Συγκριτική μελέτη τρισδιάστατης αξονικής αγγειογραφίας-ψηφιακής αφαιρετικής αγγειογραφίας στη διερεύνηση της ανευρυσματικής υπαραχνοειδούς αιμορραγίας

Abstract

Objective To compare MDCTA and IA-DSA findings in the detection of a cerebral aneurysm in patients with acute non-traumatic SAH and to depict the diagnostic value of CTA.Background Rupture of intracranial aneurysms and malformations are the main causes of spontaneous subarachnoid hemorrhage (SAH). Multi-detector CT angiography (MDCTA) and Intra-arterial digital subtraction angiography (IA-DSA) are used to evaluate cerebrovascular structures and to detect such abnormalities in an intention to treat.Methods During the last 3 years 52 patients with non-traumatic SAH were prospectively studied. Four patients underwent only CTA and 48 patients underwent both 16-MDCTA and IA- DSA in an acute setting. Aneurysm morphologic information on CTA was compared to DSA, the gold standard.Results The sensitivity of CTA per aneurysm was 97.9% (CI 0.83-1), the specificity 100% (CI 0.50-0.99), the positive diagnostic likelihood ratio 0 and the negative diagnostic likelihood ratio 0.02. DSA successfully depicted 47 aneurysms in 40 patients from our study group. One aneurysm was missed on CTA (2mm) which retrospectively was identified. In 8 patients with SAH an aneurysm wasn’t detected by CTA or DSA. Conclusion 16-MDCTA can be successfully used as a first choice imaging tool in the diagnostic algorithm of non-traumatic SAH and organize efficiently the therapeutic planning.

ΣΚΟΠΟΣ: Τα κυριότερα αίτια πρόκλησης μη τραυματικής υπαραχνοειδούς αιμορραγίας είναι η ρήξη των ενδοκρανίων ανευρυσμάτων και των δυσπλασιών. Στη διαγνωστική διερεύνηση των αγγειακών δομών του εγκεφάλου και της παθολογίας τους χρησιμοποιείται τόσο η πολυτομική αξονική αγγειογραφία (MDCTA), όσο και ενδαρτηριακή ψηφιακή αγγειογραφία (IA-DSA). Σκοπός της μελέτης μας είναι η σύγκριση των αποτελεσμάτων των δύο μεθόδων στην απεικόνιση των ενδοκρανίων ανευρυσμάτων σε ασθενείς με οξεία αυτόματη υπαραχνοειδή αιμορραγία και η εκτίμηση της διαγνωστικής αξίας της CTA. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Κατά τη διάρκεια των τριών ετών 52 ασθενείς με μη τραυματική υπαραχνοειδή αιμορραγία συμπεριελήφθησαν στη μελέτη μας. Από αυτούς στους 4 πραγματοποιήθηκε μόνο CTA, ενώ οι υπόλοιποι 48 διερευνήθηκαν και με τις δύο μεθόδους. Ακολούθησε σύγκριση των μορφολογικών χαρακτηριστικών των ανευρυσμάτων που ανευρέθηκαν στην CTA και στην DSA, η οποία θεωρήθηκε στη μελέτη μας μέθοδος αναφοράς. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ευαισθησία της μεθόδου στην ανάδειξη των ανευρυσμάτων ανήλθε στο 97,9% (CI 0.83-1), η ειδικότητα στο 100% (CI 0.50-0.99), ο θετικός διαγνωστικός δείκτης πιθανότητας στο 0 και ο αρνητικός διαγνωστικός δείκτης πιθανότητας στο 0.02. Με την DSA απεικονίσθηκαν συνολικά 47 ανευρύσματα σε 40 ασθενείς, ενώ με την CTA 46 ανευρύσματα. Δεν απεικονίσθηκε ένα ανεύρυσμα 2mm, το οποίο σε επανεκτίμηση της ιδίας εξέτασης σε δεύτερο χρόνο απεικονίσθηκε. Στους υπόλοιπους 8 ασθενείς δεν σημειώθηκε η παρουσία ανευρύσματος σε καμία από τις δύο μεθόδους. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο πολυτομικός αξονικός τομογράφος 16 τομών μπορεί αξιόπιστα να χρησιμοποιηθεί ως πρώτη επιλογή στον διαγνωστικό αλγόριθμο ασθενών με μη τραυματική υπαραχνοειδή αιμορραγία και με βάση τα αποτελέσματά της να γίνει ο θεραπευτικός σχεδιασμός.