Αξιολόγηση της συνεργατικής (αμοιβαίας) μεθόδου διδασκαλίας στην αντισφαίριση σε παιδιά ηλικίας 12-15 χρονών

Abstract

The aim of the thesis was to evaluate the Reciprocal Teaching Method (hereinafter: R.T.M.) on typical tennis strokes such as forehand, backhand and service, and at the same time to investigate whether it affects the development of motor skills. In the first part of the research participated 102 children aged 14-15 with no previous experience in Tennis. There were held 12 lessons for the first two strokes (forehand and backhand) and then 8 lessons for the service to students in 6 classes of third-grade Junior High School students in 2 different schools. The sample members were assigned to two groups (E.G. and C.G.). In the experimental group pairs of students were formed, following faithfully the process of the style of R.T.M. using the criteria sheet designed by the researcher-teacher. The data were processed in the IBM SPSS 24 statistical program via t-test for dependent samples before and after the intervention with significance level (p <.05). The survey showed that participants' performance was improved in tennis in the forehand, backhand and service in both groups (especially in the E.G.), after finding a statistically significant difference in scores (increasing the mean number of consecutive strokes and accuracy). In the second part of the research, the sample consisted of 408 students aged 12-15, 204 students in High Schools of the Municipalities of Tanagra and Chalkida, as well as 204 from tennis clubs of the Municipalities of Larissa, Chalkida and Thebes. A detailed plan of one hour reciprocal teaching was applied to the 3 main aforementioned tennis strokes and at the end the participants were given as a measuring tool, anonymously and confidentially the questionnaire of Intrinsic Motivation Inventory (IMI) by McAuley et al. (1989). One-Way Anova analysis returned the results: gender affects physical activity, there is a statistically significant difference between the first-grade and second-grade Junior High School classes in the effort which is due to a systematic factor and the pleasure, the effort, the attitude/ opinion towards tennis, the intention to try tennis but also the physical activity are affected by whether the participants come from High Schools or Tennis Clubs, and at the same time whether the participants are athletes or not. In addition, it was concluded that the close relationship which develops during teaching in pairs in the Reciprocal Method with increased characteristics of cooperation and feedback, motivates and positively affects the learning of the three motor skills of the sport indicating its effectiveness, but also the development of team spirit.

Σκοπός της διδακτορικής διατριβής ήταν να αξιολογηθεί η Αμοιβαία Μέθοδος Διδασκαλίας (στο εξής Α.Μ.Δ.), σε βασικά χτυπήματα της αντισφαίρισης, όπως είναι το forehand, backhand και service, και συγχρόνως να διερευνηθεί κατά πόσο επηρεάζει την ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων. Στο πρώτο μέρος της έρευνας συμμετείχαν 102 παιδιά ηλικίας 14-15 ετών χωρίς καμία προηγούμενη εμπειρία στην Αντισφαίριση. Πραγματοποιήθηκαν 12 μαθήματα για τα δύο πρώτα χτυπήματα (forehand και backhand) και στη συνέχεια 8 μαθήματα αντίστοιχα για το service σε μαθητές-τριες 6 τμημάτων της Γ΄ Γυμνασίου σε 2 διαφορετικά σχολεία. Τα μέλη του δείγματος κατανεμήθηκαν σε δύο ομάδες (Π.Ο. και Ο.Ε.). Στα τμήματα της Π.Ο. σχηματίστηκαν ζευγάρια μαθητών-τριών ακολουθώντας πιστά την διαδικασία του στυλ της Α.Μ.Δ. χρησιμοποιώντας το φύλλο κριτηρίων που σχεδιάστηκε από τον ερευνητή-εκπαιδευτικό. Η επεξεργασία των δεδομένων πραγματοποιήθηκε στο στατιστικό πρόγραμμα IBM SPSS 24 με την χρησιμοποίηση του t-test για εξαρτημένα δείγματα πριν και μετά την παρέμβαση με επίπεδο σημαντικότητας το (p<.05). Η έρευνα έδειξε ότι η επίδοση των συμμετεχόντων ήταν βελτιωμένη στην αντισφαίριση στα χτυπήματα forehand, backhand και service και στις δύο ομάδες (ιδιαιτέρως στην Π.Ο.), αφού εντοπίστηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στα σκορ (αύξηση του μέσου όρου των συνεχόμενων χτυπημάτων και της ευστοχίας). Στο δεύτερο μέρος της έρευνας το δείγμα αποτέλεσαν 408 μαθητές- τριες ηλικίας 12-15 ετών, 204 φοιτούντες σε Γυμνάσια των Δήμων Τανάγρας και Χαλκιδέων, καθώς και 204 προερχόμενοι από συλλόγους αντισφαίρισης των Δήμων Λαρισαίων, Χαλκιδέων και Θηβών. Εφαρμόσθηκε αναλυτικό σχέδιο Α.Μ.Δ. μίας (1) ώρας στα 3 βασικά προαναφερθέντα χτυπήματα της αντισφαίρισης και στο τέλος δόθηκε στους συμμετέχοντες, ως εργαλείο μέτρησης, ανώνυμα και εμπιστευτικά το ερωτηματολόγιο Intrinsic Motivation Inventory (IMI) του McAuley et al. (1989). Η επεξεργασία των δεδομένων μέσω ανάλυσης διακύμανσης μονής κατεύθυνσης (One-Way Anova) έδειξε: το φύλο επηρεάζει τη φυσική δραστηριότητα, υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των τάξεων Α΄ και Β΄ Γυμνασίου στην προσπάθεια η οποία οφείλεται σε κάποιον συστηματικό παράγοντα και η ευχαρίστηση, η προσπάθεια, η στάση/ άποψη ως προς την αντισφαίριση, η πρόθεση για δοκιμή της αντισφαίρισης αλλά και η φυσική δραστηριότητα επηρεάζονται από το αν οι συμμετέχοντες προέρχονται από Γυμνάσια ή Συλλόγους Αντισφαίρισης, και ταυτόχρονα από το αν οι συμμετέχοντες είναι αθλητές/ τριες ή όχι. Επιπρόσθετα εξήχθη το συμπέρασμα ότι η στενή σχέση που αναπτύσσεται κατά τη διδασκαλία ανά ζεύγη με την Αμοιβαία Μέθοδο με αυξημένα τα χαρακτηριστικά της συνεργασίας και της ανατροφοδότησης, παρακινεί και επιδρά θετικά στην εκμάθηση των τριών κινητικών δεξιοτήτων του αθλήματος υποδηλώνοντας την αποτελεσματικότητά του, αλλά και την ανάπτυξη του ομαδικού πνεύματος.