Narratives in landscape photography: the narrative potential of transitional landscapes

Abstract

The aim of this thesis is to use practical and theoretical research to investigate the relationship of transitional landscapes with narrative. As transitional landscapes I refer to the photographic depiction of unorganised spaces situated between the rural and urban zones. The research engages in practical fieldwork and theoretical study. It comprises a written thesis and a visual output (photographic project). The theoretical part examines the historical framework focusing in the postmodern re-evaluations of landscape photography. My research investigates if the iconographic austerity of transitional landscapes leads to interpretive austerity or on the contrary enhances their range of interpretations.The research methodology is influenced by theories that acknowledge the importance of the reader and it is qualitative and experimental. The research employs as key method visual questionnaires, which focus on the capacity of single images to prompt narrative interpretation. The groups of people that the questionnaires are distributed to, vary in their approach and regard of landscape and narrative. The results from this survey indicate how we perceive transitional landscapes, the type of narratives they suggest and what prompts them to interpret the images as specific narratives. The main findings of the study revealed that:1.The iconographic austerity of transitional landscapes appears as a fertile ground for narratives as indicated by the high percentage of respondents who wrote narratives, the high percentage of narratives compared to descriptions and transformations and the respondents approach more as narrators rather than observers. 2.The respondents seemed to wish to categorise the transitional landscapes more as an urban or rural environment rather than a transitional environment.3.A darker, closer to black & white landscape image is more responsive to narratives rather than the normal exposure and colour version of the same landscape image. Furthermore, transitional landscapes seem more narratively responsive in their blurred version.4.Transitional landscapes create more pessimistic than optimistic responses justifying landscape theories based on the psychological approach to landscape.The findings are employed as a creative tool, creating the form and the content of the photographic project, which also incorporates the actual stories of the respondents for transitional landscapes. The photographic project displays two main narrative strategies in photography: a) Narratives created solely by images and b) Narratives created from combining text and image. It progress from strategy a to b in four steps, gradually shifting from vertical panoramic landscapes to horizontal panoramic ‘wordscapes'.The original contribution to knowledge is in both the artwork and the method of producing it as I am extending the boundaries of what is currently considered as the landscape genre not only in terms of collective authoring but also about the transition of the visual sign to the word sign, thus examining our processes of making sense of signs and the subjective nature of interpretation. In my concerns for transitional landscapes, I am investigating an aspect of a landscape genre, which has been marginalized in both traditional photographic history and subsequent critical debates.

Ο σκοπός αυτής της έρευνας, που αποτελείται από θεωρητικό και δημιουργικό σκέλος είναι η διερεύνηση της σχέσης των μεταβατικών τοπίων με την αφήγηση. Με τον όρο μεταβατικά τοπία αναφέρομαι στην φωτογραφική απεικόνιση των μη οργανωμένων χώρων που εντοπίζονται μεταξύ της υπαίθριας και αστικής ζώνης. Η έρευνα συνδυάζει δημιουργικό έργο και θεωρητική έρευνα. Αποτελείται από γραπτό και οπτικό λόγο (φωτογραφικό έργο). Το θεωρητικό σκέλος το ιστορικό πλαίσιο εστιάζοντας στις μεταμοντέρνες επανεξετάσεις του φωτογραφικού τοπίου. Η έρευνά μου διερευνά αν η εικονογραφική στειρότητα των μεταβατικών τοπίων συνεπάγεται σε ερμηνευτική στειρότητα ή αντίθετα διευρύνει το ερμηνευτικό τους φάσμα.Η μεθοδολογία της έρευνας επηρεάστηκε από θεωρίες που αναγνωρίζουν την σημαντικότητα του αναγνώστη και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πειραματική και ποιοτική καθώς μελετά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Η έρευνα χρησιμοποιεί ως κύρια μέθοδο τα οπτικά ερωτηματολόγια, τα οποία εστιάζουν στην δυνατότητα των εικόνων να προτείνουν αφηγηματικές ερμηνείες. Τα ερωτηματολόγια διανεμήθηκαν σε ομάδες ανθρώπων με διαφορετική σχέση με το τοπίο και την αφήγηση. Τα αποτελέσματα της έρευνας παρέχουν ενδείξεις του πώς αντιλαμβανόμαστε τα μεταβατικά τοπία, τα είδη των αφηγήσεων που προτείνουν και τι μας ωθεί να ερμηνεύουμε τις εικόνες ως συγκεκριμένες αφηγήσεις. Τα κύρια ευρήματα της μελέτης φανερώνουν ότι: 1.Η εικονογραφική στειρότητα των μεταβατικών τοπίων λειτουργεί γόνιμα αφηγηματικά καθώς οι ενδείξεις φανερώνουν υψηλό ποσοστό συμμετεχόντων που έγραψαν ιστορίες, καθώς επίσης και υψηλό ποσοστό αφηγήσεων σε σχέση με περιγραφές και μεταμορφώσεις και τέλος από την προσέγγιση των συμμετεχόντων που ήταν περισσότερο ως αφηγητές παρά ως παρατηρητές.2.Οι συμμετέχοντες μοιάζει να κατηγοριοποιούν τα μεταβατικά τοπία περισσότερο ως αστικό ή υπαίθριο τοπίο παρά ως μεταβατικό περιβάλλον.3.Μια σκοτεινότερη και περισσότερο μαυρόασπρη φωτογραφία τοπίου ανταποκρίνεται περισσότερο αφηγηματικά παρά η κανονικής έκθεσης και έγχρωμη εκδοχή της ίδιας φωτογραφίας τοπίου. Επιπλέον τα μεταβατικά τοπία μοιάζουν να ανταποκρίνονται αφηγηματικά περισσότερο στην θαμπή εκδοχή τους.4.Τα μεταβατικά τοπία δημιουργούν περισσότερο απαισιόδοξες παρά αισιόδοξες ανταποκρίσεις επιβεβαιώνοντας τις θεωρίες τοπίου που βασίζονται στην ψυχολογική προσέγγιση στο τοπίοΤα ευρήματα επιστρατεύτηκαν ως δημιουργικό εργαλείο, και δημιουργούν την φόρμα και το περιεχόμενο του φωτογραφικού έργου, το οποίο επίσης ενσωματώνει ατόφιες τις ιστορίες των συμμετεχόντων για τα μεταβατικά τοπία. Το φωτογραφικό έργο επιδεικνύει δύο βασικές αφηγηματικές στρατηγικές στη φωτογραφία: α) αφηγήσεις μέσω μόνο εικόνων και β) αφηγήσεις με συνδυασμό εικόνας και κειμένου. Το φωτογραφικό έργο αναπτύσσεται από την πρώτη στη δεύτερη στρατηγική σε τέσσερα βήματα, προοδευτικά μετατοπιζόμενο από κάθετα πανοραμικά τοπία σε οριζόντια πανοραμικά κείμενα.Με το έργο αυτό επεκτείνω τα όρια του τι θεωρείτε σήμερα ως τοπίο όχι μόνο με όρους συνεργατικής γραφής αλλά επίσης και με την μετάβαση από το οπτικό στο λεκτικό σημείο, καθώς εξετάζει τις διαδικασίες που αντιλαμβανόμαστε τα σημεία και την υποκειμενική φύση της ερμηνείας. Οι προβληματισμοί μου πάνω στα μεταβατικά τοπία διερευνούν ένα τύπο τοπίου το οποίο έχει περιθωριοποιηθεί και από την παραδοσιακή φωτογραφική ιστορία και από τις ανάλογες κριτικές θεωρήσεις.