Το οξειδωτικό στρες στην πορεία της σήψης

Abstract

The excess production of reactive oxygen species that overcomes the antioxidant defences is termed oxidative stress. It is present in normal state and pathological conditions and holds a functional role in the systemic inflammatory response. Oxidative stress alterations during sepsis have not been clarified in the current literature so far. The scope of the present study was to investigate oxidative stress flunctuations in intensive care septic patients. Repeated measurements of eight oxidant and antioxidant biomarkers were performed during sepsis in seventeen participants with the diagnosis of septic shock. They were divided in two groups, survivors and non-survivors. The results revealed that the antioxidant biomarkers of the erythrocytes reduced glutathione and catalase were decreased while superoxide dismutase in plasma and protein oxidation were increased in the group of the non-survivors. Briefly, the major finding is the presence of a greater antioxidant deficit during sepsis in the non-survivors group in contrast to survivors who retained their antioxidant levels, and this consists the scientific contribution of the study.

Η υπέρμετρη παραγωγή ελεύθερων ριζών που υπερβαίνει τους αντιρροπιστικούς μηχανισμούς καλείται οξειδωτικό στρες. Η παρουσία του έχει διαπιστωθεί σε φυσιολογικές συνθήκες και σε παθολογικές καταστάσεις και αποτελεί σημαντικό δομικό παράγοντα της φλεγμονώδους διαδικασίας. Η παρουσία και κυρίως οι μεταβολές του στη σήψη είναι φαινόμενο που δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως στην υπάρχουσα βιβλιογραφία. Η σκοπιμότητα της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει την διακύμανση του οξειδωτικού στρες στους σηπτικούς ασθενείς της εντατικής θεραπείας. Για το λόγο αυτό διενεργήθηκαν επαναλαμβανόμενες μετρήσεις οξειδωτικών και αντιοξειδωτικών βιοδεικτών, οκτώ συνολικά, σε δεκαεπτά διαγνωσθέντες με σηπτική καταπληξία. Για την ανάλυση των αποτελεσμάτων διαμορφώθηκαν δύο ομάδες προς σύγκριση, οι επιζώντες από το σηπτικό επεισόδειο και οι αποβιώσαντες εξαιτίας του. Από τα ευρήματα διαπιστώθηκαν σημαντικά μειωμένοι οι αντιοξειδωτικοί δείκτες ανηγμένη γλουταθειόνη και καταλάση των ερυθρών και σημαντικά αυξημένη η σουπεροξειδική δισμουτάση του πλάσματος στη διάρκεια της σήψης για την ομάδα των αποβιωσάντων ενώ από τους οξειδωτικούς τα πρωτεϊνικά καρβονύλια βρέθηκαν επίσης αυξημένα για την ίδια ομάδα. Η συνεισφορά της παρούσας μελέτης συνίσταται στην ανάδειξη της ύπαρξης ενός μεγαλύτερου αντιοξειδωτικού ελλείμματος στην πορεία του χρόνου σε όσους κατέληξαν συγκριτικά με αυτούς που επιβίωσαν.