Μελέτη παραγόντων που σχετίζονται με το σύνδρομο μακροζωίας (πάνω από 90 ετών)

Abstract

Ageing process and maintenance of human life span are being investigated worldwide. Humans who live longer than the average life span are characterized as humans with “longevity syndrome”. Longevity and ageing are the two faces of a coin, and are depending on genetic, biochemical, environmental and on phycological factors. The aim of this study was to investigate gene variants which are related with longevity or ageing and to measure potential biomarkers that may contribute in longevity or ageing, as well. In this study the sample size, in which were collected biological samples, was 149 consisted of 28 (84 subjects) families with longevity history (LON) with elderly >90yrs (P) and their 1st (FL1) and 2nd (FL2) generation descedants and 34 families (total 65 subjects) with history of degerative diseases (EAD) with 1st (FD1) and 2nd (FD2) generations. We evaluated their biochemical profile with enzymatic kits. Genetic variants of CETP, ACE, IGFBP3, ADIPOQ genes were studied with PCR-RFLP method and their expressed proteins in serum with ELISA. Also, we measured the activity of Lp-PLA2 in serum with photometric method. In mononuclear peripheral blood cells (PBMC) we measured the response in secretion of cytokines TNF–α and IL-1β, with and without inflammation agent. Lp-PLA2 activity was increased in FD2 women 19.4±3.7 nmol/min/mL in comparison with FL2 women 15.1±3.5 nmol/min/mL, p=0.003). The elderly subjects (P) had increased levels of adiponectin among their children FL1 and grandchildren FL2 [P 15 (9-21) μg/mL, FL1 7 (4-11) μg/mL, 8 (6-13) μg/mL, p=0.001] and males from FL2 group had increased levels of HDL-C in comparison with FD2 [FL2 52±11mg/dL- FD2 43±9 mg/dL, p=0.037]. P and FL2 subjects (LON) with B2B2 genotype associated with lower CETP levels in comparison with B1B1 genotype (P, b=-0.34, p=0.004 και FL2, b=-0.62, p=0.007). Secretion levels of TNF-α was decreased in basal levels of PBMC of FL2 subjects, in comparison with FD2[FL2 66.6 (38.2-112.9) pg/mg ολικής πρωτ.-FD2 81.9 (47.2-186.9) pg/mg ολικής πρωτ., p=0.056].. This study, which is made for first time in Greece, shows the differences concerning genetic and biochemical background of the families with different life span. However, because of the small sample size it is necessary further research is this field to confirm our results.

Η μακροζωία και η γήρανση αποτελούν φαινόμενα που επιδρούν στο προσδόκιμο ζωής του ανθρώπου. Η συμμετοχή των γονιδίων και βιοδεικτών καθώς και άλλοι παράγοντες όπως η διατροφή και το εξωτερικό περιβάλλον συμβάλλουν σε σημαντικό βαθμό στο προσδόκιμο ζωής. Ο σκοπός της διατριβής ήταν να μελετηθούν βιοδείκτες που σχετίζονται με τη μακροζωία ή με εκφυλιστικά νοσήματα σε οικογένειες με ιστορικό μακροζωίας και εκφυλιστικών παθήσεων σε ελληνικό πληθυσμό. Συνολικά συλλέχθηκαν βιολογικά δείγματα από 149 άτομα από τα οποία 28 άτομα άνηκαν σε κάθε ηλικιακή υποομάδα, των υπερηλίκων (P) (>90 ετών), της 1ης (FL1) και της 2ης γενιάς (FL2) απογόνων τους (longevity, LON ομάδα, n=84) και στον αντίποδα από 34 οικογένειες άτομα σε κάθε ηλικιακή υποομάδα με ιστορικό εκφυλιστικών παθήσεων της 1ης (FD1, n=34) και της 2ης (FD2, n=31) γενιάς (ealry death, EAD ομάδα, n=65). Το βιοχημικό προφίλ προσδιορίστηκε μέσω ενζυμικών kit. Μέσω της μεθόδου PCR-RFLP προσδιορίστηκαν οι πολυμορφισμοί των γονιδίων CETP, ACE, IGFBP3, ADIPOQ και τα επίπεδα των πρωτεϊνών τους στον ορό μέσω της μεθόδου ELISA. Παράλληλα, προσδιορίστηκε η ενζυμική δραστικότητα της Lp-PLA2 ενζυμικά με φωτομέτρηση αλλά και η απόκριση των μονοκυττάρων περιφερικού αίματος (PBMC) με απουσία και παρουσία διεγέρτη, ως προς την έκκριση των κυτταροκινών TNF-α και IL-1β. Σε βιοχημικό η δραστικότητα Lp-PLΑ2 ήταν πιο αυξημένη στις γυναίκες FD2 19.4±3.7nmol/min/mL μεταξύ των FL2 15.1±3.5nmol/min/mL, p=0.003)]. Τα επίπεδα της αδιπονεκτίνης βρέθηκαν υψηλότερα στους υπερήλικες P συγκριτικά με τους FL1 και FL2 [P 15 (9-21) μg/mL, FL1 7 (4-11) μg/mL, FL2 8 (6-13) μg/mL, p=0.001] και της HDL χοληστερολης στους άνδρες FL2 μεταξύ των FD2 [FL2 52±11mg/dL- FD2 43±9 mg/dL, p=0.037]. Τα άτομα με γονότυπο Β2Β2 είχαν χαμηλότερα επίπεδα CETP πρωτεΐνης έναντι αυτών με Β1Β1 στις ομάδες P και FL2 (b=-0.34, p=0.004 και b=-0.62, p=0.007). Ως προς τα επίπεδα έκκρισης κυτταροκινών στα PBMC βρέθηκε οτι οι FL2 στα βασικά επίπεδα είχαν μειωμένη έκκριση TNF-α έναντι των FD2 [FL2 66.6 (38.2-112.9) pg/mg ολικής πρωτ.-FD2 81.9 (47.2-186.9) pg/mg ολικής πρωτ., p=0.056].Η παρούσα διατριβή αποτελεί συγχρονική μελέτη και δυσχεραίνει τον προσδιορισμό άλλων παραγόντων. Ωστόσο, τα ευρήματα είναι αρκετά σημαντικά και αποτελούν ενδεχομένως ενδείξεις ως προς τη διαφοροποίηση του οικογενειακού υποβάθρου. Η γνώση του οικογενειακού ιστορικού, των πολυμορφισμών και βιοδεικτών μελλοντικά θα είναι αναπόσπαστο μέρος της εξατομικευμένης ιατρικής για την καλύτερη δυνατή περίθαλψη των ατόμων σε επίπεδο θεραπείας αλλά και στην πρόληψη.