Επίδραση της ενδοαυλικής κατάλυσης της συμπαθητικής νεύρωσης του νεφρού στις βλάβες στα όργανα στόχους σε ασθενείς με ανθεκτική υπέρταση

Abstract

Objective: This study investigated the effect of renal denervation (RDN) on target organ damage (TOD), especially cardiac adaptations, in patients with resistant hypertension (RH). We also performed a systematic review and metaanalysis of the literature regarding RDN and regression of TOD. Methods: Cohort study: Eighteen patients with RH [age: 56±10 years, 12 men, BMI: 33.6±5.4 kg/m2, office blood pressure (BP): 182±19/97±18mmHg and ambulatory BP:153±16/87±15mmHg receiving 4.5 antihypertensive drugs/day and left ventricular hypertrophy underwent RDN. Metaanalysis: We searched literature for studies with eligible content and performed random-effect meta-analyses for the following outcomes: left ventricular mass index (LVMI), left atrial volume index (LAVI), E to A wave velocities of trans-mitral inflow (E/A) and E wave velocity to Em velocity from tissue Doppler imaging (E/Em), central augmentation index (AIx) and carotid-femoral pulse wave velocity (PWV).Results: Cohort study: RDN contributed to regression of LVMI from 140.0±17.0 g/m2 (57.9±7.9 g/m2.7) to 126.7±19.2 g/m2 (52.6±8.4 g/m2.7) (P<0.01 for both) and left atrial diameter from 42.4±4.3 to 40.6±3.6mm (P=0.004) at 6 months. Mitral lateral E/E’ ratio decreased from 14.8±6.1 to 12.0±3.2 (P=0.016); isovolumic relaxation time shortened from 109.8±16.2 to 100.8±17.1 ms (P=0.003); and N-terminal pro B-type natriuretic peptide levels reduced from 84.9±35.9 to 57.2±38.8 pg/ml (P<0.001) at 6 months post-RDN. At 24 months after RDN, the LVMI reduced significantly by 15.5% and the mitral lateral E/E’ by 29.7%. Meta-analysis: Seventeen studies (n=698 patients) were incorporated in the present meta-analysis. RDN led to a regression of LVMI by 14.17 g/m2 (95% CI -18.33 to -10.01, P<0.001) and by 4.75 g/m2 (95% CI -7.83 to -1.67, P=0.003) for echocardiography and cardiac magnetic resonance, respectively. The pooled effect of RDN to E/A was not significant [0.04 (95% CI -0.03 to 0.12, P=0.252)], whereas a decline of E/Em [-0.73 (95% CI -1.38 to -0.08, P=0.03)] was observed. The pooled effect to LAVI [-1.67 ml/m2 (95% CI -4.60 to 1.27, P=0.266)] reached statistical significance only in sensitivity analysis. RDN had beneficial effects in both AIx [-7.05 (95% CI -9.12 to -4.98, P<0.001)] and PWV [1.54 m/s (95% CI -2.16 to -0.92, P<0.001)]. Metaregression analysis revealed an independent effect of RDN on TOD regarding baseline blood pressure and blood pressure reduction. Conclusion: RDN contributes to the regression of TOD in patients with RH, independent of BP reduction.

Σκοπός: Σε αυτή τη μελέτη διερευνήθηκε η επίδραση της νεφρικής απονεύρωσης (RDN) στις βλάβες στα όργανα στόχους (TOD), ειδικά τις καρδιακές προσαρμογές, σε ασθενείς με ανθεκτική υπέρταση (RH). Επιπρόσθετα, διενεργήθηκε μια συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας και μετα-ανάλυση των δεδομένων της RDN και της υποστροφής των TOD. Μέθοδοι: Προοπτική μελέτη: 18 ασθενείς με RH [ηλικία: 56±10 έτη, 12 άνδρες, BMI: 33.6±5.4 kg/m2, αρτηριακή πίεση ιατρείου (BP): 182±19/97±18mmHg και περιπατηρική αρτηριακή πίεση:153±16/87±15mmHg που ελάμβαναν 4.5 αντιυπερτασικά φάρμακα/ημέρα και είχαν υπερτροφία της αριστερής κοιλίας υποβλήθηκαν σε RDN. Μετα-ανάλυση: Αναζητήθηκε βιβλιογραφία για μελέτες με κατάλληλο περιεχόμενο και διενεργήθηκε μετα-ανάλυση τυχαίων επιδράσεων για τις ακόλουθες εκβάσεις: δείκτης μάζας αριστερής κοιλίας (LVMI), δείκτης όγκου αριστερού κόλπου (LAVI), ταχύτητα κύματος E προς A διαμιτροειδικής ροής (E/A) και ταχύτητα E κύματος προς ιστική ταχύτητα E’ (E/E’), κεντικός δείκτης ενίσχυσης (AIx) και καρωτιδο-μηριαία ταχύτητα σφυγμικού κύματος (PWV). Αποτελέσματα: Προοπτική μελέτη: Η RDN συνέβαλε στην υποστροφή της LVMI από 140.0±17.0 g/m2 (57.9±7.9 g/m2.7) σε 126.7±19.2 g/m2 (52.6±8.4 g/m2.7) (P<0.01) και της διαμέτρου του αριστερού κόλπου από 42.4±4.3 σε 40.6±3.6mm (P=0.004) στους 6 μήνες. Ο λόγος E/E’ μειώθηκε από 14.8±6.1 σε 12.0±3.2 (P=0.016), ο χρόνος ισοογκοτικής χάλασης από 109.8±16.2 σε 100.8±17.1 ms (P=0.003) και τα επίπεδα του NT-pro-BNP από 84.9±35.9 σε 57.2±38.8 pg/ml (P<0.001). Στους 24 μήνες μετά την RDN, ο LVMI μειώθηκε κατά 15.5% και το E/E’ κατά 29.7%. Μετα-ανάλυση: 17 μελέτες (n=698 ασθενείς) εντάχθησαν στη μετα-ανάλυση. Η RDN οδήγησε σε υποστροφή της LVMI κατά 14.17 g/m2 (95% CI -18.33 to -10.01, P<0.001) και κατά 4.75 g/m2 (95% CI -7.83 to -1.67, P=0.003) για την εκτίμηση με υπερηχοκαρδιογράφημα και με μαγνητική, αντίστοιχα. Ο λόγος E/Em [-0.73 (95% CI -1.38 έως -0.08, P=0.03)] μειώθηκε επίσης. Η RDN είχε επίσης ευνοϊκή επίδραση τόσο στην AIx [-7.05 (95% CI -9.12 έως -4.98, P<0.001)] όσο και στην PWV [1.54 m/s (95% CI -2.16 έως -0.92, P<0.001)]. Η ανάλυση μεταπαλινδρόμησης ανέδειξε ανεξάρτητη επίδραση της RDN στιςTOD σε σχέση με τις αρχικές τιμές της ΑΠ και τις μεταβολές της. Conclusion: Η RDN συμβάλλει στην υποστροφή των TOD στους ασθενείς με RH ανεξάρτητα από τις μεταβολές της ΑΠ.