Παράγοντες που επηρεάζουν την σοβαρότητα και την έκβαση της αναπτυξιακής καθυστέρησης σε περιπτώσεις όπου δεν έχει αποδοθεί οριστική αιτιολογική διάγνωση

Abstract

Developmental disabilities represent a common problem in pediatric care and a common reason for referral to developmental or neurology subspecialists [7,8]. However, their heterogeneous nature, together with the wide-ranging underlying etiology and the considerable uncertainty with respect to the extent of investigations to be undertaken, poses a particular challenge for the individual practitioner [3]. Thus, although several prenatal, perinatal and postnatal determinants of early developmental disability have been recognized, a significant number of children with GDD remain without a definitive etiologic diagnosis [3,10-12]. Neonatal encephalopathy represents one of the main conditions which result in serious limitations in the acquisition of adaptation and learning skills. In conclusion, the results of the present study indicate that specific prenatal and perinatal factors related to disordered neonatal brain function, such as prematurity and IUGR, may be significant and independent predictors of the severity of GDD in cases without definitive etiologic yield. In contrast to IUGR, however, prematurity was not a significant determinant of poorer developmental outcome, provided that it was not associated with low socioeconomic status or poor compliance to habilitation plan. Our findings suggest that these risk factors may be preventable or modifiable, and thus, their prompt identification combined with an early supportive intervention strategy may have significant implications on the long-term outcome of developmental disability.

Η προωρότητα, τα IUGR, η νεογνική υποξία, και η παθολογική νευροαπεικόνιση, επίσης, συνδέονται με φτωχότερα αποτελέσματα αναπτυξιακού πηλίκου στην 2-ετή εκτίμηση, αλλά όταν εκτιμήθηκε η συνδυασμένη δράση τους, μόνο τα IUGR νεογνά και η παθολογική νευροαπεικόνιση βρέθηκαν να είναι σημαντικοί και ανεξάρτητοι προγνωστικοί παράγοντες της έκβασης της Ν.Κ Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης δείχνουν ότι οι συγκεκριμένοι προγεννητικοί και περιγεννητικοί παράγοντες που σχετίζονται με τη διαταραγμένη εγκεφαλική λειτουργία του νεογνών, όπως η προωρότητα, η IUGR, και τα λεπτά ευρήματα νευροαπεικόνισης, μπορεί να είναι σημαντικοί και ανεξάρτητοι προγνωστικοί δείκτες της σοβαρότητας και της έκβασης της Α.Κ σε περιπτώσεις χωρίς σαφή και οριστική αιτιολογική διάγνωση. Αυτοί οι παράγοντες κινδύνου μπορεί να προληφθούν ή και να τροποποιηθούν, και ως εκ τούτου, η άμεση αναγνώρισή τους μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις για τη μακροπρόθεσμη πρόγνωση της εμφάνισης αναπτυξιακής υστέρησης στα παιδιά αυτά, στα οποία η πρώιμη υποστηρικτική παρέμβαση μπορεί να αποδειχθεί ζωτικής σημασίας προκειμένου να διασφαλίσουμε πιο ευνοϊκά αποτελέσματα