Essays in the formation of coalitions in the presence of multilateral externalities

Abstract

Τhis dissertation considers a set of economic agents (districts, regions or countries) that choose whether to cooperate or not when the motivation behind the formation of coalitions comes from the exploitation of externalities.The first chapter focuses on the coalition formation when non-negative externalities arise from discrete regional projects, such as infrastructure facilities. In the spirit of Burbidge et al. (1997), we suppose that the regions share the benefits that emerge from their cooperation by adopting the symmetric Nash bargaining solution. We find that a coalition might subsidize the participation of some of its members and we show that in order for the grand coalition to emerge in equilibrium, the gains from the full cooperation should be sufficiently high. We further find that the set of the projects that are undertaken when the regions cooperate depends partially on their local benefits. To some extent, this is consistent with the idea that when the regions coordinate, the decision about which projects to fund is less responsive to regional preferences.The second chapter of this thesis examines the conditions under which the countries are willing to form coalitions or sign agreements, such as international environmental agreements, in order to deal with environmental externalities that arise from the economic activity. We extend the analysis of the previous chapter to include the case when the project externalities are negative or even mixed. Furthermore, we compare the sharing rule that we presented in the first chapter with the optimal sharing scheme. Also, our focus is on coalition structures that have the δ-core property. To our surprise, we find that when an economy has the payoffs of the grand coalition in the δ-core, then they are also in the γ-core. These results are consistent with both of the sharing schemes that we consider.

Η διατριβή αυτή εξετάζει ένα σύνολο οικονομικών δρώντων (περιφέρειες ή χώρες) που επιλέγουν αν θα συνεργαστούν όταν το κίνητρο για τον σχηματισμό συνασπισμών προέρχεται από την αξιοποίηση των εξωτερικοτήτων.Το πρώτο κεφάλαιο επικεντρώνεται στο σχηματισμό ενός συνασπισμού όταν μη αρνητικές εξωτερικοτήτες προκύπτουν από διακριτά έργα, όπως για παράδειγμα έργα υποδομών. Με βάση τους Burbidge et al. (1997), οι περιφέρειες μοιράζονται τα οφέλη της συνεργασίας τους υιοθετώντας τη συμμετρική λύση διαπραγμάτευσης Nash. Προκύπτει ότι είναι πιθανό να επιχορηγηθεί η συμμετοχή ορισμένων μελών και ότι για να συμμετέχουν όλες οι περιφέρειες σε έναν συνασπισμό, τα κέρδη από την πλήρη συνεργασία πρέπει να είναι αρκετά υψηλά. Επίσης η επιλογή των έργων που αναλαμβάνουν οι περιφέρειες όταν συνεργάζονται, εξαρτάται και από τα τοπικά τους οφέλη. Η πρακτική αυτή είναι εν μέρει σύμφωνη με την ιδέα πως όταν οι περιφέρειες συντονίζουν τις ενέργειες τους, η απόφαση σχετικά με το ποια έργα που χρηματοδοτούνται δεν ανταποκρίνεται στις τοπικές προτιμήσεις.Το δεύτερο κεφάλαιο της διατριβής εξετάζει τις συνθήκες υπό τις οποίες οι χώρες σχηματίζουν συμμαχίες ή υπογράφουν συμφωνίες, όπως διεθνείς περιβαλλοντικές συμφωνίες, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις περιβαλλοντικές εξωτερικότητες, που προκύπτουν από την οικονομική δραστηριότητα. Η ανάλυση του προηγούμενου κεφαλαίου επεκτείνεται ώστε να ληφθούν υπόψη αρνητικές ή ακόμη και μικτές εξωτερικότητες και εστιάζει στις δομές συνασπισμών που έχουν την δ-core ιδιότητα. Γίνεται σύγκριση του κανόνα, με τον οποίο οι χώρες μοιράζονται τα οφέλη που παρουσιάστηκε στο πρώτο κεφάλαιο, με τον optimal sharing κανόνα. Ανεξάρτητα από το ποιον από τους δύο ανωτέρω κανόνες υιοθετούν οι χώρες, διαπιστώνεται πως όταν σε μια οικονομία οι αποδόσεις της πλήρους συνεργασίας είναι στο δ-core, τότε δεν είναι απαραίτητα και στο γ-core.