Βία στις συντροφικές σχέσεις: διερευνώντας την οπτική και τις πεποιθήσεις των νεαρών ατόμων

Abstract

The present doctoral thesis focuses on the study of views and beliefs about dating violence. Specifically, it aims to explore how young people give meaning to and interpret violence in heterosexual intimate relationships outside the context of marriage or cohabitation. Sixty-three students, aged 18-25, of whom twenty-five were men and thirty-eight were women, participated in the study. The methodological approach of the research was qualitative and data were collected using the method of focus groups. In total, seventeen focus groups were conducted (ten groups of women and seven groups of men). Reflexive Thematic Analysis (Braun & Clarke, 2006) was used for data analysis. The findings show that apart from the “obvious”, regarding its recognition, physical violence, defining a behavior as violent is a complex and multifactorial process. As for the etiology of violence, it was constructed in the narratives of young people either through a gender-neutral or a gendered perspective. Young people’s accounts of violence reflected social norms and dominant discourses and scripts about gender, relationships and sexuality. The role of a collective culture of victims’ of violence accountability and stigmatization was also highlighted. The findings are discussed in relation to their use in relevant research and in prevention and intervention programmes about dating violence.

Η παρούσα διατριβή επικεντρώνεται στη μελέτη της οπτικής και των πεποιθήσεων για τη βία στις συντροφικές σχέσεις. Συγκεκριμένα, στοχεύει στη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο τα νεαρά άτομα νοηματοδοτούν και ερμηνεύουν τη βία στις ετεροφυλοφιλικές συντροφικές σχέσεις εκτός πλαισίου γάμου ή συμβίωσης. Στην έρευνα συμμετείχαν συνολικά εξήντα τρεις φοιτητές/τριες, ηλικίας 18-25 ετών, εκ των οποίων είκοσι πέντε ήταν άνδρες και τριάντα οκτώ ήταν γυναίκες. Η μεθοδολογική προσέγγιση της έρευνας ήταν ποιοτική και η συλλογή των δεδομένων έγινε με τη μέθοδο των ομάδων εστίασης. Συνολικά, διενεργήθηκαν δεκαεπτά ομάδες εστίασης (δέκα ομάδες γυναικών και επτά ομάδες ανδρών). Για την ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε η Θεματική Ανάλυση (Reflexive Thematic Analysis, Braun & Clarke, 2006). Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι, εκτός από την «προφανή» ως προς την αναγνώρισή της σωματική βία, ο προσδιορισμός μιας συμπεριφοράς ως βίαιης αποτελεί μια πολύπλοκη και πολυπαραγοντική διεργασία. Όσον αφορά την αιτιολογία της βίας, διαμορφώθηκε στις αφηγήσεις των νεαρών ατόμων είτε μέσω μιας ουδέτερης είτε μέσω διαφορετικών ως προς το φύλο οπτικών. Οι αφηγήσεις των νέων για τη βία αντανακλούσαν κοινωνικές νόρμες και κυρίαρχους λόγους και σενάρια για το φύλο, τις σχέσεις και τη σεξουαλικότητα. Αναδείχθηκε, επίσης, ο ρόλος μιας συλλογικής κουλτούρας για την απόδοση ευθύνης και στιγματισμού των θυμάτων της βίας. Τα ευρήματα συζητούνται ως προς την αξιοποίησή τους στη σχετική έρευνα και σε προγράμματα πρόληψης και παρέμβασης για τη βία στις συντροφικές σχέσεις.