Μελέτη της έκφρασης των υποδοχέων των φυλετικών ορμονών στα παγκρεατικά νεοπλάσματα και συσχέτισή της με κλινικοπαθολογικά δεδομένα

Abstract

Background: The discovery of two forms of estrogen receptors, has mandated to reconsider findings of earlier studies and re-examine their expression in tumours that were previously thought negative. This study aimed to assess the expression of the two estrogen receptor types in benign and malignant pancreatic lesions. Methods: A case-matched study was performed between benign and malignant pancreatic lesions of patients with similar age, gender and tumour size. ER-α and ER-β expression was assessed by immunohistochemistry and scored using two established scoring systems. Statistical analysis was performed between the two groups as well as with other histological factors and oncological outcomes. Results: Sixteen benign lesions and 32 malignant lesions were analysed. ER-α was detected in 31,25% of benign tumours but in no malignant tumour (p=0,003). ER-β was positive in 31,25% of benign and 37,5% of malignant tumours (p=0,757). No statistically significant correlation was found between ER-β expression and other histological or clinical parameters. Conclusions: Pancreatic adenocarcinomas do not express ER-α, which might explain failure of relevant earlier clinical trials, but do express ER-β at a considerable rate, which supports the need for further targeted studies.

Υπόβαθρο: Η ανακάλυψη των δύο μορφών των οιστρογονικών υποδοχέων, κατέστησε απαραίτητη την επανεξέταση των ευρημάτων παλαιότερων μελετών και τον επανέλεγχο της έκφρασης των υποδοχέων σε όγκους που παλαιότερα θεωρούνταν αρνητικοί. Η μελέτη αυτή στόχευσε στην εκτίμηση της έκφρασης των δύο τύπων οιστρογονικών υποδοχέων ανάμεσα σε καλοήθεις και κακοήθεις παγκρεατικές βλάβες. Μέθοδος: Διεξήχθη μελέτη αντιστοίχισης περιστατικών μεταξύ καλοηθών και καοηθών παγκρεατικών βλαβών σε ασθενείς με όμοια ηλικία, φύλο και μέγεθος όγκου. Η έκφραση του ER-α και ER-β αξιολογήθηκε με μεθόδους ανοσοϊστοχημείας και βαθμολογήθηκε με βάση δύο καθιερωμένα συστήματα βαθμολόγησης. Στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε μεταξύ των δύο υποομάδων καθώς και με άλλους ιστολογικούς παράγοντες κι ογκολογικά αποτελέσματα. Αποτελέσματα: Δεκαέξι καλοήθεις βλάβες και 32 κακοήθεις βλάβες αναλύθηκαν. Ο ER-α ανιχνεύθηκε στο 31,25% των καλοηθών βλαβών και σε καμία κακοήθη βλάβη (p=0,003). Ο ER-β ανιχνεύθηκε στο 31,25% των καλοηθών βλαβών και στο 37,5% των κακοηθών βλαβών (p=0,757). Δεν ανευρέθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ της έκφρασης του ER-β κι άλλων ιστολογικών ή κλινικών παραμέτρων. Συμπεράσματα: Τα παγκρεατικά αδενοκαρκινώματα δεν εκφράζουν τον ER-α, γεγονός που μπορεί να εξηγεί γιατί παλαιότερες σχετικές κλινικές μελέτες απέτυχαν, αλλά εκφράζουν τον ER-β σε αξιοσημείωτο ποσοστό, γεγονός που υποστηρίζει την ανάγκη για περαιτέρω μελέτες στο πεδίο.