους επηρεάζουν αρνητικά την ανάπτυξη στο σύνολο των εμπειρικών μοντέλων τα οποία εκτιμήθηκαν τόσο στην ανάλυση για την Ελλάδα όσο και στην ανάλυση των 21 χωρών της Ε.Ε. που χρησιμοποιήθηκαν. Επιπλέον, οι φόροι σε αγαθά και υπηρεσίες επηρεάζουν σημαντικά και αρνητικά τον λογάριθμο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ οπότε θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι και οι πιο επιζήμιοι. Επιπλέον η συνολική φορολογία επηρεάζει αρνητικά τον λογάριθμο του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Συνοψίζοντας, η παρούσα διατριβή αποσκοπεί στην ανάλυση ερωτημάτων όπως, αν η ανάπτυξη μπορεί να ενισχυθεί μακροπρόθεσμα με τη βελτίωση των επιμέρους φόρων καθώς και την εύρεση των πιο παραγωγικών δαπανών με στόχο το πιο αναπτυξιακό μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής. Για το λόγο αυτό, η διατριβή χωρίζεται σε δύο επιμέρους δοκίμια τα οποία χρησιμοποιούν διαφορετικά μοντέλα οικονομετρικής ανάλυσης το καθένα. Συγκεκριμένα, στο πρώτο εμπειρικό σκέλος χρησιμοποιείται η κλασική μέθοδος των χρονοσειρών για να εξαχθούν τα αποτελέσματα για την σχέση της φορολογίας και της ανάπτυξης για την Ελλάδα. Στο επόμενο εμπειρικό σκέλος όπου παρατηρείται η ενδογένεια που προκαλεί η φορολογία στην ανάπτυξη χρησιμοποιείται η γενικευμένη μέθοδος των ροπών για 21 χώρες της Ευρώπης.