Επίδραση δύο στατινών στην 24ωρη διακύμανση της αρτηριακής σκληρίας και της κεντρικής αορτικής πίεσης σε ασθενείς με δυσλιπιδαιμία

Abstract

Objective: Arterial stiffness is an independent cardiovascular risk factor. Statins beyond their hypolipidemic effects, exhibit multiple beneficial pleiotropic effects on the cardiovascular system and there is evidence that they could also improve arterial stiffness directly. The purpose of this study was to evaluate the effect of statins on the 24 hour fluctuation of arterial stiffness and central aortic pressure in patients with isolated dyslipidaemia without associated cardiovascular disease, who did not receive any additional treatment.Methods: Fifty-two patients were randomized to receive either a potent (rosuvastatin 10 mg) or a mild statin (simvastatin 20 mg) over 6 months to achieve the LDL-C target <115 mg/dl, and were assessed before and after treatment for arterial hardness parameters: central aortic pressure (cBP), central augmentation index (A1x) and pulse wave velocity (PWV). If a patient, regardless of group, could not achieve the LDL-C target at the end of the first follow-up month, was excluded from the study. Of the 52 patients, 44 patients, 22 in each group, achieved the LDL-C target at the end of the first month and continued the study.24-hour arterial hardness was evaluated with the Mobil-O-Graph 24h PWA Monitor. At the same time, correlation of the arterial sclerosis parameters of the screening of both groups was performed in relation to the two methods used (24-hour recording with Mobil-O-Graph 24h PWA Monitor and the Sphygmocor device) with Spearman's rho correlation coefficient .Results: The two groups were similar in age, gender, smoking, BMI, but also in most other measurements. However, there was a difference in LDL-C levels (with p <0.015) and central systolic blood pressure (with p <0.020) at the start of the study, which in the case of LDL-C was eliminated at 6 months, and in the case of central systolic pressure it remained stable. Dispite all patients achiving the LDL-C target, no statistically significant differentiation was observed in several of the parameters of arterial stiffness (PWV, Aix75, central systolic / diastolic pressure) in either group.As expected, the reduction in total cholesterol and LDL-C was particularly evident in both groups. To a lesser degree, in both groups, triglyceride levels decreased and values of HDL-C were also increased at statistically significant levels. In addition, in the rosuvastatin group there was also a decrease in uric acid which was absent in the simvastatin group. It is noteworthy that the sphygmocor and mobilograph methods showed statistically significant differences in baseline measurements of arterial stiffness at initiation of treatment at the screening visit.It is noteworthy that the two methods, Mobil-O-Graph 24h PWA Monitor and Sphygmocor, showed strong correlation in both groups (p <0.001) to the baseline measurements for arterial stiffness performed at the screening visit: PWV, marker (Aix75), central systolic, diastolic pressure and pulse pressure (cPP, cSBP and cDBP). However, the correlation was weak since for all parameters of the hardness the correlation coefficients were low (R2 Linear <0.5).Conclusions: In patients with low cardiovascular risk with physiological parameters of arterial stiffness, administration of statins does not reduce arterial stiffness, thus it should be based on their hypolipidemic action and not their pleiotropic characteristics which, of course, should be taken into account at a personalized level.

Σκοπός: Η αρτηριακή σκληρία αποτελεί έναν ανεξάρτητο παράγοντα καρδιαγγειακού κινδύνου. Οι στατίνες πέρα από την υπολιπιδαιμική δράση εμφανίζουν πολλαπλές ευεργετικές πλειοτροπικές επιδράσεις στο καρδιαγγειακό σύστημα ενώ υπάρχουν δεδομένα ότι θα μπορούσαν να βελτιώσουν και την αρτηριακή σκληρία άμεσα. Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν η εκτίμηση της επίδρασης στατινών στην 24ωρη διακύμανση της αρτηριακής σκληρίας και της κεντρικής αορτικής πίεσης ασθενών με μεμονωμένη δυσλιπιδαιμία χωρίς συνοδά καρδιαγγειακά νοσήματα που δεν ελάμβαναν κάποια επιπλέον αγωγή.Μέθοδος: Πενήντα δύο αρχικά ασθενείς, τυχαιοποιήθηκαν, ώστε να λάβουν για 6 μήνες είτε μιας ισχυρής δράσης (ροσουβαστατίνη 10 mg) είτε μιας ήπιας δράσης στατίνη (σιμβαστατίνη 20mg) ,με σκοπό την επίτευξη του στόχου LDL-C <115 mg/dl. Εάν ένας ασθενής ,ανεξαρτήτως ομάδας, δε μπορούσε να επιτύχει τον στόχο της LDL-C στο τέλος του 1ου μήνα παρακολούθησης, αποκλειόταν από τη μελέτη. Από το σύνολο των 52 ασθενών, 44 ασθενείς, 22 σε κάθε ομάδα, πέτυχαν τον στόχο της LDL-C στο τέλος του 1ου μήνα και συνέχισαν στη μελέτη. Οι ασθενείς αυτοί εκτιμήθηκαν πριν και μετά την αγωγή ως προς τις παραμέτρους αρτηριακής σκληρίας: κεντρική αορτική πίεση (cBP), κεντρικό αυξητικό δείκτη (ΑIx) και ταχύτητα σφυγμικού κύματος (PWV). Η 24ωρη αρτηριακή σκληρία αξιολογήθηκε με τη βοήθεια της συσκευής Mobil-O-Graph 24h PWA Monitor. Παράλληλα πραγματοποιήθηκε συσχέτιση των παραμέτρων της αρτηριακής σκληρίας της επίσκεψη διαλογής και των δύο ομάδων ως προς τις δύο μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν (24ωρη καταγραφή με Mobil-O-Graph 24h PWA Monitor και με την συσκευή Sphygmocor) με συντελεστή συσχέτισης «spearman’s rho».Αποτελέσματα: Οι δυο ομάδες, παρουσίαζαν παρόμοια κατανομή ως προς τις βασικές παραμέτρους: ηλικία, φύλο, κάπνισμα, ΒΜΙ, ιστορικό υποθυρεοειδισμού αλλά και στη πλειονότητα των άλλων μετρήσεων. Παρατηρήθηκε ωστόσο μια διαφοροποίηση ως προς τα επίπεδα της LDL-C (με p <0.015) και της κεντρικής συστολικής πίεσης (με p <0.020) κατά την έναρξη της μελέτης, η οποία για την περίπτωση της LDL-C εξαλείφθηκε στους 6 μήνες ενώ για την περίπτωση της κεντρικής συστολικής πίεσης παρέμεινε σταθερή. Δεν διαπιστώθηκε, παρά την επιβεβαιωμένη επίτευξη του στόχου της LDL-C σε όλους τους ασθενείς, στατιστικώς σημαντική διαφοροποίηση σε κάποια από τις παραμέτρους της αρτηριακής σκληρίας, σε καμία από τις δύο ομάδες.Όπως ήταν αναμενόμενο, η μείωση της ολικής χοληστερόλης και της LDL-C, ήταν ιδιαίτερα εμφανείς και στις δύο ομάδες. Σε μικρότερο βαθμό και στις δύο ομάδες σημειώθηκε μείωση των τριγλυκεριδίων ενώ σχετικά με την HDL-C, οι τιμές αυξήθηκαν αλλά σε επίπεδα στατιστικώς μη σημαντικά. Επιπροσθέτως, στην ομάδα της ροσουβαστατίνης σημειώθηκε μείωση του ουρικού οξέος η οποία απουσίαζε στην ομάδα της σιμβαστατίνης. Είναι αξιοσημείωτο ότι οι δύο μέθοδοι, Mobil-O-Graph 24h PWA Monitor και Sphygmocor, εμφάνισαν ισχυρή συσχέτιση και στις δύο ομάδες (p<0.001) στις βασικές μετρήσεις για τη σκληριά που πραγματοποιήθηκαν στην επίσκεψη διαλογής: ταχύτητα σφυγμικού (PWV), κεντρικό αυξητικό δείκτη (Aix75), κεντρική συστολική, διαστολική πίεση και πίεση παλμού (cPP, cSBP και cDBP ). Ωστόσο , η συσχέτιση ήταν ασθενής δεδομένου ότι για όλες τις παραμέτρους της σκληρίας οι συντελεστές συσχέτισης ήταν χαμηλοί (R2 Linear <0.5).Συμπεράσματα: Σε ασθενείς χαμηλού καρδιαγγειακού κινδύνου με φυσιολογικές παραμέτρους αρτηριακής σκληρίας, η χορήγηση στατινών δεν ελαττώνει τη σκληρία και ως εκ τούτου θα πρέπει να πραγματοποιείται λόγω της υπολιπιδαιμικής δράσης τους και όχι για τα πλειοτροπικά χαρακτηριστικά τους τα οποία βέβαια, καλό είναι να λαμβάνονται υπόψη σε εξατομικευμένο επίπεδο.