Αποδεικτική αξιοποίηση των δεδομένων καταγραφής μέσω χρήσης συστημάτων βιντεοεπιτήρησης σε δημόσιους χώρους για τη βεβαίωση τέλεσης εγκλημάτων: κριτική του νομοθετικού πλαισίου, ποινικοδικονομικές προϋποθέσεις και προοπτικές εφαρμογής

Abstract

In the present Thesis analyses the issue of utilization of optical recording evidence via cctv systems in public places (article 14 law 3917/2011). In particular, the critical approach of the existing legislative framework and potential application of the measure. During the evaluation of the evidence highlighted particularly the technological capabilities of electronic image processing the sharpness, which alter the conceptual content.These interventions but also the legislative flaws regarding the process of identifying suspects recorded cctv systems, weaken the concept of sufficiency of indications [article 43 (1) CCP] in order to establish the accusation on the basis of the image data. On the basis of these finding suggested, among other things, the addition of this provision in the Code of Criminal Procedure that will ensure the reliability of optical recording and, in that regard, that the log data captured with ''cohesion and security'', in order to protect the rights of the accused in criminal proceedings but also the judge of the possibility of issuing an erroneous decision.

Στην παρούσα Διατριβή αναλύεται το ζήτημα της αποδεικτικής αξιοποίησης της οπτικής καταγραφής, μέσω συστημάτων cctv, στους δημόσιους χώρους (άρθρο 14 του νόμου 3917/2011). Ειδικότερα, επιχειρείται η κριτική προσέγγιση του ισχύοντος νομοθετικού πλαισίου και οι προοπτικές εφαρμογής του μέτρου. Κατά την αξιολόγηση του συγκεκριμένου αποδεικτικού μέσου τονίζονται ιδιαίτερα οι τεχνολογικές δυνατότητες ηλεκτρονικής επεξεργασίας της εικόνας, έστω και προς το σκοπό βελτίωσης της ευκρίνειας, που μεταβάλλουν το νοηματικό περιεχόμενο αυτής. Οι παρεμβάσεις αυτές και οι νομοθετικές ελλείψεις σχετικά με τη διαδικασία αναγνώρισης υπόπτων που καταγράφουν τα συστήματα cctv, αποδυναμώνουν την έννοια της επάρκειας των ενδείξεων (άρθρο 43 παρ 1 ΚΠΔ) ώστε να θεμελιωθεί η κατηγορία στη βάση των δεδομένων της εικόνας. Στη βάση αυτών των διαπιστώσεων προτείνεται, εκτός των άλλων, η προσθήκη συγκεκριμένης διάταξης στον Κώδικα Ποινικής Δικονομίας που θα διασφαλίζει την αξιοπιστία της οπτικής καταγραφής και συναφώς ότι τα δεδομένα καταγραφής αποτυπώνονται με ''συνοχή και ασφάλεια'', ώστε να προστατεύονται τα δικαιώματα του κατηγορουμένου στην ποινική δίκη, αλλά και ο δικαστής από το ενδεχόμενο έκδοσης εσφαλμένης απόφασης.