Μέτρηση μορίων απόπτωσης στον ορό του αίματος παιδιών με σπασμούς

Abstract

This study investigates the blood serum levels of antiapoptotic Bcl-2 and proapoptotic caspase-9 proteins in 118 children and adolescents, of which 82 suffered from idiopathic epilepsy and 36 had, for the first time, one or two seizures in the last month before the blood sampling. Patients were categorized according to type, number of seizures, control of seizures. Mean serum levels of Bcl-2 and caspase-9 in patients were compared to those of 30 healthy controls and were found significantly higher for Bcl-2 (p<0,0001) but not caspase-9 (p=0,987). Data analysis showed that for every 1ng/ml of increased Bcl-2 above 12,76ng/ml (more than 2 standard deviations above mean value of Bcl-2 in control’s group) there is a 12% higher possibility in the prediction for the child to be classified in the patient’s group. Therefore Bcl-2 serum level can be regarded as a potential diagnostic molecular biomarker for epilepsy and active seizures. Higher mean serum levels of Bcl-2 and caspase-9 (fourfold) were observed in generalized seizures as well as in focal complex extratemporal seizures but there was no statistically significant difference compared to the other types of seizures, possibly due to the large size of standard deviations. Significantly increased levels of Bcl-2 but not caspase-9 were found in the focal complex extratemporal seizures compared to simple focal motor seizures (p=0,047) and also in the focal complex extratemporal seizures compared to all types of temporals added together (p=0,034). No correlations were found between Bcl-2 and caspase-9 serum levels concerning the gender, age, seizure duration, number of seizures per month and the total number of seizures independently of duration. Serum levels of caspase-9 were statistically significantly increased in patients with two or more seizures per month compared to those with one seizure per month (p=0,048). After a single relapse (in previously controlled patients), Bcl-2 and caspase-9 serum levels were increased acutely and in parallel compared to controlled patients. There was no statistically significant difference of Bcl-2 and caspase-9 serum levels between uncontrolled patients, controlled patients and controlled single-relapse patients. Levels of Bcl-2 and caspase-9 presented with no significant difference between patients with and without treatment (p=0,170 and p=0,072 respectively).

Στην παρούσα μελέτη διερευνήσαμε τα επίπεδα της αντιαποπτωτικής πρωτεΐνης Bcl-2 και της προαποπτωτικής κασπάσης-9 στον ορό του αίματος 118 παιδιών και εφήβων, εκ των οποίων 82 ασθενείς έπασχαν από ιδιοπαθή επιληψία και 36 ασθενείς είχαν εκδηλώσει ένα ή δύο πρώτα επεισόδια κρίσεων τον τελευταίο μήνα πριν την αιμοληψία. Οι ασθενείς κατηγοριοποιήθηκαν βάσει του τύπου των κρίσεων, αριθμού κρίσεων, έλεγχο ή μη αυτών. Tα επίπεδα ορού αίματος στους ασθενείς συγκρίθηκαν με αυτά ομάδας 30 υγιών μαρτύρων και διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση της Bcl-2 (p=0,0001) αλλά όχι της κασπάσης-9 (p=0,987). Για κάθε αύξηση της Bcl-2 κατά 1ng/ml πάνω από την τιμή 12,76 ng/ml (πάνω από δύο σταθερές αποκλίσεις από τη μέση τιμή της Bcl-2 στην ομάδα των μαρτύρων) η πιθανότητα του παιδιού να ανήκει στην ομάδα των ασθενών αυξάνεται κατά 12%. Τα επίπεδα της Bcl-2 στο αίμα αποτελούν συνεπώς ένα δυνητικό διαγνωστικό μοριακό βιολογικό δείκτη (βιοδείκτη) για τους ενεργούς σπασμούς και την επιληψία. Τετραπλάσια τιμή των επιπέδων της Bcl-2 στο αίμα διαπιστώθηκε στις γενικευμένες και στις εστιακές σύνθετες εξωκροταφικές κρίσεις σε σύγκριση με τους άλλους τύπους κρίσεων, αν και στατιστικά μη σημαντική η διαφορά λόγω του μεγάλου μεγέθους των τυπικών αποκλίσεων. Στατιστικά σημαντική διαφορά των επιπέδων της Βcl-2 αλλά όχι της κασπάσης-9 διαπιστώθηκε στη σύγκριση μεταξύ των εστιακών σύνθετων εξωκροταφικών κρίσεων και των εστιακών απλών κινητικών κρίσεων (p=0,047), όπως επίσης στη σύγκριση μεταξύ των εστιακών σύνθετων εξωκροταφικών κρίσεων και όλων των κροταφικών κρίσεων μαζί (p=0,034). Δε διαπιστώθηκε συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων Bcl-2 και κασπάσης-9 στον ορό του αίματος των ασθενών με το φύλο, ηλικία, διάρκεια επιληψίας, αριθμό κρίσεων ανά μήνα και συνολικό αριθμό κρίσεων ανεξαρτήτως διάρκειας. Τα επίπεδα της κασπάσης-9 ήταν στατιστικά σημαντικά αυξημένα στους ασθενείς με δύο ή περισσότερα επεισόδια κρίσεων το μήνα σε σύγκριση με εκείνους με ένα επεισόδιο τον μήνα (p=0,048). Μετά από υποτροπή κρίσεως (σε ασθενείς προηγουμένως υπό έλεγχο), τα επίπεδα των Bcl-2 και κασπάσης-9 αυξήθηκαν οξέως και παράλληλα σε σύγκριση με τους χωρίς έλεγχο κρίσεων ασθενείς. Δε διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στα επίπεδα της Bcl-2 και της κασπάσης-9 μεταξύ των ασθενών χωρίς έλεγχο των κρίσεων, με έλεγχο των κρίσεων και σε αυτούς με μονήρη υποτροπή μετά από έλεγχο. Δε διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των ασθενών υπό και χωρίς φαρμακοθεραπεία (p=0,170 και p=0,072 αντίστοιχα).