Effect of impression technique, connection type and implant angulation on accuracy of implant impressions for edentulous patients

Abstract

Purpose: The purpose of this study was to compare the accuracy of conventional and digital impression techniques for completely edentulous patients.Materials and Methods: An edentulous mandibular cast with 5 implants was fabricated to serve as control cast at both implant and abutment-level. The 3 median implants were parallel, while the distal left had 10o and the distal right 15o angulation. For the conventional polyether impressions, a splinted and non-splinted technique was used at implant-level and abutment-level. Digital impressions were taken with an optical intraoral scanner after connecting plastic scan bodies. Standard tessellation language (STL) datasets from the 5 test groups were superimposed with STL dataset from the control cast to assess the 3-D deviations, in regards to angulation, connection type and impression technique. Accuracy of fit was was assessed with a framework on the generated casts of the test groups.Results: Significant 3-D deviations (p<0.001) were found between Group II and control. No significant difference was found between Groups I, III, IV and V compared with the control. Implant angulation up to 15o did not affect the 3-D accuracy of implant impressions (p>0.001). Conclusion: The digital implant impressions were as accurate as conventional implant impressions. The splinted implant-level technique was more accurate than non-splinted for completely edentulous patients, whereas at abutment-level there was no difference in the accuracy. Implant connection type and impression technique did affect the 3-D accuracy of implant impressions only with the non-splint technique.

Σκοπός: Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι να συγκρίνει την ακρίβεια των συμβατικών και των ψηφιακών εμφυτευματικών αποτυπωμάτων για ολικά νωδούς ασθενείς.Υλικά και Μέθοδοι: Ένα ολικά νωδό εκμαγείο της κάτω γνάθου με 5 εμφυτεύματα κατασκευάστηκε για να χρησιμοποιηθεί ως αρχικό. Tα 3 μεσαία εμφυτεύματα ήταν παράλληλα μεταξύ τους, ενώ το άπω αριστερά είχε κλίση 30 ̊και το άπω δεξιά 15 ̊. Ένας μεταλλικός σκελετός κατασκευάστηκε για να χρησιμοποιηθεί για μετρήσεις ακριβείας στο εργαστήριο σε επίπεδο κολοβώματος. Για τα συμβατικά αποτυπώματα, τεχνικές με και χωρίς ακινητοποίηση χρησιμοποιήθηκαν σε επίπεδο εμφυτεύματος και σε επίπεδο κολοβώματος για να παράγουν τέσσερις ομάδες με 10 εκμαγεία η καθεμιά.Για τα ψηφιακά αποτυπώματα χρησιμοποιήθηκε ένα οπτικό ενδοστοματικό σκάνερ για να παράγει μια ομάδα με 10 ψηφιακά εκμαγεία. Τα ψηφιακά STL αρχεία από τα σκαναρισμένα εκμαγεία των 5 διαφορετικών αποτυπωτικών ομάδων χρησιμοποιήθηκαν για να γίνει επιπροβολή με το ψηφιακό STL αρχείο του αρχικού εκμαγείου για να μετρηθούν οι μεταξύ τους τρισδιάστατες ανακρίβειες. Επιπλέον οι ανακρίβειες μετρήθηκαν και με εφαρμογή του σκελετού στα εκμαγεία των 4 συμβατικών αποτυπωματικών ομάδων. Aποτελέσματα: Στατιστικά σημαντικές διαφορές (p<0,001) βρέθηκαν μεταξύ της ομάδας ΙΙ και του αρχικού εκμαγείου. Μη σημαντικές διαφορές βρέθηκαν μεταξύ των ομάδων Ι, ΙΙΙ, ΙV και V και του αρχικού εκμαγείου. Η εμφυτευματική κλίση μέχρι 15 ̊δεν επηρέασε την τρισδιάστατη ακρίβεια των αποτυπωμάτων (p>0,001).Συμπεράσματα: Τα ψηφιακά εμφυτευματικά αποτυπώματα ήταν το ίδιο ακριβή με τα συμβατικά εμφυτευματικά αποτυπώματα. Για ολικά νωδούς ασθενείς, η εμφυτευματική αποτυπωτική τεχνική με ακινητοποίηση ήταν πιο ακριβής σε επίπεδο εμφυτεύματος, αλλά δεν υπήρχε διαφορά σε επίπεδο κολοβώματος.