Ο θηλασμός ως παράγων ψυχοδιανοητικής ανάπτυξης και μέσον πρόληψης της αναπηρίας

Abstract

Breast milk is the sole food of newborns usually for several months after birth. It is the first support of life of people newly created, during their multiple development. There has been, however, a tendency to argue that the standardized milk is identical to the parent. However, although similar to breast milk, it cannot emulate its properties, because it does not contain many nutrient inherent to the breast milk. Today there is a theoretically strong directive of the World Health Organization about exclusive breastfeeding for six months after birth, despite the effort made by some researchers to shrink the established intervals in the minds of women and doctors or other professionals for exclusive breastfeeding. This trend manifests when at the same time many other studies show the multifaceted contribution of breast milk to the spiritual, mental and physical development of infants, with results that last for many years after they are weaned. The current work aims to glean and evaluate these data and lead to a proposal for the position of breastfeeding in both the life of the young people individually and the relationship that develops between them and mothers, who exercise regularly mammal tasks.

Το μητρικό γάλα, αποτελεί την αποκλειστική συνήθως τροφή των νεογνών, για αρκετούς μήνες μετά από τη γέννησή τους. Αποτελεί το πρώτο στήριγμα ζωής των νεοδημιουργηθέντων ανθρώπων, στη διάρκεια της πολύπλευρης ανάπτυξής τους. Έχει εκδηλωθεί ωστόσο η τάση να υποστηριχθεί ότι τα τυποποιημένα γάλακτα είναι όμοια με το μητρικό. Ωστόσο, αν και προσομοιάζουν με το μητρικό γάλα, δεν μπορούν να εξομοιώσουν τις ιδιότητές του, διότι δεν περιέχουν πολλές εγγενείς σε αυτό θρεπτικές ουσίες. Σήμερα επικρατεί θεωρητικά η οδηγία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για εξάμηνο αποκλειστικό θηλασμό, παρά την προσπάθεια ορισμένων ερευνητών να συρρικνώσουν τα καθιερωμένα στη συνείδηση των γυναικών και των ιατρών αλλά και άλλων επαγγελματιών διαστήματα αποκλειστικού θηλασμού. Αυτή η τάση εκδηλώνεται όταν, στον αντίποδά της, πολλές άλλες μελέτες συνηγορούν υπέρ της πολύπλευρης συμβολής του μητρικού γάλακτος στην πνευματική, ψυχική και σωματική ανάπτυξη των βρεφών, με αποτελέσματα που διαρκούν για πολλά χρόνια μετά τον απογαλακτισμό τους. Η τρέχουσα εργασία έχει ως στόχο της να σταχυολογήσει και να αξιολογήσει τα δεδομένα αυτά και να οδηγηθεί σε μια πρόταση για τη θέση του μητρικού θηλασμού τόσο στη ζωή του νεαρού ανθρώπου μεμονωμένα, όσο και στη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε αυτόν και τη μητέρα του, που ασκεί τακτικά τα θηλαστικά της καθήκοντα.