|
Περίληψη
Η Ινδιάνικη Αυτοβιογραφία έχει χαρακτηριστεί ως ένα αντιφατικό λογοτεχνικό είδος επειδή οι παραδοσιακοί τρόποι έκφρασης των Ινδιάνικων φυλών δεν είναι συμβατοί με τις απαιτήσεις του είδους της αυτοβιογραφίας εν γένει. Για το λόγο αυτό, οι πρώτοι Ινδιάνοι που αποφάσισαν να γράψουν την ιστορία της ζωής τους στο τέλος του δεκάτου ενάτου αιώνα κινήθηκαν πέρα από τις αναμενόμενες παραδοσιακές φυλετικές φόρμες και επέσυραν αρνητική κριτική. Σε αντίθεση με τέτοιου είδους αρνητικές κριτικές, υποστηρίζω ότι οι συγγραφείς αυτοί δεν επιθυμούσαν να απαρνηθούν τις φυλετικές τους ταυτότητες στην προσπάθειά τους να αξιοποιήσουν και να οικειοποιηθούν ένα λογοτεχνικό είδος του δυτικού πολιτισμού. Στην πραγματικότητα, μέσα από το είδος της αυτοβιογραφίας βρήκαν την ευκαιρία να αναφερθούν σε κοινωνικά-πολιτικά-φυλετικά ζητήματα και να παλέψουν για την επίλυσή τους. Ενστερνιζόμενη τα θεωρητικά συμπεράσματα του Jace Weaver σχετικά με την Ινδιάνικη λογοτεχνική παραγωγή, θεωρώ ότι τα κείμενά τους είναι δια ...
Η Ινδιάνικη Αυτοβιογραφία έχει χαρακτηριστεί ως ένα αντιφατικό λογοτεχνικό είδος επειδή οι παραδοσιακοί τρόποι έκφρασης των Ινδιάνικων φυλών δεν είναι συμβατοί με τις απαιτήσεις του είδους της αυτοβιογραφίας εν γένει. Για το λόγο αυτό, οι πρώτοι Ινδιάνοι που αποφάσισαν να γράψουν την ιστορία της ζωής τους στο τέλος του δεκάτου ενάτου αιώνα κινήθηκαν πέρα από τις αναμενόμενες παραδοσιακές φυλετικές φόρμες και επέσυραν αρνητική κριτική. Σε αντίθεση με τέτοιου είδους αρνητικές κριτικές, υποστηρίζω ότι οι συγγραφείς αυτοί δεν επιθυμούσαν να απαρνηθούν τις φυλετικές τους ταυτότητες στην προσπάθειά τους να αξιοποιήσουν και να οικειοποιηθούν ένα λογοτεχνικό είδος του δυτικού πολιτισμού. Στην πραγματικότητα, μέσα από το είδος της αυτοβιογραφίας βρήκαν την ευκαιρία να αναφερθούν σε κοινωνικά-πολιτικά-φυλετικά ζητήματα και να παλέψουν για την επίλυσή τους. Ενστερνιζόμενη τα θεωρητικά συμπεράσματα του Jace Weaver σχετικά με την Ινδιάνικη λογοτεχνική παραγωγή, θεωρώ ότι τα κείμενά τους είναι διαποτισμένα από την έννοια του «κοινοτικού ακτιβισμού» (ακτιβισμός για τα δικαιώματα των φυλετικών κοινοτήτων). Ινδιάνικα αυτοβιογραφικά αναγνώσματα που έχουν θεωρηθεί ως υπο-προϊόντα του Αμερικάνικου δυτικού πολιτισμού χωρίς ιδιαίτερη αξία και αυθεντικότητα αποκαλύπτουν διαφορετικά νοήματα αν μελετηθούν ως προς αυτήν τη διάσταση. Τα τέσσερα κείμενα που αναλύονται σε αυτήν την διατριβή είναι από τα πρώτα που παράχθηκαν από Ινδιάνους στα αγγλικά χωρίς την βοήθεια λευκών εκδοτών. Οι συγγραφείς τους είναι: ο Γουίλιαμ Απές (Χριστιανός πάστορας), ο Τσάρλς Ήστμαν (γιατρός), η Σάρα Γουινεμούκα (διερμηνέας) και η Ζίτκαλα-Σα (δασκάλα, μουσικός και ακτιβίστρια).
περισσότερα
Περίληψη σε άλλη γλώσσα
Native American autobiography has been characterized as a contradiction in terms since the traditional ways of Indian artistic expression are incompatible with the requirements of the genre of autobiography. For this reason, the first Native Americans who appropriated the genre in the late nineteenth and early twentieth centuries stepped out of their traditions and elicited negative criticism. They were accused of selling out to white ways and, accordingly, their works have been reviewed as assimilationist pieces of writing. Contrary to negative critical assessments, I argue that Native American authors did not mean to relinquish their values by assuming the autobiographical task. In fact, through the Western genre they found the opportunity to link the personal to the communal and promote racial causes. Borrowing Jace Weaver’s coinage, I hold that their works exhibit “communitism” (active concern for the community). Native American autobiographical texts that appear assimilation ...
Native American autobiography has been characterized as a contradiction in terms since the traditional ways of Indian artistic expression are incompatible with the requirements of the genre of autobiography. For this reason, the first Native Americans who appropriated the genre in the late nineteenth and early twentieth centuries stepped out of their traditions and elicited negative criticism. They were accused of selling out to white ways and, accordingly, their works have been reviewed as assimilationist pieces of writing. Contrary to negative critical assessments, I argue that Native American authors did not mean to relinquish their values by assuming the autobiographical task. In fact, through the Western genre they found the opportunity to link the personal to the communal and promote racial causes. Borrowing Jace Weaver’s coinage, I hold that their works exhibit “communitism” (active concern for the community). Native American autobiographical texts that appear assimilationist on the surface yield quite different meanings if studied from this perspective. I will illustrate my point by discussing the ambivalent works of four early Indian autobiographers: William Apess (a Christian convert), Charles Eastman (an Indian doctor), Sarah Winnemucca Hopkins (a chief’s daughter who served as an interpreter) and Zitkala-Ša (an Indian teacher and activist). My analysis will be methodologically organized by Mikhail Bakhtin’s notion of the “chronotope,” as particularly elaborated and implemented by Betty Bergland in the study of autobiographical material.
περισσότερα
 | Η διατριβή είναι δεσμευμένη από τον συγγραφέα
(μέχρι και: 4/2019)
|
 | |
Διεύθυνση Handle | http://hdl.handle.net/10442/hedi/37618 | ND | 37618 | Εναλλακτικός τίτλος | Native american autobiography: the communitist perspective in William Apess, Charles Eastman, Sarah Winnemucca and Zitkala-Sa
| Συγγραφέας | Χρυσοπούλου, Μακρίνα Νικόλαος | Ημερομηνία | 2016 |
Ίδρυμα | Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Σχολή Φιλοσοφική. Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας. Τομέας Αμερικάνικης Λογοτεχνίας |
Εξεταστική επιτροπή | Καλογεράς Γεώργιος Δέτση Ζωή Πασχαλίδης Γρηγόρης Θεοδοσιάδου Γεωργία Παστουρματζή Δόμνα Κόντος Νικόλαος Ραπατζίκου Τατιανή |
Επιστημονικό πεδίο | Ανθρωπιστικές Επιστήμες Γλώσσα & Λογοτεχνία |
Λέξεις-κλειδιά | Ινδιάνικες αυτοβιογραφίες; Κοινοτικός ακτιβισμός; Απές, Γουίλιαμ (1798–1839); Ήστμαν, Τσάρλς (1858 – 1939); Γουινεμούκα Χόπκινς, Σάρα (1844 – 1891); Ζίτκαλα-Σα (1876–1938) | Χώρα | Ελλάδα |
Γλώσσα | Αγγλικά |
Άλλα στοιχεία | 234 σ. |
|
λιγότερα
περισσότερα
|