Ο ρόλος του βελονισμού σαν συμπληρωματική θεραπεία της φαρμακευτικής αγωγής, σε ασθενείς με χρόνιο πόνο λόγω οστεοαρθρίτιδας του γόνατος

Abstract

Introduction: The efficacy of acupuncture as an adjunctive therapy to pharmacological treatment of chronic pain due to knee osteoarthritis was studied with a 3-armed, single-blind, randomized, sham-controlled trial; it compared acupuncture combined with pharmacological treatment, sham acupuncture including pharmacological treatment, and pharmacological treatment alone. Methods: A total of 120 patients with knee osteoarthritis were randomly allocated to 3 groups: group I was treated with acupuncture and etoricoxib, group II with sham acupuncture and etoricoxib, and group III with etoricoxib. The primary efficacy variable was the Western Ontario and McMaster Universities (WOMAC) index and its subscales at the end of treatment at week 8. Secondary efficacy variables included the WOMAC index at the end of weeks 4 and 12, a visual analogue scale (VAS) at the end of weeks 4, 8, and 12, and the Short Form 36 version 2 (SF-36v2) health survey at the end of week 8. An algometer was used to determine changes in a predetermined unique fixed trigger point for every patient at the end of weeks 4, 8, and 12. Results: Group I exhibited statistically significant improvements in primary and secondary outcome measures, except for Short Form mental component, compared with the other treatment groups. Conclusion: We conclude that acupuncture with etoricoxib is more effective than sham acupuncture with etoricoxib, or etoricoxib alone for the treatment of knee osteoarthritis.

Εισαγωγή: Παρότι σήμερα ο βελονισμός χρησιμοποιείται όλο και πιο συχνά ως μέσον για την ανακούφιση παθήσεων του μυοσκελετικού συστήματος, ο ρόλος του είναι αντικείμενο αμφισβήτησης και αντιπαράθεσης. Στόχος της παρούσας μελέτης είναι η ανάλυση της αποτελεσματικότητας του βελονισμού ως συμπληρωματικής θεραπείας στη φαρμακευτική αγωγή ασθενών με οστεοαρθρίτιδα του γόνατος σε σχέση με την ανακούφιση του πόνου, τη βελτίωση της λειτουργικότητας και την ελάττωση της δυσκαμψίας. Μεθοδολογία: Πρόκειται για μια τυχαιοποιημένη μελέτη τριών παράλληλων ομάδων, ελεγχόμενη με placebo. 120 ασθενείς χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες των 40 ασθενών. Οι ασθενείς προέρχονται από τυχαιοποίηση του συνόλου των ασθενών με οστεοαρθρίτιδα του γόνατος που προσήλθαν στα εξωτερικά ιατρεία του Γ.Ν. Φλώρινας από 01/09/2007 έως 15/02/2008 και πληρούσαν τα κριτήρια συμμετοχής στην εργασία. Η Ομάδα Ι έλαβε αγωγή με 60mg ετορικοξίμπης από το στόμα ημερησίως, σε συνδυασμό με συνεδρίες ιατρικού βελονισμού δύο φορές την εβδομάδα, για 8 εβδομάδες που διήρκεσε το θεραπευτικό πρωτόκολλο. Η Ομάδα II για το ίδιο χρονικό διάστημα, έλαβε αγωγή με 60mg ετορικοξίμπης από το στόμα ημερησίως σε συνδυασμό με συνεδρίες εικονικού βελονισμού δύο φορές την εβδομάδα. Τέλος η Ομάδα III έλαβε για 8 εβδομάδες ημερησίως μόνο αγωγή με 60mg ετορικοξίμπης από το στόμα. Κύριο καταληκτικό σημείο της μελέτης είναι τα αποτελέσματα της κλίμακας WOMAC (Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis index) και των επιμέρους τμημάτων της (πόνος, δυσκαμψία, φυσική λειτουργικότητα) στο τέλος της 8ης εβδομάδας. Δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία αποτελούν τα αποτελέσματα των ανωτέρω κλιμάκων στο τέλος της 4ης και 12ης εβδομάδας. Στα δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία συμπεριλαμβάνονται ακόμη, τα αποτελέσματα της Οπτικής Αναλογικής Κλίμακας του Πόνου (VAS) την 4η, 8η και 12η εβδομάδα, καθώς επίσης εκείνα της Short Form 36 version 2 (SF-36v2) Health Survey [με τα επιμέρους τμήματα για τη φυσική δραστηριότητα (PCS) και την ψυχική σφαίρα (MCS)], στο τέλος της 8ης εβδομάδας. Τέλος χρησιμοποιήθηκε αλγόμετρο σε προκαθορισμένο, μοναδικό για κάθε ασθενή, σημείο πυροδότησης γύρω από το γόνατο και τα αποτελέσματα των μετρήσεων την 4η, 8η και 12η αποτέλεσαν δευτερεύοντα καταληκτικά στοιχεία. Αποτελέσματα: Η Ομάδα Ι εμφάνισε στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερες βελτιώσεις σε όλα τα πρωτεύοντα και δευτερεύοντα καταληκτικά σημεία, με εξαίρεση την επιμέρους κλίμακα αξιολόγησης της ψυχικής κατάστασης (MCS) της SF-36, όπου η βελτίωση ήταν μεγαλύτερη αλλά όχι στατιστικά σημαντική. Συμπεράσματα: ο βελονισμός σε συνδυασμό με τη χορήγηση ετεροκοξίμπης είναι αποτελεσματικότερος στη συμπτωματική θεραπεία της οστεοαρθρίτιδας του γόνατος σε σχέση τόσο με το συνδυασμό εικονικού βελονισμού και ετορικοξίμπης, όσο και της μονοθεραπείας με ετορικοξίμπη.