Asset pricing from the fundamentals: a profit based approach

Abstract

The bottom line of this dissertation is an original interpretation of the economic crises. In its context, the collapse of stock, bond, and financial markets, in general, is not the cause but the trigger of crises. It is an approach that explains important aspects of the depression that began in 2008 but also the usefulness and limits of financial market regulation policies.To reach this conclusion, the dissertation begins with a critical review of the "mainstream" theory of finance and points out the analytical shortcomings of the theory. The latter explains its poor empirical performance, especially in the valuation of capital securities. Leading orthodox economists such as Robert Shiller and Edward Prescott have pointed out these weaknesses. This led to the abandonment of the "efficient markets hypothesis" by the profession. Nevertheless, the approaches that followed the "efficient markets" from the point of view of neoclassical theory (behavioral finance, the "three-factor model", rational bubbles, the divergence of individual and collective interest, theories of collective action and financial panic, and market frictions - asymmetric information theories) are mainly concerned with why the theory fails in its original form than with creating a reliable asset pricing theory. The dissertation proposes an alternative pricing theory based on “Real Economic Analysis”, i.e., classical political economy and Marxist theory, especially on the work of Professor Anwar Shaikh. This theory focuses on the role of the rate of return on new investments, in the theory’s terminology the “incremental rate of profit”, as the key interpretive variable of financial phenomena. This means that the returns on financial securities tend to become equal with those of the "real economy" through capital mobility between the productive and financial sectors. The dissertation extends, and partially differentiates, Professor Anwar Shaikh's theory and explores it empirically by extending the control period to 2020. The empirical research introduces new methods borrowed from physics and in particular the theory of “transfer entropy”. These methods can be used also for future research.

Το πόρισμα της διατριβής είναι μία πρωτότυπη ερμηνεία των οικονομικών κρίσεων. Σύμφωνα με αυτή η κατάρρευση των χρηματιστηρίων και των χρηματοπιστωτικών αγορών δεν είναι η αιτία αλλά ο μηχανισμός πυροδότησης των κρίσεων. Είναι ένα συμπέρασμα που εξηγεί σημαντικές πλευρές της κρίσης που ξεκίνησε το 2008 αλλά και τη χρησιμότητα και τα όρια των πολιτικών ρύθμισης των χρηματαγορών. Για να φτάσει σε αυτό το συμπέρασμα η διατριβή ξεκινά με την κριτική επισκόπηση της σύγχρονης "ορθόδοξης" θεωρίας της χρηματοοικονομικής σφαίρας. Σε αυτό το πλαίσιο επισημαίνει τα αναλυτικά προβλήματα της θεωρίας. Τα τελευταία εξηγούν την αδυναμία της να εξηγήσει εμπειρικά τα χρηματοοικονομικά φαινόμενα και ιδιαίτερα την αποτίμηση κεφαλαιακών τίτλων. Σημαντικοί ορθόδοξοι οικονομολόγοι όπως ο Robert Shiller και ο Edward Prescott έχουν επισημάνει τις αδυναμίες αυτές οδηγώντας στην εγκατάλειψη από το επάγγελμα της "υπόθεσης των αποτελεσματικών αγορών". Αλλά και οι προσεγγίσεις που ακολούθησαν τις "αποτελεσματικές αγορές" από τη σκοπιά της νεοκλασικής θεωρίας (behavioural finance, υπόδειγμα των "τριών παραγόντων", ορθολογικές φούσκες, αποκλίσεις ατομικού και συλλογικού συμφέροντος, θεωρίες συλλογικής δράσης και χρηματοπιστωτικού πανικού και, market frictions με χαρακτηριστικότερες τις θεωρίες ασύμμετρης πληροφόρησης) περισσότερο ασχολούνται με το γιατί αποτυγχάνει η θεωρία στην αρχική της μορφή παρά με τη διατύπωση μιας αξιόπιστης θεωρίας αποτίμησης κεφλαιακών τίτλων. Η διατριβή προτείνει μια εναλλακτική θεωρία βασισμένη στην Πραγματική Οικονομική Ανάλυση (Real Economic Analysis), δηλ., στην κλασική πολιτική οικονομία και στην μαρξιστική θεωρία, και ιδιαίτερα στο έργο του καθηγητή Anwar Shaikh. Η θεωρία αυτή εστιάζει στον ρόλο του ποσοστού κέρδους στις νέες επενδύσεις, στην ορολογία της θεωρίας "incremental rate of profit", ως βασικής ερμηνευτικής μεταβλητής των χρηματοοικονομικών φαινομένων. Αυτό σημαίνει ότι οι αποδόσεις των χρηματοπιστωτικών τίτλων τείνουν να εξισωθούν με εκείνες τις "πραγματικής οικονομίας" μέσω της κινητικότητας κεφαλαίου ανάμεσα στον παραγωγικό και χρηματοπιστωτικό τομέα. Η διατριβή επεκτείνει, και εν μέρει διαφοροποιεί τη θεωρία του καθηγητή Anwar Shaikh και την διερευνά εμπειρικά επεκτείνοντας την χρονική περίοδο ελέγχου μέχρι το 2020. Για την εμπειρική διερεύνηση εισάγει νέες μεθόδους δανεισμένες από τη φυσική και ειδικότερα τη θεωρία της "εντροπίας μεταφοράς" (transfer entropy). Αυτές οι μέθοδοι μπορεί να χρησιμεύσουν και για μελλοντική έρευνα.