Αισθητηριακά συμπτώματα και σωματοαισθητικά προκλητά δυναμικά σε σχέση με τα τικς της παιδικής ηλικίας

Abstract

Τhe present study was conducted during aiming to investigate relation between sensory symptoms, somatosensory evoked potentials in children with tics. In the study participated 81 children and adolescents with tics and Tourette aged 3,5-15,5 years old. According to the study protocol somatosensory evoked potentials of the median nerve bilaterally were conducted, while blood samples were taken from the patients-including the anti-basal ganglia antibodies- and the following questionnaires were filled out: SPQ (Sensory profile Questionnaire), Y G T S S (Yale Global Tic Severity Scale), Premonitory Urge for Tics Scale (PUTS) and KIDSCREEN-52- a health related quality of life instrument for children and adolescents. The diagnosis of tic disorder was based on the terminology and classification proposed by DSM-V (2013) and 62 children had provisional tic disorder, 12 persistent (chronic) motor tic disorder and 7 Tourette syndrome. Subsequently, data were analyzed for qualitatives and continuous variables. According to the study conclusions older children’s age correlated with greater Total Tic Severity Score and greater premonitory urges, meanwhile the greater the premonitory urges, the greater were the Total Tic Severity Score of the child. None of the hematological parameters correlated with tic severity. In relation to the sensory disorders that children with tics experience, tic severity correlated with dysregulation of focusing on output and input sensory stimuli on both genders, with the difference that in girls sensory disorders related to emotional/ social responses. SEP differentiate between healthy controls and patients especially in Ν9 component. In relation to childrens’ with tics health related quality of life, younger age correlated with better quality of life in physical well-being, moods and emotions, self-perception, autonomy and parent relations and home life. If these conclusions are separated according to gender, then it is derived that age is not correlated with any of the parameters of the quality of life questionnaire in girls. In relation to the query if tic’s age of onset correlate with tic severity, premonitory urges or quality of life, it emerged that the younger the age of onset of tics, the better the child’s physical well-being, phycological well-being, self-perception and autonomy. Finally, it was concluded that child’s premonitory urges can become predictors of tic severity, especially in boys. The results derived from the present study constitute of methods and instruments that can be used as routine assessment of children with tics aiming at developing targeted, individualized interventions according to each child’s needs and weaknesses.

Η παρούσα μελέτη διεξήχθη με σκοπό τη διερεύνηση συσχέτισης μεταξύ των αισθητηριακών συμπτωμάτων, των σωματοαισθητικών προκλητών δυναμικών και των τικ της παιδικής ηλικίας. Στη μελέτη περιελήφθησαν 81 παιδιά και έφηβοι με τικ και σύνδρομο Tourette ηλικίας 3,5-15,5 ετών. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο διενεργήθηκε καταγραφή των ΣΠΔ του μέσου νεύρου αμφοτερόπλευρα, παράλληλα οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε εργαστηριακό έλεγχο που περιελάμβανε και τα αντισώματα έναντι των βασικών γαγγλίων και συμπληρώθηκαν τα ερωτηματολόγια: SPQ (Sensory profile Questionnaire), YGTSS (Yale GlobalTic Severity Scale), Premonitory Urge for Tics Scale (PUTS) και το KIDSCREEN-52 για τη μέτρηση της ποιότητας ζωής σχετιζόμενης με την υγεία των παιδιών και εφήβων. Η διάγνωση της διαταραχής των τικ έγινε με βάση το DSM-V (2013). Σε σχέση με το είδος της διάγνωσης: 62 παιδιά είχαν προσωρινή διαταραχή τικς, 12 χρόνια κινητική διαταραχή και 7 σύνδρομο Tourette. Ακολούθησε στατιστική ανάλυση για τις ποιοτικές και συνεχείς μεταβλητές. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης: η μεγαλύτερη ηλικία του παιδιού συσχετιζόταν με μεγαλύτερο ολικό σκορ σοβαρότητας των τικ και εντονότερα προαισθητηριακά συμπτώματα. Παράλληλα όσο εντονότερα ήταν τα προαισθητηριακά συμπτώματα του παιδιού τόσο μεγαλύτερη ήταν η σοβαρότητα των τικ, ενώ καμία από τις αιματολογικές παραμέτρους δεν συσχετίσθηκε με τη σοβαρότητα των τικ. Σε σχέση με τις αισθητηριακές διαταραχές που εμφανίζουν τα παιδιά με τικ, η σοβαρότητα των τικ συσχετίσθηκε με δυσλειτουργία στον προσανατολισμό του επίκεντρου της προσοχής σε ενδογενή και εξωγενή αισθητηριακά ερεθίσματα και για τα 2 φύλα, με τη διαφορά ότι στα κορίτσια οι αισθητηριακές διαταραχές είχαν σχέση περισσότερο με συναισθηματικές αντιδράσεις/κοινωνικότητα. Τα ΣΠΔ είχαν διαφορές μεταξύ των μαρτύρων και των ασθενών ειδικά στην κυματομορφή Ν9. Σε σχέση με την ποιότητα ζωής των παιδιών με τικ τη σχετιζόμενη με την υγεία, η μικρότερη ηλικία του παιδιού σχετιζόταν με καλύτερη ποιότητα ζωής που αντανακλούσε στη σωματική ευεξία, διάθεση και συναισθήματα, αντίληψη εαυτού, αυτονομία και σχέσεις με τους γονείς και οικογενειακή ζωή. Αν διαχωρισθούν τα αποτελέσματα αυτά σε σχέση με το φύλο, αποδείχθηκε ότι η ηλικία δεν εμφανίζει συσχέτιση με κάποια από τις διαστάσεις του ερωτηματολογίου για την ποιότητα ζωής στα κορίτσια. Σε σχέση με το ερώτημα αν η ηλικία έναρξης των τικ σχετίζεται με τη σοβαρότητα των τικ, τα προαισθητηριακά συμπτώματα ή την ποιότητα ζωής, προέκυψε ότι όσο μικρότερη η ηλικία έναρξης των τικ τόσο καλύτερη η αντίληψη του παιδιού σχετικά με την σωματική ευεξία, την ψυχολογική ευεξία, την αντίληψη του εαυτού και την αυτονομία. Τέλος αποδείχθηκε ότι τα προαισθητηριακά συμπτώματα ενός παιδιού με τικ μπορούν να αποτελέσουν δείκτη πρόβλεψης της σοβαρότητας των τικ, ειδικότερα για τα αγόρια. Με βάση τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης, οι μέθοδοι και τα εργαλεία αξιολόγησης που χρησιμοποιήθηκαν, θα μπορούσαν ενδεχόμενα να προταθούν ως εκτίμηση ρουτίνας με σκοπό την ανάπτυξη στοχευμένων, εξατομικευμένων παρεμβάσεων σύμφωνα με τις ανάγκες και τις αδυναμίες του κάθε παιδιού με τικ.