Αθλητική εντιμότητα: πρόγραμμα παρέμβασης σε αθλητές νεαρής ηλικίας

Abstract

The aim of the present study was to develop and implement an intervention program for the development of sportspersonship, the attitudes and behavior of athletes in sport. The main objective of this study was to examine the possibility of intervention in moral judgment, thinking and expression of the participants and the way they perceive and act in the sports environment. The program was based Theory of Constructivism (Kohlberg, 1969) and the Theory of Social Learning (Bandura, 1976). The sample consisted of 30 players aged 12 years, who were the intervention group (N = 15) and control group (N = 15). The level of sportspersonship of participants was assessed before and after the intervention program in two different ways, by Multidimensional Sportspersonship Orientation Scale and by observation of behaviors in real conditions. The results showed that the intervention group after the program has been increased sportspersonship, as assessed by the questionnaire of sportspersonship. The observed behavior demonstrated a reduction of non-sportspersonship behavior and increase of sportspersonship behavior. In contrast, the control group showed a decrease of sportspersonship regarding the questionnaire and sportspersonship behavior in game conditions. Also, there was a slight decrease in non-sportspersonship behaviors observed in game conditions. The intervention program helped athletes to change their behavior of the intervention group, emphasizing sportspersonship attitude in sports environment. The results supported the view that an intervention at an early age in the concept of sportspersonship is possible to form a different image of the sport.

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η ανάπτυξη και εφαρμογή ενός προγράμματος παρέμβασης για την καλλιέργεια της αθλητικής εντιμότητας, των στοιχείων που αφορούν στις στάσεις και τη συμπεριφορά των αθλητών στον αθλητισμό. Κύριος στόχος ήταν να εξετασθεί η δυνατότητα παρέμβασης στην ηθική κρίση, τη σκέψη και την έκφραση των συμμετεχόντων. Το πρόγραμμα παρέμβασης βασίστηκε στη Δομική Θεωρία του Kohlberg (1969) και τη Θεωρία της Κοινωνικής Μάθησης του Bandura (1976). Το δείγμα αποτέλεσαν 30 ποδοσφαιριστές ηλικίας 12 ετών, οι οποίοι αποτέλεσαν τις ομάδες παρέμβασης (Ν=15) και ελέγχου (Ν=15). Το επίπεδο της αθλητικής εντιμότητας των συμμετεχόντων αξιολογήθηκε πριν και μετά το πρόγραμμα παρέμβασης με δύο διαφορετικούς τρόπους, με την Πολυδιάστατη Κλίμακα Προσανατολισμού της Αθλητικής Εντιμότητας και με παρατήρηση συμπεριφορών σε πραγματικές συνθήκες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι στην ομάδα παρέμβασης μετά το πρόγραμμα υπήρξε αύξηση της αθλητικής εντιμότητας, όπως αξιολογήθηκε με το ερωτηματολόγιο της αθλητικής εντιμότητας. Στην παρατηρηθείσα συμπεριφορά υπήρξε μείωση των μη έντιμων συμπεριφορών και αύξηση των έντιμων συμπεριφορών. Αντίθετα, η ομάδα ελέγχου παρουσίασε μείωση της αθλητικής εντιμότητας αναφορικά στις τιμές του ερωτηματολογίου και στις έντιμες συμπεριφορές σε συνθήκες αγώνα. Παράλληλα, υπήρξε μικρή μείωση και στις μη έντιμες συμπεριφορές που παρατηρήθηκαν σε αγωνιστικές συνθήκες. Το πρόγραμμα παρέμβασης φάνηκε να συνετέλεσε στη διαμόρφωση διαφορετικής συμπεριφοράς στους αθλητές της ομάδας παρέμβασης, αναδεικνύοντας την αθλητικά έντιμη στάση σε αθλητικό περιβάλλον. Με τα αποτελέσματα ενισχύεται η άποψη ότι η παρέμβαση σε νεαρή ηλικία στην έννοια της αθλητικής συμπεριφοράς είναι εφικτό να διαμορφώσει μια διαφορετική εικόνα του αθλητισμού.