Δείκτες προαγωγής θρόμβωσης και ενδοθηλιακής φλεγμονής σε ελληνικό πληθυσμό ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ: σύγκριση με μη διαβητικό πληθυσμό

Abstract

OBJECTIVE: To evaluate specific factors of coagulation and endothelial inflammatory markers namely, thrombomodulin, soluble receptor of the protein C (sEPCR), factor VIII, plasminogen activator inhibitor 1, von Willebrandt factor, fibrinogen, fibrinogen dimers (d - dimers), high sensitivity C-reactive protein and homocysteine in a subset of Greek subjects with and without Type 2 (T2D) Diabetes. DESIGN: 84 subjects, of which 44 patients with T2 diabetes, were included in the randomized comparative prospective cross-sectional study. The subjects were split into a Τ2 diabetics group and a group of healthy controls of similar age, anthropometric profiles and similar gender distribution. RESULTS: 48 variables and biomarkers together with indicators for metabolic profiles, clinical history, as well as detailed anthropometric profiles and traditional risk factors, were evaluated. Dipeptidyl peptidase-4 (DPP4), Insulin, use of Sulfonylurea, high HBA1c and glucose levels, were clearly statistically differentiated in the two groups, while no other biomarkers including the new potential indicators were found to be different. High values of thrombomodulin and homocysteine were correlated with a rise in creatinine and thus seem to affect renal function in the diabetic patients group while in the non-diabetics group the correlations are different with sEPCR having a relative strong negative correlation in renal function as measured with The Modification of Diet in Renal Disease, in agreement with the latest international findings. CONCLUSIONS: The presence of T2D diabetes in conjunction with age, clearly correlates with problems in renal function, thrombomodulin and homocysteine could serve as indicators for renal damage in diabetics but not in healthy individuals. Well-regulated diabetic patients have no differences from the general population. sEPCR on the other hand could be a potential generic indicator for renal damage. Thrombomodulin and sEPCR as prothombotic agents, did not show any indication that they can be utilised as markers for the prevention and/or treatment of thrombotic complications in diabetic patients. Α larger scale study, perhaps only with patients with Τ2D with and without anticoagulant therapies could provide more evidence.

Ο διαβήτης, γενικά και ιδιαίτερα ο ΔΤ2, είναι μια μάστιγα της σημερινής εποχής που επηρεάζει ένα ευρύτατο φάσμα ανθρώπων παγκοσμίως, με αυξητικές τάσεις. Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση . Ο διαβήτης, ιδιαίτερα ο ΔΤ2, συνδέεται και συνοδεύεται με μια σειρά από επιπλοκές, οξείες και μακροχρόνιες. ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας διδακτορικής διατριβής ήταν να διερευνήσει τα επίπεδα συγκεκριμένων παραγόντων πήξης και ενδοθηλιακών φλεγμονωδών δεικτών, δηλαδή θρομβομοντουλίνη, διαλυτός υποδοχέας της πρωτεΐνης C (sEPCR), παράγοντας VIII, αναστολέας ενεργοποιητή πλασμινογόνου 1, παράγοντας von Willebrandt, ινωδογόνο, διμερή ινωδογόνου (d-διμερή) C-αντιδρώσας πρωτεΐνης και ομοκυστεΐνης σε ένα υποσύνολο Ελλήνων συμμετεχόντων με και χωρίς διαβήτη Τύπου 2 (ΔΤ2). ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Στην τυχαιοποιημένη συγκριτική προοπτική μελέτη εγκάρσιας τομής συμμετείχαν 84 άτομα, εκ των οποίων 44 ασθενείς με διαβήτη ΔΤ2. Τα άτομα χωρίστηκαν σε ομάδα διαβητικών ΔΤ2 και ομάδα υγιών ελέγχων παρόμοιων ηλικιών, ανθρωπομετρικών προφίλ και παρόμοιας κατανομής φύλου. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Αξιολογήθηκαν 48 μεταβλητές και βιοδείκτες μαζί με δείκτες για τα μεταβολικά προφίλ, το κλινικό ιστορικό, καθώς και λεπτομερή ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά και παραδοσιακοί παράγοντες κινδύνου. Η διπεπτιδυλική πεπτιδάση-4 (DPP4), η ινσουλίνη, η χρήση σουλφονυλουρίας, τα υψηλά επίπεδα HBA1c και γλυκόζης, σαφώς στατιστικά διαφοροποιήθηκαν στις δύο ομάδες, ενώ δεν βρέθηκαν διαφορετικοί βιοδείκτες, συμπεριλαμβανομένων των νέων δυναμικών δεικτών. Οι υψηλές τιμές θρομβομοντουλίνης και ομοκυστεΐνης συσχετίστηκαν με την αύξηση της κρεατινίνης και έτσι φαίνεται να επηρεάζουν τη νεφρική λειτουργία στην ομάδα των διαβητικών ασθενών ενώ στην ομάδα μη διαβητικών οι συσχετισμοί είναι διαφορετικοί με το sEPCR που έχει σχετική ισχυρή αρνητική συσχέτιση στη νεφρική λειτουργία όπως μετράται με Η τροποποίηση της δίαιτας στη νεφρική νόσος, σε συμφωνία με τα τελευταία διεθνή ευρήματα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η παρουσία του ΔΤ2 σε συνδυασμό με την ηλικία συσχετίζεται σαφώς με προβλήματα νεφρικής λειτουργίας, καθώς η TM και η ομοκυστεΐνη χρησιμεύουν ως δείκτες για τη νεφρική βλάβη στους διαβητικούς, αλλά όχι σε υγιή άτομα, όπως προηγουμένως έχει περιγράφει εκτενώς. Η sEPCR είναι ένας πιθανός γενικός δείκτης για νεφρική βλάβη σε συμφωνία με πολύ πρόσφατες έρευνες. Οι καλά ρυθμιζόμενοι διαβητικοί ασθενείς δεν έχουν διαφορές από το γενικό πληθυσμό.Εν κατακλείδι η θρομβομοντουλίνη και η sEPCR ως προθρομβωτικοί παράγοντες δεν έδειξαν καμία ένδειξη ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως δείκτες για την πρόληψη και / ή θεραπεία θρομβωτικών επιπλοκών σε διαβητικούς ασθενείς, το συμπέρασμα θα μπορούσε να ενισχυθεί σαφώς με μια μελέτη μεγαλύτερης κλίμακας ίσως αποκλειστικά με ασθενείς με ΔΤ2 με και χωρίς αντιθρομβωτικές θεραπείες.