Μελέτη λειτουργικότητας των αιμοπεταλίων στην ιδιοπαθή θρομβοκυτταραιμία

Abstract

Introduction: The most crucial component of all diagnostic criteria for essential thrombocythemia (ET) has been the exclusion of reactive thrombocytosis (RT). Our aim was to evaluate the diagnostic performance of the PFA-100 collagen-epinephrine (CEPI) cartridge test and epinephrine-induced aggregometry individually, but mainly combined, in the differentiation of ET from RT.Materials and Methods: 26 patients with ET and 25 with RT were studied. Platelet function was analyzed by the PFA-100 and by light transmission aggregometry with epinephrine and ADP. The JAK2 mutational status was identified and hematological parameters, plasma von Willebrand factor antigen and activity levels were also assessed.Results: The sensitivity (Se), specificity (Sp), positive predictive value (PPV), and the negative predictive value (NPV) of PFA-100 CEPI vs epinephrine-induced aggregometry in the differentiation of ET from RT were estimated as follows: Se (%): 79 vs 85, Sp (%): 92 vs 96, PPV (%): 88 vs 96, NPV (%): 85 vs 86, respectively. When both of these methods were combined, a lower sensitivity of 68%, but a specificity of 100% was attained. The PPV observed with this double abnormal combination was 100% and the NPV 81%. Lastly, when we assessed the abnormality for either CEPI CT or epinephrine-induced aggregometry, the sensitivity was 100%, the specificity 88%, PPV 86% and NPV 100%. Thus, an abnormal combination was strongly suggestive of ET, while normal results with both methods excluded ET.Conclusions: If our results are replicated by further studies, these two methods could be used very effectively as adjunct markers in the differentiation between ET and RT.

Εισαγωγή: Η Ιδιοπαθής Θρομβοκυτταραιμία, που συγκαταλέγεται στα Ph-Μυελοϋπερπλαστικά Νεοπλάσματα, χαρακτηρίζεται από υπερπλασία της μεγακαρυοκυτταρικής σειράς στο μυελό των οστών, αύξηση του αριθμού των αιμοπεταλίων και λειτουργικές διαταραχές αυτών, ενώ η κλινική πορεία των ασθενών επιπλέκεται από θρομβωτικά και αιμορραγικά επεισόδια. Κύριο στοιχείο της διάγνωσης της Ιδιοπαθούς Θρομβοκυτταραιμίας αποτελεί ο αποκλεισμός της αντιδραστικής θρομβοκυττάρωσης. Διαταραχές της λειτουργικότητας των αιμοπεταλίων μπορεί να εκτιμηθούν με την θολοσιμετρική συσσώρευση καθώς και με τον αναλυτή της λειτουργικότητας των αιμοπεταλίων PFA (Platelet Function Analyzer)-100.Σκοπός: Να εξετασθεί αν το PFA-100 και η θολοσιμετρική συσσώρευση αιμοπεταλίων μπορούν, μεμονωμένα ή σε συνδυασμό, να συμβάλουν στη διαφορική διάγνωση ανάμεσα στην Ιδιοπαθή Θρομβοκυτταραιμία και την αντιδραστική θρομβοκυττάρωση. Μεθοδολογία: Μελετήθηκαν 26 ασθενείς με Ιδιοπαθή Θρομβοκυτταραιμία και 25 ασθενείς με αντιδραστική θρομβοκυττάρωση. Η διάγνωση της Ιδιοπαθούς Θρομβοκυτταραιμίας βασίστηκε στα ανανεωμένα κριτήρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας του 2008 για την κατάταξη των μυελοειδών νεοπλασμάτων. Για τη διάγνωση της αντιδραστικής θρομβοκυττάρωσης αποκλείστηκε η Ιδιοπαθής Θρομβοκυτταραιμία και προσδιορίστηκε το υποκείμενο νόσημα. Η λειτουργικότητα των αιμοπεταλίων μελετήθηκε με τον αναλυτή PFA-100 με τις φύσιγγες κολλαγόνου-επινεφρίνης και κολλαγόνου-ADP και τη δοκιμασία συσσώρευσης αιμοπεταλίων με διεγέρτες επινεφρίνη και ADP. Επιπρόσθετα, πραγματοποιήθηκε γενική εξέταση αίματος με τον αναλυτή Sysmex XE-2100, ενώ προσδιορίστηκε η αντιγονικότητα και η δραστικότητα του παράγοντα von Willebrand. Αναζητήθηκε επίσης η μετάλλαξη V617F του γονιδίου JAK2. Αποτελέσματα: Για την διαφορική διάγνωση της Ιδιοπαθούς Θρομβοκυτταραιμίας από την αντιδραστική θρομβοκυττάρωση, το PFA-100 με τη φύσιγγα κολλαγόνου-επινεφρίνης και η δοκιμασία συσσώρευσης των αιμοπεταλίων με την προσθήκη επινεφρίνης υπολογίστηκε ότι είχαν ευαισθησία (%): 79 και 85, ειδικότητα (%): 92 και 96, θετική προγνωστική αξία (%): 88 και 96, αρνητική προγνωστική αξία (%): 85 και 86, αντίστοιχα. Όταν οι δύο αυτές μέθοδοι συνδυάστηκαν έτσι ώστε να απαιτείται παθολογική τιμή και στις δύο δοκιμασίες για τη διάγνωση της Ιδιοπαθούς Θρομβοκυτταραιμίας, επιτεύχθηκε χαμηλότερη ευαισθησία στο 68%, αλλά η ειδικότητα αυξήθηκε στο 100%. Επίσης, η θετική και αρνητική προγνωστική αξία του συνδυασμού ήταν 100% και 81%, αντίστοιχα. Τέλος, όταν για τη διάγνωση της Ιδιοπαθούς Θρομβοκυτταραιμίας απαιτούνταν παθολογική τιμή είτε στο PFA-100 με τη φύσιγγα κολλαγόνου-επινεφρίνης, είτε στην συσσώρευση με επινεφρίνη, ο συνδυασμός είχε ευαισθησία 100%, ειδικότητα 88%, θετική προγνωστική αξία 86% και αρνητική προγνωστική αξία 100%. Κατά συνέπεια, ο συνδυασμός παθολογικών τιμών και στις δύο δοκιμασίες οδηγεί στην διάγνωση της Ιδιοπαθούς Θρομβοκυτταραιμίας, ενώ φυσιολογικές τιμές και στις δύο μεθόδους αποκλείουν την Ιδιοπαθή Θρομβοκυτταραιμία.Συμπεράσματα: Αν τα παραπάνω αποτελέσματα επιβεβαιωθούν από περαιτέρω μελέτες, αυτές οι δύο μέθοδοι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην διαφορική διάγνωση μεταξύ Ιδιοπαθούς Θρομβοκυτταραιμίας και αντιδραστικής θρομβοκυττάρωσης.