Μεταβολικοί και βιοχημικοί προβλεπτικοί δείκτες για χρήση ινσουλίνης σε σακχαρώδη διαβήτη κύησης

Abstract

Aims: This study aimed to investigate whether pregnancies complicated by gestational diabetes mellitus (GDM) present differences in the outcomes according to the findings on oral glucose tolerance test (OGTT), including fasting, post-load or combined abnormal blood glucose.Materials: This was a prospective cohort study including 831 singleton pregnancies with GDM per the IADPSG criteria. According to their fasting blood glucose value on OGTT the women were categorized in three groups: (i) GDM women with fasting plasma glucose levels > 92 mg/dl and normal post-load values (T0 abnormal group), (ii) patients with abnormal values at 60 min and/or 120 min and normal fasting values (T-post group) and (iii) patients with combined fasting and post-load abnormal blood glucose values (T-comb). Regression analysis was used to test the independent contribution of the different groups, along with maternal and fetal characteristics, in prediction of (i) large for gestational age (LGA), (ii) need for insulin treatment and (iii) birthweight centile.Results: GDM with abnormal fasting blood glucose was an independent risk factor for LGA (OR 2.91, 95% CI 1.33–6.36) and was associated with higher birthweight centile (10.25, 95% CI 0.27–20.25). GDM with combined fasting and post-load abnormal blood glucose was an independent risk factor for insulin treatment (OR 2.94, 95% CI 1.93–4.47).Conclusions: Women with GDM and abnormal fasting blood glucose are at increased risk for large for gestational age neonates, while women with GDM and combined fasting and postload abnormal blood glucose are at increased risk for insulin therapy.Introduction: The identification of pregnant women with Gestational Diabetes Mellitus (GDM) who will require insulin therapy, may modify their management to closer monitoring and probable early interventions. The aim of the study was to develop a predictive model for the necessity of insulin treatment in women with GDM.Materials and methods: This was a prospective cohort study. Data from 775 women diagnosed with GDM per the IADPSG criteria were analyzed using logistic regression and a machine learning algorithm, the Classification and Regression Trees (CART). Potential predictors routinely recorded at follow-up visits were tested and used for the development of the model. The resultant model was externally validated using the data from two different perinatology clinics.Results: Preconceptional maternal BMI and morning fasting blood glucose levels at baseline and at 1 hour during an Oral Glucose Tolerance Test (OGTT) were independent significant predictors for the treatment modality of GDM. Baseline blood glucose greater than 98 mg/dl and preconceptional maternal Body Mass Index (BMI) between 26 and 31 kg/height2 increased substantially the probability of insulin therapy (odds ratio [OR] 4.04, 95% confidence interval [CI] CI 2.65-6.17 and 2.21, 95% CI 1.42-3.43, respectively). The area under the curve (AUC) for the internal and external validation of the predictive model was 0.74 and 0.77, respectively.Conclusions: A simple model based on maternal characteristics and the values of an OGTT can predict the need for insulin treatment with accuracy. Overweight women with abnormal baseline blood glucose at OGTT are at high likelihood for insulin treatment.

Σκοπός: Η παρούσα μελέτη στοχεύει στη διερεύνηση του κατά πόσο οι κυήσεις που επιπλέκονται από σακχαρώδη διαβήτη κύησης (ΣΔΚ) παρουσιάζουν διαφορές στα περιγεννητικά αποτελέσματα ανάλογα με τα ευρήματα στην καμπύλη γλυκόζης, αν είναι παθολογική η τιμή της γλυκόζης νηστείας ή των μεταγευματικών τιμών ή ο συνδυασμός των δύο προηγούμενων. Μέθοδοι: Είναι μία προοπτική μελέτη κοορτής που περιλαμβάνει 831 μονήρεις κυήσεις, διαγνωσμένες με ΣΔΚ όπως ορίζεται από τα κριτήρια IADPSG. Σύμφωνα με την τιμή γλυκόζης νηστείας οι γυναίκες κατηγοριοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες. (i) γυναίκες με ΣΔΚ με τιμές γλυκόζης νηστείας > 92 mg/dl και φυσιολογικές μεταγευματικές τιμές (Τ0 παθολογική ομάδα) ii) ασθενείς με παθολογικές τιμές γλυκόζης στα 60΄ και 120΄ και φυσιολογική τιμή γλυκόζης νηστείας (T-post ομάδα) και iii) ασθενείς με συνδυασμένες παθολογικές τιμές γλυκόζης νηστείας και μεταγευματικές (T-comb ομάδα). Εφαρμόστηκε ανάλυση παλινδρόμησης προκειμένου να μελετηθεί η ανεξάρτητη συνεισφορά των τριών ομάδων, μαζί με τα χαρακτηριστικά της μητέρας και του εμβρύου, στην πρόγνωση για (i) μεγάλα για την ηλικία κύησης έμβρυα (LGA) (ii) ανάγκη χρήσης ινσουλίνης για θεραπεία και (iii) για το εκατοστημόριο βάρους γέννησης. Αποτελέσματα: Ο ΣΔΚ με παθολογική τιμή γλυκόζης νηστείας αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για LGA έμβρυα (OR 2.91, 95% CI 1.33–6.36) και συσχετίζεται με μεγαλύτερο εκατοστημόριο βάρους γέννησης (10.25, 95% CI 0.27–20.25). Ο ΣΔΚ με συνδυασμένες παθολογικές τιμές γλυκόζης νηστείας και μεταγευματικές αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα κινδύνου για ανάγκη θεραπείας με ινσουλίνη (OR 2.94, 95% CI 1.93–4.47).Συμπεράσματα: Οι γυναίκες με ΣΔΚ και παθολογική τιμή γλυκόζης νηστείας έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για την γέννηση μεγάλων για την ηλικία κύησης εμβρύων ενώ οι γυναίκες με ΣΔΚ και συνδυασμένα παθολογικές τιμές γλυκόζης νηστείας και μεταγευματικές έχουν αυξημένο κίνδυνο για θεραπεία με ινσουλίνη.Εισαγωγή: Η έγκυρη εντόπιση των εγκύων γυναικών με σακχαρώδη διαβήτη της κύησης (ΣΔΚ) που εν τέλη θα χρειαστούν θεραπεία με ινσουλίνη, μπορεί να τροποποιήσει την διαχείριση τους με πρώιμες παρεμβάσεις και πιο εντατική παρακολούθηση. Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να αναπτυχθεί ένα προγνωστικό μοντέλο για την αναγκαιότητα της αντιμετώπισης των ΣΔΚ εγκύων με χρήση ινσουλίνης. Μέθοδοι: Είναι μία προοπτική μελέτη κοορτής. Συνολικά συλέχθησαν δεδομένα από 775 γυναίκες με ΣΔΚ και τα οποία αναλύθηκαν με τη μέθοδο λογιστικής παλινδρόμησης και με έναν αλγόριθμο μηχανικής εκμάθησης τον Classification and Regression trees (CART). Η διάγνωση του ΣΔΚ βασίστηκε πάνω στα κριτήρια IADPSG. Πιθανοί προβλεπτικοί παράγοντες που καταχωρήθηκαν στις επισκέψεις follow-up, μελετήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη του μοντέλου. Το μοντέλο που προέκυψε επικυρώθηκε εξωτερικά χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από δύο κλινικές. Αποτελέσματα: Το BMI της μητέρας πριν την σύλληψη, η τιμή της γλυκόζης νηστείας και η τιμή γλυκόζης μία ώρα μεταγευματικά κατά την δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη (OGTT) ήταν ανεξάρτητοι σημαντικοί προβλεπτικοί παράγοντες για το είδος θεραπείας των ΣΔΚ κυήσεων. Γλυκόζη νηστείας πλάσματος πάνω από 98 mg/dl και μητρικό BMI πριν την σύλληψη μεταξύ 26-31 Kg/heigth2 αυξάνουν σημαντικά τη πιθανότητα για θεραπεία με ινσουλίνη (odds ratio [OR] 4.04, 95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI] CI 2.65-6.17 και 2.21, 95%CI 1.42-3.43, αντίστοιχα). Η περιοχή κάτω από τη καμπύλη (AUC) για την εσωτερική και εξωτερική validation του μοντέλου ήταν 0,74 και 0,77 αντίστοιχα.Συμπεράσματα: Ένα απλό μοντέλο που βασίζεται στα χαρακτηριστικά της μητέρας και στις τιμές γλυκόζης που προκύπτουν από την OGTTμπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την ανάγκη για θεραπεία με ινσουλίνη. Υπέρβαρες γυναίκες με παθολογικές τιμές γλυκόζης νηστείας κατά την OGTT έχουν αυξημένες πιθανότητες θεραπείας με ινσουλίνη.