Φυσική δραστηριότητα και πιθανές κινητικές δυσκολίες: η επίδρασή τους στην κοινωνική συμπεριφορά και αυτοεκτίμηση ατόμων με αυτισμό

Abstract

One of the developmental areas which is lagging behind in people with autism, is that of social development and self-esteem due to possible mobility difficulties. This thesis explores the effect of physical activity and Possible Motive Difficulties on Social Behavior and Self-esteem in People with Diagnosis in the Autistic Spectrum. In order to accomplish the goal, firstly the present research, officially identifies in Greece subjects in the autistic spectrum and also the type of autism that they belong and then according to the above this thesis investigates:The level of Physical Activity and the factors that affect it. The Level of Possible Motive Difficulties or Possible Developmental Disorder of the Arrangement. The social behavior that these people shape and acquire through playing, movement, exercise, physical activity and the factors that affect it. The effect of demographic characteristics, hand preference, physical activity in school or out of school, kind of individual or group activity, preference in the game type. Their self-esteem and the impact of physical activity on their self-esteem. The Effect of Physical Activity on the Social Behavior of the Individual with Autism. The effect of potential motive difficulties on the self esteem and the social behavior of the person with autism.The study included subjects from 3 to 22 years old in the autistic spectrum (151 persons). Four weighted questionnaires were used for the conduction of the research: :Godri Leisure - Time Exercise Questionnaire (Godin & Shephard, 1985), The Sherill (UVA - APE) (Sherill, 2004) , Movement Assessment Battery for Children (Henderson & Sugden, 1992) and the Rosenberg Self-Esteem Scale (Rosenberg, 1965).The findings show that cooperative and fellow play can positively influence the development of social behaviors in subjects with autism, but no corresponding positive effect from physical activity was observed. From the survey data, it was observed that as much as the motor skills of people with autism are reduced and the environment is shaped to exacerbate possible motoric difficulties, the greater the degree of social dysfunction and the severity of the disorder are, and this is reflected in daily activities and playing.

Ένας από τους αναπτυξιακούς τομείς που υστερεί σημαντικά στα άτομα με αυτισμό είναι αυτός της κοινωνικής ανάπτυξης και της αυτοεκτίμησης λόγω των πιθανών κινητικών δυσκολιών. Η παρούσα διδακτορική διατριβή διερευνά την επίδραση της φυσικής δραστηριότητας και των Πιθανών Κινητικών Δυσκολιών στην Κοινωνική συμπεριφορά και Αυτοεκτίμηση ατόμων με διάγνωση στο φάσμα του Αυτισμού. Για την πραγματοποίηση του σκοπού, η παρούσα έρευνα, εφόσον εντοπίσει πανελλαδικά τα επίσημα διαγνωσμένα άτομα στο φάσμα του αυτισμού και εξακριβώσει τον τύπο του Αυτισμού, στη συνέχεια θα μελετήσει σε σχέση με τον τύπο του αυτισμού:Το επίπεδο της Φυσικής Δραστηριότητας και τους παράγοντες που επηρεάσουν αυτή. Το επίπεδο των πιθανών Κινητικών Δυσκολιών ή της πιθανής Αναπτυξιακής Διαταραχής της Συναρμογής. Την κοινωνική συμπεριφορά που διαμορφώνουν και αποκτούν τα άτομα αυτά μέσα από το παιχνίδι, την κίνηση, την άσκηση, τη φυσική δραστηριότητα, καθώς και τους παράγοντες που επηρεάζουν αυτή. Την επίδραση των δημογραφικών χαρακτηριστικών, προτίμηση χεριού, ενασχόληση με Φυσική Δραστηριότητα ενδοσχολικά ή εξωσχολικά, είδος δραστηριότητα ατομικές ή ομαδικές, προτίμηση στο είδος παιχνιδιού. Την Αυτοεκτίμηση τους και την επίδραση της φυσικής δραστηριότητας στην αυτοεκτίμηση τους. Την επίδραση της Φυσικής Δραστηριότητας στην κοινωνική συμπεριφορά του ατόμου με Αυτισμό. Την επίδραση των πιθανών κινητικών δυσκολιών στην αυτοεκτίμηση και την κοινωνική συμπεριφορά του ατόμου με αυτισμό. Η έρευνα είχε ως υποκείμενα άτομα από 3 έως 22 ετών (151 άτομα) στο φάσμα του αυτισμού. Για τη διεξαγωγή της χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα σταθμισμένα ερωτηματολόγια για την διεξαγωγή της έρευνας: της Κοινωνικής συμπεριφοράς (The Sherrill – UVA – APE) (Sherill, 2004) , της εβδομαδιαίας φυσικής δραστηριότητας (Godin Leisure – Time Exercise Questionnaire) (Godin & Shephard, 1985) ,το Κινητικό Τεστ (Movement Assessment Battery for Children) (Henderson & Sugden, 1992) και της Αυτοεκτίμησης (Rosenberg self-esteem scale)(Rosenberg, 1965). Τα ευρήματα δείχνουν πως το συνεργατικό και το συντροφικό παιχνίδι μπορούν να επηρεάσουν θετικά την ανάπτυξη κοινωνικών συμπεριφορών στα άτομα με αυτισμό, ωστόσο δεν παρατηρήθηκε αντίστοιχη θετική επίδραση από την ενασχόληση με τη φυσική/σωματική δραστηριότητα. Από τα στοιχεία της έρευνας παρατηρήθηκε πως όσο μειωμένες είναι οι κινητικές ικανότητες των ατόμων με αυτισμό και το περιβάλλον είναι διαμορφωμένο ώστε να επιτείνει τις πιθανές κινητικές δυσκολίες, τόσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός της κοινωνικής δυσλειτουργίας και της σοβαρότητας της διαταραχής και αυτό φαίνεται σε δραστηριότητες καθημερινές και στο παιχνίδι.