The implications of financial risk for household consumption under macroprudential policy rules

Abstract

This dissertation studies the impact of consumer debt non-payment on household consumption decisions in the presence of macroprudential policy rules, which take the form of borrowing constraints or imposition of penalty premiums on the borrowing interest rate. Chapter 2 develops a dynamic equilibrium model that analyzes the role of default in consumption decisions. The default is studied in the context of two-period overlapping processes of consumer behavior assuming that penalty costs are imposed on borrowers if they are delinquent in the first period and are subsequently refinanced by banks. From the analytical solution of the household intertemporal optimization problem, an augmented Euler equation for consumption is obtained, as a function inter alia of an expected default factor which determines, in a static equilibrium context, the optimal value of the percentage of debt repaid. Chapter 3 studies delinquent and non-performing loans in consumer credit markets and their implications for consumer behavior. By introducing endogenously non-payment of debt in the intertemporal optimization problem of the representative household, an augmented consumption Euler equation is derived analytically which features a risk factor in terms of expected non-performing debt and delinquent debt. Τhe presence of the risk factor differentiates the estimated values of the preference parameters and enhances the model's structure in comparison to the benchmark representative agent model with full debt repayment, which seems to be an incomplete description of consumer behavior. Chapter 4 analyzes the assumption of multiplicative non-separable (Cobb-Douglas) consumer preferences as a key assumption for analyzing the interdependence of consumption and leisure choices. The consumer utility maximization problem under these preferences is solved and a simultaneous system of two equations is derived, corresponding to a static and an inter-temporal equation of consumption and leisure choice. The system is estimated with GMM to obtain consistent estimates of the consumer's preference parameters, of which the relative weight of consumption in the utility function is found to be much higher than that commonly assumed in DSGE model calibration exercises. Chapter 5 examines whether the consumption behavior of a borrowing constrained household is affected by debt non-payment. From the household's intertemporal maximization problem a two equation model is derived consisting of augmented forms of the standard consumption Euler equation and static labor supply equation, and use nonlinear GMM to estimate its equations. The results show that the credit constrained household tends to be more patient against future consumption needs under debt non-payment. An estimate of the household's borrowing limit, i.e. its debt-payment-to-income ratio, is also obtained. Our results are found to be robust to a number of specification tests.

Η παρούσα διατριβή εξετάζει την επίδραση στην καταναλωτική συμπεριφορά από τη μη πληρωμή οφειλών από καταναλωτικά δάνεια, όταν υφίστανται μακροπροληπτικοί εποπτικοί κανόνες με τη μορφή περιορισμών στο δανεισμό ή επιπλέον κόστους επιβάρυνσης των επιτοκίων δανεισμού. Το Κεφάλαιο 2 αναπτύσσει ένα υπόδειγμα δυναμικής ισορροπίας, το οποίο αναλύει το ρόλο της αθέτησης πληρωμών για τις καταναλωτικές αποφάσεις. Εξετάζεται η αθέτηση στο πλαίσιο αλληλοεπικαλυπτόμενων διαδικασιών καταναλωτικής συμπεριφοράς δύο περιόδων, με την υπόθεση της επιβολής ποινής επί του επιτοκίου δανείων κατά την πρώτη περίοδο στην περίπτωση υπερημερίας, ενώ ταυτόχρονα υφίσταται επαναχρηματοδότηση από τις τράπεζες. Από την αναλυτική επίλυση του προβλήματος διαχρονικής αριστοποίησης του νοικοκυριού, προκύπτει μια διευρυμένη εξίσωση Euler για την κατανάλωση που αποτελεί συνάρτηση μεταξύ άλλων ενός προσδοκώμενου παράγοντα αθέτησης, η οποία συνάρτηση προσδιορίζει, στο πλαίσιο της στατικής ισορροπίας, τη βέλτιστη τιμή του ποσοστού εξόφλησης των οφειλών. Το Κεφάλαιο 3 πραγματεύεται την υπερημερία και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια καταναλωτικής πίστης και τις επιπτώσεις τους στην καταναλωτική συμπεριφορά. Εισάγοντας ενδογενώς τη μη πληρωμή οφειλών στο διαχρονικό πρόβλημα βελτιστοποίησης του αντιπροσωπευτικού νοικοκυριού, εξάγεται μια διευρυμένη εξίσωση κατανάλωσης Euler, η οποία περιλαμβάνει ένα παράγοντα κινδύνου σε όρους προσδοκώμενων μη εξυπηρετούμενων οφειλών και υπερήμερων οφειλών. Η παρουσία του παράγοντα κινδύνου διαφοροποιεί τις εκτιμημένες τιμές των παραμέτρων των προτιμήσεων του καταναλωτή και βελτιώνει τη δομή του υποδείγματος σε σχέση με το βασικό υπόδειγμα αντιπροσωπευτικού καταναλωτή με πλήρη εξόφληση των οφειλών, το οποίο φαίνεται να είναι μια ατελής περιγραφή της καταναλωτικής συμπεριφοράς. Το Κεφάλαιο 4 αναλύει την υπόθεση των πολλαπλασιαστικών μη διαχωρίσιμων (Cobb-Douglas) καταναλωτικών προτιμήσεων, ως βασικό στοιχείο για την ανάλυση της αλληλεξάρτησης των επιλογών μεταξύ κατανάλωσης και ελεύθερου χρόνου. Το πρόβλημα μεγιστοποίησης χρησιμότητας του καταναλωτή λύνεται κάτω από αυτές τις προτιμήσεις και εξάγεται ένα ταυτόχρονο σύστημα δύο εξισώσεων που αντιστοιχούν σε μια στατική και μια διαχρονική εξίσωση επιλογής μεταξύ κατανάλωσης και ελεύθερου χρόνου. Το σύστημα εκτιμάται με GMM με σκοπό την απόκτηση συνεπών εκτιμήσεων των παραμέτρων των καταναλωτικών προτιμήσεων, εκ των οποίων η σχετική βαρύτητα της κατανάλωσης στην συνάρτηση χρησιμότητας εκτιμάται ότι είναι αρκετά μεγαλύτερη σε σχέση με τις τιμές της παραμέτρου αυτής που χρησιμοποιούνται στα Δυναμικά Στοχαστικά Υποδείγματα Γενικής Ισορροπίας. Το Κεφάλαιο 5 εξετάζει αν η καταναλωτική συμπεριφορά του νοικοκυριού όταν αυτό υπόκειται σε πιστοληπτικό περιορισμό επηρεάζεται από τη μη πληρωμή των δανειακών οφειλών του. Από το πρόβλημα μεγιστοποίησης του νοικοκυριού εξάγεται ένα υπόδειγμα δύο εξισώσεων, το οποίο αποτελείται από μια διευρυμένη εξίσωση κατανάλωσης Euler και μια στατική εξίσωση προσφοράς εργασίας, και χρησιμοποιείται η μη γραμμική μέθοδος GMM για την εκτίμηση των εξισώσεών του. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι το νοικοκυριό με πιστοληπτικό περιορισμό τείνει να είναι περισσότερο υπομονετικό έναντι μελλοντικών καταναλωτικών αναγκών όταν δεν εξοφλεί πλήρως τις δανειακές του υποχρεώσεις. Επιπλέον, γίνεται εκτίμηση του ορίου δανεισμού του νοικοκυριού, δηλαδή του λόγου των πληρωμών των οφειλόμενων δόσεων του δανείου προς το εισόδημά του. Τα αποτελέσματα αποδεικνύονται ισχυρά βάσει ενός αριθμού στατιστικών ελέγχων.