Τεχνική αρτηριακής προσπέλασης και αιμόστασης σε επεμβατικές καρδιολογικές πράξεις: νοσηλευτική εκτίμηση της κατάστασης υγείας των ασθενών

Abstract

Background: Cardiovascular disease is one of the most important causes of death worldwide and has a significant impact on health-related quality of life in patients surviving the acute events. Cardiac catheterization with the performance of coronary angiography which defines coronary anatomy and shows the presence or not of coronary vessel stenoses and the ensuing percutaneous coronary intervention (PCI) with use of angioplasty and coronary stent placement constitutes a routine procedure for cardiac patients. However, these cardiac procedures provoke intense emotional stress to patients who are submitted to cardiac catheterization for diagnosis and/or therapy. The role of a nurse in the peri-procedural period is crucial to both prepare and alleviate the procedure-related stress and discomfort in these patients via the application of specific nurse-led patient education programs. Aim: The aim of the present study was to assess the effects of a nurse-led patient education program compared with usual care on patients’ discomfort and health-related quality of life following invasive cardiac procedures. Material and Methods: A randomized intervention study was performed on 170 patients of a general hospital of Athens, Greece. Between November 2015 and November 2017, patients, >18 years old presenting into the catheterization laboratory to undergo cardiac invasive procedures were included to the study. For data collection, a specially designed registration form was used. Moreover, a 30-day follow-up was designed to identify the health status according to specific tools quality of life that included the EQ-5D instrument and EQ-Visual Analogue Scale (EQ-VAS). Results: The studied sample consisted of 170 patients, of which 75.3% (n=128) were men. The mean age of the study sample was 64.01 years with a standard deviation of 9.6 years. Intervention group participants had lower pain score during arterial access (2.77±2.00) with no statistically significant difference compared to control group participants (2.96 ± 2.16, t(168) = 583 and p = 0.561). However, at 6 hours later, a trend toward significantly lower pain score was observed in the intervention group (1.11±1.35 vs 1.55±1.64; p=0.059). Importantly, the intervention group had a significantly lower musculoskeletal pain score 6 hours after the procedure (2.63 ± 2.54 vs 3.87 ± 2.91 and p = 0.004). In addition, the intervention group had significantly higher health status score at the 30-day follow-up (80±16.3) compared to controls (72.52±20.35; p=0.007). Conclusion: Nursing intervention after invasive cardiac procedures proved most important; nurses estimated patients’ needs during hospitalization and provided educational information which empowered patients and led to a better quality of life after hospital discharge.

Εισαγωγή: Η καρδιαγγειακή στεφανιαία νόσος αποτελεί μία από τις σημαντικότερες αιτίες θανάτου παγκοσμίως και έχει κρίσιμο αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής των ασθενών. Ο καρδιακός καθετηριασμός με τη στεφανιογραφία που αναδεικνύει την ανατομία των στεφανιαίων αγγείων και διαπιστώνει την ύπαρξη ή όχι στενώσεων και η επακολουθούσα διορθωτική παρέμβαση με την αγγειοπλαστική και τοποθέτηση ενδοπροθέσεων (stents) αποτελεί διαδικασία ρουτίνας για τους καρδιοπαθείς ασθενείς. Ωστόσο οι καρδιακές αυτές παρεμβάσεις προκαλούν έντονο συγκινησιακό stress και επιβάρυνση στους ασθενείς που υποβάλλονται σε αυτή τη διαδικασία. Ο ρόλος του νοσηλευτή στην περιεπεμβατική περίοδο είναι σημαντικός για την κατάλληλη προετοιμασία και μείωση της ψυχολογικής επιβάρυνσης των ασθενών με την εφαρμογή ειδικών προγραμμάτων νοσηλευτικής παρέμβασης. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνηθούν τα αποτελέσματα ειδικού προγράμματος νοσηλευτικής παρέμβασης σε σύγκριση με τη διαδικασία ρουτίνας κατά τη διενέργεια καρδιολογικών πράξεων και η κατάσταση της υγείας των ασθενών, που υποβάλλονται σε επεμβατικές καρδιολογικές πράξεις και να αξιολογηθεί από νοσηλευτικής άποψης η επίδραση της τεχνικής αρτηριακής προσπέλασης κατά την περιεπεμβατική περίοδο και κατά τον πρώτο μήνα μετά την έξοδο των ασθενών από το νοσοκομείο. Υλικό και Μέθοδος: Διεξήχθη μια τυχαιοποιημένη μελέτη νοσηλευτικής παρέμβασης σε 170 ασθενείς γενικού νοσοκομείου της Αθήνας. Από το Νοέμβριο του 2015 έως το Νοέμβριο του 2017, οι ασθενείς ηλικίας> 18 ετών που παρουσιάστηκαν στο αιμοδυναμικό εργαστήριο για να υποβληθούν σε επεμβατικές καρδιακές διαδικασίες συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Για τη συλλογή δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ένα ειδικά σχεδιασμένο έντυπο εγγραφής. Επιπλέον, πραγματοποιήθηκε παρακολούθηση 30 ημερών για τον προσδιορισμό της κατάστασης υγείας σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο EQ-5D και την κλίμακα EQ-Visual Analogue Scale (EQ-VAS). Αποτελέσματα: Το δείγμα που μελετήθηκε περιλάμβανε 170 ασθενείς, εκ των οποίων το 75,3% (n = 128) ήταν άνδρες. Η μέση ηλικία του δείγματος μελέτης ήταν 64,01 έτη με τυπική απόκλιση ± 9,6. Οι συμμετέχοντες στην ομάδα παρέμβασης είχαν μικρότερης έντασης πόνο κατά την αρτηριακή προσπέλαση (2.77 ± 2.00), χωρίς στατιστικά σημαντική διαφορά σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες στην ομάδα ελέγχου (2.96 ± 2.16), t(168) = 583, p = 0.561). Έξι ώρες αργότερα διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες στην ομάδα ελέγχου: 1.11 ± 1.35 έναντι 1.55 ± 1.64; t(168) = 1905 (p = 0.059), όπως και στατιστικά σημαντικά χαμηλότερης έντασης μυοσκελετικός πόνος (2,63 ± 2,54) σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες στην ομάδα ελέγχου (3,87 ± 2,91, t (168) = 2,949, p = 0,004). Επιπλέον, οι συμμετέχοντες στην ομάδα παρέμβασης είχαν στατιστικά σημαντικά υψηλότερη βαθμολογία της κατάστασης υγείας σε 30 ημέρες παρακολούθησης (80 ± 16,3) σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες στην ομάδα ελέγχου (72.52 ± 20.35, t(166) = 2.715, p = 0.007). Συμπεράσματα: Ο ρόλος του νοσηλευτή κατά τις επεμβατικές καρδιακές πράξεις είναι εξαιρετικά σημαντικός. Οι νοσηλευτές εκτιμούν τις ανάγκες των ασθενών κατά τη διάρκεια της νοσηλείας και παρέχουν εκπαιδευτικές πληροφορίες ώστε οι ασθενείς να έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής μετά την έξοδο τους από το νοσοκομείο.