Διαμόρφωση μικροοικονομικών πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης: η περίπτωση της Ευρωπαϊκής Λιμενικής Πολιτικής

Abstract

This study aims to assess how strategies of European Maritime Interest Groups (NOS)develop within the Policy of European Union maritime transport and in particular the European Port Policy .The theoretical framework which this study was based was that the examination of strategies of the European Interest Groups, within a multi-level governance system with institutions that seek to maximize their potential. In such a political and economic environment rational actors such as interest groups, since under European political theory, cannot change the rules under which they operate, will alter their strategies. Strategies are distinguished in extroverted and introverted character, or else external and internal target.The research results reveal that NOS usually use a combination of strategies introvert and extrovert character. Their strategic options and strategic planning (policy tools) are largely determined by particular / specific features of the EU institutional framework within which they operate. These are the institution in which they are addressed, the desired policy outcome and the process. The dominant institution that is the recipient of these strategies that are developed is the Commission. However, there are cases where the European Parliament prevails, revealing a growing momentum of this institution. Regarding the preferred strategies, the introvert character excels that of the extrovert. On the other hand, interesting trends are revealed, which are indicative of how the NOS formulate their strategies.

Η παρούσα έρευνα στοχεύει στο να εκτιμήσει τον τρόπο ανάπτυξης των στρατηγικών των ευρωπαϊκών Ναυτιλιακών Ομάδων Συμφερόντων (ΝΟΣ) στα πλαίσια της Πολιτικής Θαλάσσιων Μεταφορών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδικότερα της Ευρωπαϊκής Λιμενικής Πολιτικής..Το θεωρητικό πλαίσιο στο οποίο κινήθηκε αυτή η μελέτη ήταν αυτό της μελέτης στρατηγικών/τακτικών των Ευρωπαϊκών Ομάδων Συμφερόντων, σε ένα πολύ-επίπεδο σύστημα διακυβέρνησης με θεσμικά όργανα τα οποία αποβλέπουν στη μεγιστοποίηση της δυναμικής τους εντός αυτού του συστήματος. Σε ένα τέτοιο πολιτικοοικονομικό περιβάλλον ορθολογικοί δρώντες όπως οι ομάδες συμφερόντων, αφού βάσει της ευρωπαϊκής πολιτικής θεωρίας, δεν μπορούν να αλλάξουν τους κανόνες με τους οποίους δραστηριοποιούνται, θα μεταβάλλουν τις στρατηγικές τους. Στρατηγικές οι οποίες διακρίνονται, σε εξωστρεφή και εσωστρεφή χαρακτήρα, ή αλλιώς εξωτερικής και εσωτερικής στόχευσης. Τα ερευνητικά αποτελέσματα αποκαλύπτουν ότι οι ΝΟΣ χρησιμοποιούν συνήθως ένα συνδυασμό στρατηγικών με εσωστρεφή και εξωστρεφή χαρακτήρα. Με τις επιλογές στρατηγικής και τον στρατηγικό σχεδιασμό (εργαλεία πολιτικής) να καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό και από ιδιαίτερα/συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του θεσμικό πλαισίου της ΕΕ εντός του οποίου δραστηριοποιούνται. Όπως το θεσμικό όργανο στο οποίο απευθύνονται, η επιθυμητή πολιτική έκβαση και το στάδιο της διαδικασίας. Το κυρίαρχο θεσμικό όργανο ως αποδεκτής των στρατηγικών που αναπτύσσουν είναι η Επιτροπή. Ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις όπου το Ευρωκοινοβούλιο υπερέχει, αποκαλύπτοντας μια αυξανόμενη δυναμική του εν λόγω θεσμικού οργάνου. Αναφορικά με τις προτιμώμενες στρατηγικές, η εσωστρεφούς χαρακτήρα υπερέχει αυτής του εξωστρεφούς. Όμως, αποκαλύπτονται ενδιαφέρουσες τάσεις, οι οποίες είναι ενδεικτικές του τρόπου με τον οποίο χαράσσουν οι ΝΟΣ τις στρατηγικές τους.