Διαστημική ασφάλεια και διεθνής πολιτική

Abstract

The use and exploration of outer space is historically implicated with international and national security. Space and security have been intertwined since the beginning of the first space age, but now, with an increasing number of new space actors, especially private entities, the overall international space context is changing fast, making security in space even more challenged. Despite the fact that outer space may only be used for peaceful purposes under the 1967 Outer Space Treaty, most technologically advanced states today have a high military dependence on space. In other words, space is therefore vital in terms of the world economy, strategic thinking, terrestrial military strategy, geopolitics, human rights, commercial enterprise, tech innovation and, frankly, the future of humankind. As a result, space is becoming a more contested and challenged environment. In this sense, the official discourse has changed. The recognition of space as a strategic domain spurred states to develop the initial laws and policies that govern space activities to reduce the likelihood of conflict. Space security, therefore, remains a foundational concept to space law. The prevalence of space technologies across society means that security issues connected to the space domain touch on a range of legal regimes. Specifically, space security law involves components of international peace and security, national security, security of critical infrastructures, and the security of the space environment itself. This dissertation assesses the trajectory of the security in outer space over the years, identifying new trends that indicate the development of a separate branch of international space law, under the term of space security law. It seeks to articulate the full spectrum of legal regimes that may apply to various space security activities. The key consideration in this approach to space security is not the interests of particular national or commercial entities, but the security and sustainability of outer space as an environment that can be used safely and responsibly by all.

Η χρήση και η εξερεύνηση του διαστήματος συνδέεται ιστορικά με τη διεθνή και εθνική ασφάλεια. Αν και οι έννοιες του διαστήματος και της ασφάλειας είναι έννοιες αλληλένδετες από την αρχή της πρώτης διαστημικής εποχής, σήμερα, με την αυξανόμενη παρουσία νέων διαστημικών δρώντων, ιδιαίτερα μη κυβερνητικών οντοτήτων, η πραγματικότητα στο διάστημα αλλάζει γρήγορα, δημιουργώντας νέες προκλήσεις για την ασφάλεια στο διαστημικό χώρο. Παρά το γεγονός ότι το διάστημα πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο για ειρηνικούς σκοπούς και σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της Συνθήκης του Διαστήματος του 1967, τα περισσότερα τεχνολογικά προηγμένα κράτη εμφανίζουν μεγάλη στρατιωτική εξάρτηση από το διάστημα. Με άλλα λόγια, το διάστημα χαρακτηρίζεται πλέον ως ζωτικής σημασίας όσον αφορά την παγκόσμια οικονομία, την στρατηγική σκέψη, την γεωπολιτική, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις εμπορικές επιχειρήσεις, την τεχνολογική καινοτομία και, προσεχώς, για το μέλλον της ανθρωπότητας. Ως αποτέλεσμα, το διάστημα γίνεται ολοένα και πιο αμφιλεγόμενο και αμφισβητούμενο περιβάλλον. Υπό αυτή την έννοια, η κρατούσα ερμηνεία έχει αλλάξει. Η αναγνώριση του διαστήματος ως στρατηγικού τομέα ώθησε τα κράτη να προβούν σε διεθνείς ρυθμίσεις και πολιτικές σχετικά με την άσκηση των διαστημικών δραστηριοτήτων για να μειώσουν την πιθανότητα μιας σύγκρουσης. Η διαστημική ασφάλεια, επομένως, παραμένει θεμελιώδης έννοια του διεθνούς διαστημικού δικαίου. Στο πλαίσιο αυτό, η διάχυση των διαστημικών τεχνολογιών στην κοινωνία σημαίνει ότι τα ζητήματα ασφάλειας που σχετίζονται με το διάστημα αγγίζουν μια σειρά ρυθμιστικών κανόνων. Συγκεκριμένα, το νομικό καθεστώς της ασφάλειας στο διάστημα περιλαμβάνει στοιχεία της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, της εθνικής ασφάλειας, της ασφάλειας των κρίσιμων υποδομών και της ασφάλειας του ίδιου του διαστημικού περιβάλλοντος. Αυτή η διατριβή αξιολογεί την πορεία της ασφάλειας στο διάστημα στο πέρασμα των χρόνων, εντοπίζοντας νέες τάσεις που συνηγορούν υπέρ της ανάπτυξης ενός ξεχωριστού κλάδου του διεθνούς δικαίου του διαστήματος, το δίκαιο διαστημικής ασφάλειας. Στο κείμενο της διατριβής επιδιώκεται η ανάλυση όλου του φάσματος των κανόνων που μπορεί να ισχύουν για το σύνολο των δραστηριοτήτων στο διάστημα που έχουν σχέση με τα ζητήματα ασφάλειας. Η βασική προσέγγιση δεν γίνεται δια μέσω των συμφερόντων συγκεκριμένων κρατών ή μη κρατικών οντοτήτων, αλλά μέσω της έννοιας της ασφάλειας και της βιωσιμότητας του διαστήματος ως ένα περιβάλλον που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια και υπευθυνότητα από όλους.