Observational prospective study of post implantation syndrome after endovascular anurysm repair of abdominal aortic aneurysm

Abstract

Objectives. Endovascular procedures have been proposed as minimally invasive alternative treatment to conventional open surgical repair, allowing safe and effective aortic aneurysm repair. It has been shown to reduce mortality (at least in the early phase), morbidity, time of hospital stay and overall health care cost. Despite these potential benefits, it has been demonstrated that the Endovascular aneurysm repair (EVAR), may elicit an unexpected systemic inflammatory response, which has been named post implantation syndrome (PIS). The impact of post-implantation syndrome (PIS) on the outcome of patients after elective endovascular aneurysm repair (EVAR) is still unknown. The aim was to prospectively investigate the association of post implantation syndrome (PIS) with the clinical outcome during the first 30 days and during the first year after EVAR for abdominal aortic aneurysm (AAA) and to assess the evolution of the inflammatory response as outlined from specific inflammatory markers.Methods. From May 2007 to July 2008, 40 consecutive patients undergoing elective EVAR in our department were enrolled in a pilot study to prospectively evaluate whether EVAR is associated with PIS as well as the relationship of clinical and biochemical relation of PIS with several acute phase inflammation markers. Subsequently, based on the preliminary data from our pilot study on PIS, from January 2010 till June 2013, we designed a prospective study by including 214 consecutive patients treated electively by EVAR for AAA with a follow up duration of one year. Demographics, risk factors, pre- and post-operative medication, maximum aneurysm diameter, contrast media used, duration of the procedure, type of endograft, the occurrence of PIS, maximum temperature, peri-operative complications, and duration of hospital stay were recorded for each patient. Aneurysm volume and the amount of newly formed thrombus was also calculated.Conclusion: A systematic inflammatory response is observed in a significant number of patients after EVAR. The type of endograft material seems to play a significant role in this inflammatory process. The intensity of inflammation, as assessed mainly by the post-operative hs-CRP values, correlates with the presence of a cardiovascular or any other adverse event during the first 30 days after the procedure. After the first postoperative month, the inflammatory response is attenuated as showed by the kinetics of several inflammatory biomarkers. However, PIS seems to correlate with the presence of a cardiovascular or any other adverse event during the first year after EVAR. Further studies should focus on whether a change in care is needed to ameliorate the higher cardiovascular risk of PIS patients.

Σκοπός: Η ενδαγγειακή αντιμετώπιση του ανευρύσματος κοιλιακής αορτής αποτελεί μια ελάχιστα επεμβατική θεραπεία εναλλακτική από την κλασσική ανοικτή χειρουργική αντιμετώπιση , που επιτρέπει την ασφαλή και αποτελεσματική αποκατάσταση των αορτικών ανευρυσμάτων. Η ενδαγγειακή θεραπεία μειώνει τη περιεγχειρητική θνησιμότητα και θνητότητα και τη διάρκεια παραμονής του ασθενούς στο νοσοκομείο. Παρόλα τα ζωτικής σημασίας οφέλη τους, έχει παρατηρηθεί ότι η ενδαγγειακή αποκατάσταση ανευρυσμάτων μπορεί να πυροδοτήσει μια αναπάντεχη συστηματική φλεγμονώδη αντίδραση του οργανισμού, η οποία έχει ονομαστεί σύνδρομο μετά την εμφύτευση ενδαγγειακού μοσχεύματος (ΣΕΕΜ). Η επίπτωση του ΣΕΕΜ αναφορικά με την έκβαση των ασθενών, μετά από την ενδαγγειακή αποκατάστασης ΑΚΑ, είναι ακόμα άγνωστη. Στόχος της παρούσας εργασίας αποτέλεσε η προοπτική μελέτη του ΣΕΕΜ και η συσχέτιση του συνδρόμου με την κλινική έκβαση των ασθενών κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους μετά την επέμβαση.Επιπρόσθετα, θα διερευνηθεί η εξέλιξη της φλεγμονώδους αντίδρασης μετά την επέμβαση όπως αυτή αποτυπώνεται από ειδικούς δείκτες φλεγμονής.Μεθοδολογία: Από το Μάιο του 2007 έως και τον Ιούλιο του 2008, 40 συνεχόμενοι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε εκλεκτική ενδαγγειακή αποκατάσταση ανευρύσματος κοιλιακής αορτής στο τμήμα μας συμπεριλήφθηκαν σε μια πιλοτική προοπτική μελέτη προκειμένου να αξιολογηθεί το κατά πόσον οι ενδαγγειακές τεχνικές σχετίζονται με την εμφάνιση του συνδρόμου ΣΕΕΜ καθώς και τη συσχέτιση των κλινικών και βιοχημικών παραμέτρων του ΣΕΕΜ με διάφορους δείκτες της οξείας φάσης της φλεγμονής. Στη συνέχεια, 214 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ενδαγγειακή αποκατάσταση ΑΚΑ σε τακτική βάση, συμπεριλήφθηκαν σε μια προοπτική μελέτη με παρακολούθηση των ασθενών έως ένα χρόνο. Καταγράφηκαν αναλυτικά σε κάθε ασθενή τα δημογραφικά στοιχεία, οι παρόντες κίνδυνου, η φαρμακευτική του αγωγή πριν και μετά το χειρουργείο, η μέγιστη διάμετρος του ανευρύσματος, το ποσό του σκιαγραφικού που χρησιμοποιήθηκε, η εμφάνιση ή όχι του ΣΕΕΜ, η μέγιστη τιμή και διάρκεια του πυρετού καθώς και οι περιεγχειρητικές επιπλοκές μαζί με την διάρκεια νοσηλείας. Επίσης υπολογίστηκε ο συνολικός όγκος καθώς και ο νεοσχηματισθείς θρόμβος του ανευρύσματος σε κάθε ασθενή.Συμπέρασμα: Μετά την ενδαγγειακή αποκατάσταση ΑΚΑ, μια συστηματική φλεγμονώδης αντίδραση παρατηρείται στο ένα τρίτο των ασθενών. Το είδος του ενδαγγειακού μοσχεύματος φαίνεται να συσχετίζεται σημαντικά σε αυτή τη φλεγμονώδη αντίδραση. Η ένταση της φλεγμονώδους απάντησης, όπως εκτιμάται με βάση τις μετεγχειρητικές τιμές hs-CRP, συσχετίζεται με την εμφάνιση ΜΚΣ ή οποιουδήποτε ανεπιθύμητου συμβάματος κατά τη διάρκεια των πρώτων 30 ημερών μετά την επέμβαση. Μετά τον πρώτο μετεγχειρητικό μήνα η φλεγμονώδης απόκριση εξασθενεί, όπως αποδεικνύεται από τη κινητικότητα των διαφόρων φλεγμονωδών βιοδεικτών. Ωστόσο, το ΣΕΕΜ. φαίνεται να συσχετίζεται με την εμφάνιση ΜΚΣ ή οποιουδήποτε ανεπιθύμητου συμβάματος κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους μετά την ενδαγγειακή αποκατάσταση ΑΚΑ. Οι νέες μελέτες θα πρέπει να διερευνήσουν εάν απαιτείται κάποια αλλαγή στη θεραπευτική αντιμετώπιση των ασθενών για να μειωθεί ο καρδιαγγειακός κίνδυνος των ασθενών που εμφανίζουν.