The constructions of masculinity in the Argonautika of Apollonios of Rhodes

Abstract

This thesis explores the significance of Hellenistic masculinity for the understanding of the Apollonian epic, and vice-versa. The Introduction places the study within Gender Studies and offers a concise overview of the poem’s contemporary social context, and the different factors involved in the construction of masculinity in the Hellenistic era, in which new socio-political conditions prompted a re-evaluation of male roles and practices. One of the central themes is paideia, in the spirit of which the Argonauts evolve as men. Apollonios’ poem is read as an anthology of different masculine types, being a fusion of older Greek tradition and new Hellenistic elements, and taking part in a contemporary debate on various aspects of masculinity, such as kingship, heroism, marriage etc. The positive and negative male paradigms in the Argonautika are part of an attempt to engage its audience in this debate. Chapter 1 examines the Argonautic Fellowship, focusing on certain individuals who distinguish themselves more than others throughout the expedition in the enactment of particular male roles and the display of specific masculine qualities, and then analyses the collective characteristics of the group. Chapter 2 brings together different models of kingship incorporated into the Argonautika. Each king is a case-study, a particular type of leadership, reflecting aspects of different modes of monarchy in the Hellenistic era. The third Chapter returns to the Argo, dealing with Herakles as the embodiment of archaic masculinity and an exemplary pedagogue. The final Chapter is an extended analysis of Jason, examining how he develops in the course of the poem and to what extent he represents a new (Hellenistic) masculinity and heroism. There is also an appendix of images that supplements the main analysis.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή ερευνά τη σημαντικότητα του Ελληνιστικού ανδρισμού στην κατανόηση του Απολλώνιου έπους και αντιστρόφως. Η Εισαγωγή τοποθετεί τη μελέτη εντός των Σπουδών του Γένους και προσφέρει μια περιεκτική επισκόπηση του σύγχρονου στο ποίημα κοινωνικού πλαισίου, και τους διαφορετικούς παράγοντες που εμπλέκονται στη δόμηση του ανδρισμού κατά την Ελληνιστική περίοδο, κατά την οποία οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες οδήγησαν σε μια επαναξιολόγηση των ανδρικών ρόλων και πρακτικών. Ένα από τα κεντρικά θέματα είναι η «παιδεία», στο πνεύμα της οποίας οι Αργοναύτες εξελίσσονται ως άνδρες. Το ποίημα του Απολλώνιου διαβάζεται ως μια ανθολογία διαφορετικών ανδρικών τύπων, καθώς είναι μια συγχώνευση της παλαιότερης Ελληνικής παράδοσης και των νέων Ελληνιστικών στοιχείων, και λαμβάνει μέρος σε μια σύγχρονη δημόσια συζήτηση πάνω σε διάφορες πτυχές του ανδρισμού, όπως η βασιλεία, ο ηρωισμός, ο γάμος κλπ. Τα θετικά και αρνητικά ανδρικά παραδείγματα στα Αργοναυτικά είναι μέρος μιας προσπάθειας να εμπλακεί το κοινό του ποιήματος σε αυτή τη δημόσια συζήτηση. Το Κεφάλαιο 1 εξετάζει την Αργοναυτική Συντροφιά επικεντρώνοντας σε συγκεκριμένα μέλη της οι οποίοι ξεχωρίζουν περισσότερο από τους άλλους κατά τη διάρκεια της εκστρατείας θεσπίζοντας συγκεκριμένους ανδρικούς ρόλους και προβάλλοντας συγκεκριμένες ανδρικές αρετές, και έπειτα αναλύει τα συλλογικά χαρακτηριστικά της ομάδας. Το Κεφάλαιο 2 συγκεντρώνει διαφορετικά μοντέλα βασιλείας που βρίσκονται ενσωματωμένα στα Αργοναυτικά. Κάθε βασιλιάς είναι ένα παράδειγμα προς μελέτη, ένας συγκεκριμένος τύπος ηγεμονίας, αντικατοπτρίζοντας πτυχές των διαφορετικών μορφών μοναρχίας κατά την Ελληνιστική Εποχή. Το τρίτο Κεφάλαιο επιστρέφει στην Αργώ, πραγματευόμενο τον Ηρακλή ως την ενσάρκωση του αρχαϊκού ανδρισμού και ως ένα παραδειγματικό παιδαγωγό. Το τελευταίο Κεφάλαιο είναι μια παρατεταμένη ανάλυση του Ιάσωνα, εξετάζοντας το πώς αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια του ποιήματος και σε ποιο βαθμό αντιπροσωπεύει το νέο (Ελληνιστικό) ανδρισμό και ηρωισμό. Υπάρχει επίσης ένα παράρτημα εικόνων που συμπληρώνει της κύρια ανάλυση.