Ψυχολογική επιβάρυνση μετά από διακοπή κύησης λόγω συγγενών ανωμαλιών ανάλογα με το τρίμηνο κύησης

Abstract

Introduction: The psychological impact after pregnancy loss (either 1st or 2nd trimester trimester miscarriage, termination due to congenital or chromosomal abnormalities) is a multifactorial phenomenon. This phenomenon is of great concern in modern day scientific literature, due to its high frequency and the short and long term consequences for the woman and the family. The early detection of perinatal grief leads to faster resolving of its great implications. The short version (33 - Item Short Version) of the Perinatal Grief Scale (PGS) has been used in a large number of studies around the world during the last 30 years, to identify perinatal grief. The PGS scale self-completed questionnaire has not been validated up to now for the Greek population. Purpose: The primary aim of this study was to identify the psychological outcomes and predictors for adverse outcome in women after termination of pregnancy in the 1st and 2nd trimester. The secondary aim of this study was to translate the PGS into the Greek language, assess its reliability and validate its use for measuring perinatal grief. Method: The sample comprised 176 women from a public and a private maternity hospital in Athens who had experienced perinatal loss of pregnancy up to 26 weeks of gestation between 2014 and 2016. The assessment of psychological impact was assessed in the date of loss, at 6 weeks and at 6 months after the loss. The participants completed the validated self-completed questionnaires, Edinburgh Postpartum Depression Scale (EPDS), State-Trait Anxiety Inventory (STAI), Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Dyadic Adjustment Scale (DAS), Impact of Events Scale-revised (IES-R) and the PGS. Results: The PGS was validated, by using confirmation factor analysis while its reliability was assessed by using Cronbach’s alpha coefficient. The Cronbach’s alpha coefficients for the subscales of the PGS were for the "Active Grief" 0.90, for the "Difficulty Coping" 0.82, for "Despair" 0.88 and for the total scale 0.94. There was a decrease in scores of scales from baseline to 6 months, with the only exception the dimension "Despair" in PGS, which is not altered at all during the assessment. There was a significant positive correlation between the DAS scale and other scales. The participants who had terminated the pregnancy after 12 weeks had higher scores compared with participants who had terminated the pregnancy before 12 weeks. Those who had terminated the pregnancy due to congenital anomaly had higher scores, compared with the participants who terminated the pregnancy due to 1st trimester miscarriage. Also, the better the relationship of the couple, the more reduced the symptoms of depression, anxiety, posttraumatic stress and perinatal grief. Conclusions: Our results, applying for the first time to a Greek population, are similar to those that have been found in previous studies, performed in other countries. Significant prognostic factors for the manifestation of depression, anxiety, posttraumatic stress and perinatal grief, seemed to be the quality of the partnership, the gestational age and the termination of pregnancy due to congenital abnormalities. Finally, the Greek PGS is a reliable tool for identifying perinatal grief intensity.

Εισαγωγή: Η ψυχολογική επιβάρυνση μετά από απώλεια κύησης (αυτόματη αποβολή 1ου και 2ου τριμήνου, εκλεκτική διακοπή λόγω συγγενών ή χρωμοσωμικών ανωμαλιών) είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο, η συχνότητα του οποίου έχει αναγνωριστεί από ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμό μελετών. Δεδομένης της μεγάλης συχνότητας και των βραχυπρόθεσμων όσο και μακροπρόθεσμων συνεπειών της, τόσο για την γυναίκα οσο και για την οικογένεια, ο έγκαιρη αναγνώριση της περιγεννητικής θλίψης οδηγεί σε ταχύτερη αντιμετώπιση της. Η σύντομη εκδοχή της Κλίμακας Περιγεννητικής Θλίψης (Perinatal Grief Scale /PGS, 33 – Item Short Version), έχει χρησιμοποιηθεί σε ένα μεγάλο αριθμό μελετών σε όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών, για τον εντοπισμό της περιγεννητικής θλίψης. Η απουσία αυτού του ψυχομετρικού εργαλείου στην Ελλάδα, αποτελούσε επιστημονικό κενό ως προς την ανάδειξη του φαινομένου, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν στοιχεία σε αυτόν το τομέα. Σκοπός: Ο σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνήσει την ψυχολογική επιβάρυνση των γυναικών μετά από διακοπή κύησης στο 1ο και 2ο τρίμηνο της κύησης, καθώς και των μεταβλητών που την επηρεάζουν. Παράλληλα, έγινε μετάφραση και στάθμιση στην ελληνική γλώσσα της κλίμακας PGS. Μέθοδος: Το δείγμα αποτέλεσαν 176 γυναίκες, οι οποίες προέρχονταν από ένα δημόσιο και ένα ιδιωτικό μαιευτήριο της Αθήνας που είχαν βιώσει απώλεια κύησης μέχρι τις 26 εβδομάδες, μεταξύ των ετών 2014 και 2016. Η εκτίμηση της ψυχολογικής επιβάρυνσης έγινε την ημέρα της διακοπής της κύησης, στις 6 εβδομάδες και στους 6 μήνες μετά. Οι συμμετέχουσες συμπλήρωσαν τα παρακάτω αυτοσυμπληρούμενα και σταθμισμένα στην ελληνική γλώσσα ερωτηματολόγια: την Κλίμακα Επιλόχειας Κατάθλιψης του Εδιμβούργου (Edinburgh Postpartum Depression Scale /EPDS), την Κλίμακα Μέτρησης του Άγχους του Spielberger (State-Trait Anxiety Inventory /STAI), την Κλίμακα Άγχους και Κατάθλιψης στο Γενικό Νοσοκομείο (Hospital Anxiety and Depression Scale /HADS), την Κλίμακα Δυαδικής Προσαρμογής (Dyadic Adjustment Scale /DAS), την Κλίμακα Μετατραυματικής Διαταραχής Άγχους (Impact of Events Scale-revised /IES-R) και την Κλίμακα Περιγεννήτικης Θλίψης (PGS) . Αποτελέσματα: Οι συντελεστές εσωτερικής συνάφειας Cronbach’s alpha για τις υποκλίμακες της PGS ήταν, για την «Ενεργή Θλίψη» 0.90, για τη «Δυσκολία Αντιμετώπισης» 0.82, για την «Απόγνωση» 0.88 και για το σύνολο της κλίμακας 0.94. Υπήρξε σημαντική μεταβολή στις βαθμολογίες των κλιμάκων από την αρχική μέτρηση μέχρι τους 6 μήνες, με μόνη εξαίρεση τη βαθμολογία στην υποκλίμακα «Απόγνωση» της κλίμακας PGS, η οποία δε μεταβλήθηκε καθόλου στο χρόνο παρακολούθησης. Υπήρξε σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ της κλίμακας DAS και των υπόλοιπων κλιμάκων. Οι συμμετέχουσες που διέκοψαν την κύηση μετά τις 12 εβδομάδες είχαν υψηλότερες βαθμολογίες σε όλες τις κλίμακες, σε σύγκριση με τις συμμετέχουσες που διέκοψαν την κύηση πριν τις 12 εβδομάδες. Εκείνες που διέκοψαν την κύηση λόγω συγγενούς ανωμαλίας, είχαν υψηλότερες βαθμολογίες, σε σύγκριση με τις συμμετέχουσες που διέκοψαν την κύηση λόγω αυτόματης αποβολής 1ου τριμήνου. Τέλος, όσο καλύτερη ήταν ποιοτικά η σχέση του ζευγαριού τόσο περισσότερο μειώνονταν τα συμπτώματα κατάθλιψης, άγχους, μετατραυματικού στρες και περιγεννητικής θλίψης. Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματά μας, τα οποία αναφέρονται για πρώτη φορά σε ελληνικό πλυθυσμό, είναι παρεμφερή με αυτά που έχουν βρεθεί σε προγενέστερες μελέτες που διεξήχθησαν σε άλλες χώρες. Σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες για την εκδήλωση κατάθλιψης, άγχους, μετατραυματικού στρες και περιγεννητικής θλίψης, φάνηκαν να είναι η ποιότητα της συντροφικής σχέσης, η ηλικία κύησης και η διακοπή κύησης λόγω συγγενών ανωμαλιών. Τέλος, η ελληνική PGS αποτελεί ένα αξιόπιστο εργαλείο για τον εντοπισμό της περιγεννητικής θλίψης.