Τhe nexus between innovation, dynamic capabilities and maritime security

Abstract

H θαλάσσια ασφάλεια είναι πλέον ένας όρος που χρησιμοποιείται ευρέως στη καθημερινότητα μας, καθώς πλέον μεγάλος αριθμός περιοχών αντιμετωπίζει οξέα προβλήματα άμεσα σχετιζόμενα με το θαλάσσιο περιβάλλον. Συνέπεια των ανωτέρω είναι ότι η αξιοποίηση του συνόλου των διαθέσιμων εργαλείων καθίσταται επιτακτική και μονόδρομος. Οι εμπλεκόμενοι με τη θαλάσσια ασφάλεια οργανισμοί (ναυτιλιακές εταιρείες, ναυτικά, ακτοφυλακή κ.ά.) ως οργανισμοί διαθέτουν οργανωτική δομή που έχει πολλά κοινά στοιχεία με αντίστοιχες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον ιδιωτικό τομέα και ως εκ τούτου γεννάται το εύλογο ερώτημα περί της δυνατότητας αξιοποίησης στρατηγικών, εννοιών (concepts) και επιμέρους επιχειρησιακών τακτικών που πηγάζουν από τη βιβλιογραφία της διοίκησης επιχειρήσεων. Ειδικότερα, μια επιχείρηση για να εξελιχθεί / αναπτυχθεί απαιτείται να διαθέτει «Δυναμικές Ικανότητες, ήτοι, όπως αναφέρεται από τους Teece et al. (1997), την ικανότητα μιας εταιρείας “Να ενσωματώνει, να χτίζει και να αναμορφώνει εσωτερικές και εξωτερικές δομές (ικανότητες) για την αντιμετώπιση των διαφόρων προκλήσεων σε ένα ραγδαία μεταβαλλόμενο περιβάλλον”. Το ακαδημαϊκό ερώτημα που προκύπτει εστιάζει στην ενδεχόμενη δυνατότητα εφαρμογής της έννοιας (concept) των δυναμικών ικανοτήτων σε ιδρύματα / οργανισμούς που στοχεύουν στην προώθηση της ασφάλειας στη θάλασσα. Σημειώνεται ότι ο όρος «ιδρύματα/οργανισμοί» εν προκειμένω αναφέρεται στις ένοπλες δυνάμεις (πολεμικό ναυτικό), ακτοφυλακή και στις διάφορες ιδιωτικές εταιρείες που ασχολούνται με απειλές εναντίον της θαλάσσιας ασφάλειας, όπως η πειρατεία, η παράνομη μετανάστευση, στις ναυτιλιακές εταιρείες κ.ά. Ο σκοπός της διατριβής αυτής είναι η εισαγωγή της έννοιας των δυναμικών ικανοτήτων (Dynamic Capabilities) σε συνάρτηση με τη θαλάσσια ασφάλεια και την εκκίνηση της συζήτησης περί ενδεχόμενης μελλοντικής αξιοποίησης του εν λόγω concept από το επιχειρηματικό πλαίσιο στον τομέα της θαλάσσιας ασφάλειας, ενδεχομένως με την ίδρυση και κατ’ επέκταση την αξιοποίηση συναφών γραφείων/κέντρων καινοτομίας. Ειδικότερα, η παρουσίαση και η ανάλυση των αποτελεσμάτων της διενεργηθείσας διδακτορικής έρευνας αποσκοπούν στην παρουσίαση της δυναμικής της έννοιας των Δυναμικών Ικανοτήτων, καθώς και στη χρησιμότητα/αξιοποίηση ενός προτεινόμενου μηχανισμού Δυναμικών Ικανοτήτων, ο οποίος θα αποτελέσει τον θεωρητικό σύνδεσμο μεταξύ της Θαλάσσιας Ασφάλειας, των Δυναμικών Ικανοτήτων και της Καινοτομίας και παράλληλα θα αποτελέσει τη βάση για μελλοντικούς μελετητές στον αντίστοιχο τομέα ασφαλείας.

Maritime security is an issue heavily discussed in forums and respective think tanks since there are many troubled areas in the world. On the other hand is a frequently spoken term with a background of uncertainty. Inevitably, organizations/ institutions that tackle contemporary maritime security issues have adopted in a certain degree entrepreneurial strategies and tactics. According to business theory as defined by Teece et al. (1997) an important characteristic of a firm is to develop successfully is its: dynamic capability, meaning the ability of the firm to integrate, build, and reconfigure internal and external competences to address rapidly changing environments”. A challenging academic question rises concerning whether the entrepreneurial concept of Dynamic Capabilities is applicable for institutions/organizations whose aim is the promotion of maritime security. The term “institutions / organizations” refers to navies, coastguards and private companies that are engaged to security threats such as piracy, illegal immigration etc. The purpose of this dissertation is to provide a nexus between the concept of dynamic capabilities, maritime security and innovation and suggest potential mechanisms that can be employed in this security domain. Specifically, we will attempt to present and analyze the above research aims in promoting DC’s potential and applicability in the maritime security domain via innovation offices or centers where possible and feasible.