Μετεγχειρητική πορεία συνδεσμοταστικής προσθίου χιαστού συνδέσμου με χρήση συνθετικών μοσχευμάτων (LARS και ABC)

Abstract

Background: Graft choice for anterior cruciate ligament (ACL) reconstruction is of critical importance. Various grafts have been used so far, with autografts long considered the optimal solution for the treatment of ACL-deficient knees. Limited data are available on the long-term survivorship of synthetic grafts.Purpose: To compare the functional outcome and survivorship of ACL reconstructions performed using the LARS (Ligament Augmentation and Reconstruction System) ligament and the ABC (Active Biosynthetic Composite) purely polyester ligament.Study Design: Case series; Level of evidence, 4.Methods: The results of 72 patients who underwent primary arthroscopic ACL reconstruction with the LARS ligament and 31 cases with an ABC purely polyester ligament were reviewed. The mean follow-up for the LARS and ABC groups was 9.5 years and 5.1 years, respectively. A survivorship analysis of the 2 synthetic grafts was performed using the Kaplan-Meier method with a log-rank test (Mantel-Cox, 95% CI). Lysholm, Tegner activity, Knee injury Osteoarthritis Outcome Score (KOOS), and International Knee Documentation Committee (IKDC) scores as well as laxity measurements obtained using a KT-1000 arthrometer were recorded for all intact grafts, and a Mann-Whitney U test was used for comparison reasons.Results: The rupture rates for LARS and ABC grafts were 31% and 42%, respectively (CI 95%). For intact grafts, the mean Lysholm score was good for both groups (90 for the LARS group and 89 for the ABC group), with the majority of patients returning to their pre-injury level of activities, and the mean IKDC score was 90 for the LARS group and 86 for the ABC group.Conclusions: The rupture rates of both LARS and ABC grafts were both high. However, the LARS ligament provided significantly better survivorship compared with the ABC ligament at short- to mid-term follow-up (95% CI).

ΕισαγωγήΗ επιλογή του μοσχεύματος στη συνδεσμοπλαστική του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου (ΠΧΣ) είναι βαρύνουσας σημασίας. Διάφορα μοσχεύματα έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι σήμερα για το σκοπό αυτό, με τα αυτόλογα μοσχεύματα να αποτελούν από καιρό την βέλτιστη επιλογή για την ανακατασκευή του συνδέσμου. Ωστόσο λίγα είναι τα δεδομένα στην βιβλιογραφία για την βιωσιμότητα των συνθετικών μοσχευμάτων σε μακροπρόθεσμο επίπεδο.Σκοπός της μελέτηςΟ σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να συγκρίνει τα αποτελέσματα των συνδεσμοπλαστικών ΠΧΣ που χρησιμοποιούν τον σύνδεσμο LARS (Ligament Augmentation and Reconstruction System) με εκείνες που χρησιμοποιούν τον αμιγώς πολυεστερικό συνδέσμο ABC (Active Biosynthetic Composite). Γίνεται σύγκριση της μετεγχειρητικής έκβασης των ασθενών των δύο ομάδων σε επίπεδο λειτουργικότητας του γόνατος, αλλά και σύγκριση της βιωσιμότητας των δύο συνθετικών μοσχευμάτων.Μέθοδος και υλικάΜελετήθηκαν αναδρομικά 72 ασθενείς που υπεβλήθησαν σε πρωτογενή αρθροσκοπική συνδεσμοπλαστική του ΠΧΣ με χρήση του συνδέσμου LARS και άλλοι 31 ασθενείς στους οποίους χρησιμοποιήθηκε ο αμιγώς πολυεστερικός σύνδεσμος ABC. Ο μέσος χρόνος παρακολούθησης (follow-up) των ασθενών με μόσχευμα LARS και ABC ήταν 9,5 έτη και 5,1 έτη, αντίστοιχα. Μία ανάλυση επιβίωσης των δύο συνθετικών μοσχευμάτων πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο Kaplan-Meier και Log-rank με επίπεδο εμπιστοσύνης CI 95%. Η μετεγχειρητική έκβαση των ασθενών με ακέραιο μόσχευμα LARS και ABC αξιολογήθηκε με βάση τις βαθμολογίες Lysholm, επιπέδου δραστηριότητας Tegner, έκβασης τραυματισμού και οστεοαρθρίτιδας του γόνατος KOOS (Knee injury Osteoarthritis Outcome Score) και της διεθνούς επιτροπής αξιολόγησης του γόνατος IKDC (International Knee Documentation Committee) καθώς και με μετρήσεις με το αρθρόμετρο KT-1000 προκειμένου να εκτιμηθεί ο βαθμός της πρόσθιας ολίσθησης της κνήμης σε σχέση με το μηρό. Τέλος, με τη μέθοδο Mann-Whitney συγκρίθηκαν οι βαθμολογίες και οι αρθρομετρικές μετρήσεις μεταξύ των δύο μοσχευμάτων. ΑποτελέσματαΤα ποσοστά ρήξεως για τα μοσχεύματα LARS και ABC ήταν 31% και 42% αντίστοιχα (CI 95%). Για τα ακέραια μοσχεύματα ο μέσος όρος της βαθμολογίας Lysholm ήταν καλός και για τις δύο ομάδες (90 για την ομάδα LARS και 89 για την ομάδα ABC), με την πλειοψηφία των ασθενών να επιστρέφουν στο προ του τραυματισμού τους επίπεδο δραστηριοτήτων. Ο μέσος όρος της βαθμολογίας IKDC ήταν 90 για την ομάδα LARS και 86 για την ομάδα ABC.ΣυμπεράσματαΤο ποσοστό ρήξης ήταν υψηλό τόσο για την ομάδα LARS όσο και για την ομάδα ABC. Παρ’ όλα αυτά ο σύνδεσμός LARS παρουσίασε σημαντικά καλύτερη επιβίωση σε σχέση με το σύνδεσμο ABC σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο επίπεδο (CI 95%).